hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Geen wonder, dat in de harten der vromen het heimwee groeide naar vorst Messias. Diep in
de ziel leefde het verlangen:
Geef, Heer, de Koning Uwe rechten,
En Uw gerechtigheid
Aan 's Konings zoon, om Uwe knechten
Te richten met beleid.
Dan zal Hij al Uw volk beheren,
Rechtvaardig, wijs en zacht;
En Uw ellendigen regeren;
Hun recht doen op hun klacht.
Hoe meer Joas teleurstelt, hoe meer de gestalte wenkt van Hem, van Wie Joas ondanks alles
een type is. Het Wonderkind, Dat de kindermoord van Bethlehem overleeft, Jezus, Die als
knaap in de tempel verschijnt, Die gezalfd is tot Koning, Die doet wat recht is in de ogen des
Heren, niet voor een tijd, maar permanent, Die gehoorzaam is en gehoorzaam blijft tot de
dood, ja de dood des kruises.
Het zou kunnen zijn, dat deze of gene bij het lezen van deze dingen overlegde: ik lijk veel op
Joas. Er is bij mij ook nog zo weinig vreugde in de dienst des Heren. Ik wou dat het alles wat
bezielder, wat vuriger, wat persoonlijker was. Ik raak soms in een wanhoopsstemming van:
enkel maar een stukje opvoeding, een brokje traditie.
Ik geloof, dat wie zo overlegt, daarmee juist het bewijs levert, dat hij weinig van Joas moet
hebben, en de Joas-gezindheid verafschuwt.
Men wil althans niet zo wezen.
Nu, om anders te willen en anders te wezen, daarvoor geeft Christus niet een onzekere kans,
maar de stellige waarborg.
De doop in Zijn naam betekent niet een vage toezegging, maar de stellige verzekering: Ik wil
in u wonen.
Het pleiten op die doop geeft de stellige zekerheid, dat Christus juist zorgt voor die "finishing
touch" waarover we reeds spraken.
Met dit biddend pleiten gaat het gelovig strijden hand aan hand.
Juist door dat bidden en strijden zal de innerlijke vreugde ongemeen toenemen. Het toegeven
aan de zonde maakt somber, maar de strijder wordt bezield door het overwinningsgevoel, dat
onzegbaar verblijdt. Het is geen verlies, maar winst, geen reden tot schreien, maar tot juichen,
als we moeizaam leren onszelf te verloochenen en de zonde te overwinnen in Zijn kracht.
En die vreugde is nog geen millioenste deel van de vreugde die Christus nog voor ons in
petto heeft.
69