hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

heb, indien zij slechts naarstig doen al wat Ik hun geboden heb: de gehele wet en de
inzettingen en de verordeningen, gegeven door Mozes. Manasse verleidde Juda en de inwoners
van Jeruzalem er toe, meer kwaad te doen dan de volken die de Here vóór de Israëlieten
had verdelgd. De Here sprak tot Manasse en zijn volk, maar zij luisterden niet".
En niet alleen dat Manasse niet luisterde, maar hij kon de profetie, die hem in Gods naam
waarschuwde, zo weinig uitstaan, dat hij 's Heren dienstknechten met al de haat van zijn ziel
vervolgde, zodat 2 Kon. 21 de droeve lijst van 2 Kron. 33 nog aldus moet aanvullen:
"Ook vergoot Manasse zoveel onschuldig bloed, dat hij Jeruzalem daarmee vervulde van het
éne einde tot het andere" (2 Kon. 21:16a).
Ik maak hier enkele kanttekeningen bij.
En dan blijkt in de eerste plaats, dat deze gang van zaken toch wel buitengewoon tragisch is.
Men herinnert zich dat Hizkia, toen hij zeer ernstig ziek was, gebeden heeft om verlenging
van zijn leven. Het was de vrome Hizkia in deze begeerte naar het leven niet in de eerste
plaats om zichzelf, maar om de zaak des Heren te doen. Er was namelijk niemand, die hem
kon opvolgen, en wat nu Hizkia buitengewoon smart is de gedachte dat hij kinderloos zal
moeten sterven. Daardoor zou de troon van David leeg komen te staan, en werd de
Messiaanse lijn verbroken, omdat er nu geen stamvader was van de komende grote
Davidszoon. Zo wordt Hizkia's gebed om te leven een geloofsdaad. Het is het gebed om een
zoon, en in de diepste zin een heimwee naar de beloofde Messias.
Deze zoon des gebeds wordt nu.... Manasse!
De gehoopte voorvader van de Christus ontpopt zich als een man die in zijn doen en laten
haast de meest anti-christelijke figuur van heel het Oude Testament kan genoemd worden.
Hier rijzen vele vragen.
Hebben zich daarom de wonderen als 't ware opgehoopt reeds voor Manasse's geboorte?
Welke bedoeling heeft God er mee gehad Hizkia op zijn gebed juist deze zoon der
verkeerdheid te geven? Kan het van Hizkia meer een ongelovig dwingen dan een gelovig
vragen geweest zijn? En zo kunnen we doorgaan. De vraagtekens blijven staan. Het enige wat
we kunnen fluisteren is: Gods welbehagen!
De omstandigheden waaronder Manasse geboren is, kunnen misschien wel het een en ander
verklaren. Hij was een zoon des ouderdoms, en men weet dat dat wel eens verwende
jongetjes worden. Bovendien is z'n vader gestorven, toen hij, Manasse, nog maar een kind
was, en zo is hij dan, veel te vroeg zelfstandig, en geleid door verkeerde adviseurs, geworden
wat hij tenslotte geworden is. Niettemin is geen enkel mens ooit geheel product van de
omstandigheden. Hoeveel verzachtende omstandigheden er ook kunnen aangevoerd, Manasse
blijft voor zijn daden volkomen verantwoordelijk, en welke die daden geweest zijn, hebben
we uit de boeken der Koningen en Kronieken kunnen lezen.
We recapituleren nog eens.
Hij begon met het levenswerk van zijn vader volkomen af te breken. Wat Hizkia opgebouwd
had, brak hij af en wat Hizkia afgebroken had, bouwde hij op. Er zijn nog wel eens mensen,
die om God en Zijn dienst niets geven, maar die uit piëteit voor een gestorven vader of
moeder zich nog weten te beheersen. Zelfs deze kinderlijke piëteit is bij Manasse afwezig.
Van de tempel, het huis des Heren, maakte hij een soort pantheon, waar voor alle "goden van
73