hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

een vierde maal.
Tengevolge van z'n bedrog en diefstal is Gehazi uit de dienst van Elisa ontslagen. Een eervol
ontslag is dat niet geweest natuurlijk. Een bedankbrief voor de vele goede diensten bewezen
aan de man Gods, kreeg hij niet mee. Het enige wat hij meekreeg was de melaatsheid van
Naäman. Deze gruwelijke ziekte moest hij meedragen tot aan z'n dood toe. Als een dagelijkse
aanklacht tegen z'n schuldig verleden.
Hiermee is intussen Gehazi niet voorgoed uit ons gezicht verdwenen. Voortbladerend in de
heilige geschiedenis, ontmoeten wij Elisa's knecht nog éénmaal. Het is maar een zeer
"toevallige" en hoogst vluchtige ontmoeting, maar ze is hoogst merkwaardig.
De Bijbel is, zoals men weet, niet een beschrijving van de lotgevallen van volken en mensen.
Als we willen weten hoe het met die of die is afgelopen, stelt dit Boek ons dikwijls teleur. De
geschiedenis van Paulus stopt plotseling in Rome, waar de apostel predikt in z'n eigen
gehuurde woning. Het is ons voldoende te weten, dat het evangelie in de wereldstad Rome is
doorgedrongen, en hoe het nu met de dienaren van het evangelie afloopt, is van minder
belang.
Zo is de levensloop van Gehazi ook maar zeer ondergeschikt aan de gangen Gods door de
historie. Niettemin is het ons niet ongeoorloofd, ons ook met deze ondergeschikte dingen
bezig te houden, vooral niet als de Heilige Geest het de moeite waard geacht heeft, daar enig
licht op te laten vallen.
Het is enige tijd later, tijdens de regering van Jehu, dat Gehazi nog even weer op het toneel
verschijnt.
We lezen daarvan in 2 Koningen 8.
Het moet iedere Bijbellezer bekend zijn, dat Jehu tot koning gezalfd was over Israël op last
van Elisa, die daarvoor op zijn beurt weer een opdracht van God gekregen had. Het is wel
waarschijnlijk dat Jehu tevoren nimmer van Elisa gehoord had, en het ligt heel erg voor de
hand, dat de koning wel graag iets meer wilde weten van die Godsman, die mee de oorzaak
geworden was, dat hij tot zo hoge positie in Israël opgeklommen was.
Hij liet geen gelegenheid voorbijgaan, zich over deze wonderlijke Godsgezant te laten
inlichten, en het moet Jehu wel bijzonder welkom geweest zijn, toen hij op een van zijn
tochten door het Israëlietische land, vernam dat de vroegere knecht van Elisa, Gehazi geheten,
daar in de buurt woonde. Terstond liet de koning hem bij zich roepen, en in 2 Kon. 8:4
treffen wij nu ergens op de openbare weg Jehu en Gehazi met elkaar in gesprek.
De koning had gevraagd: vertel mij toch eens al de grote daden, die Elisa verricht heeft.
Daarvoor is hij bij Gehazi aan het juiste adres, en in levendige kleuren vertelt Gehazi het ene
voorval na het andere.
Men heeft er zijn verwondering wel eens over uitgesproken, dat dit onderhoud mogelijk was,
want Gehazi was immers melaats! Bevreemding behoeft dit echter helemaal niet te wekken,
want het was heel wel mogelijk en ook geoorloofd op de publieke weg een gesprek te voeren
met een melaatse, en men kan er gerust op aan, dat in dit geval ook om andere redenen een
behoorlijke afstand tussen koning en onderdaan is bewaard.
Het is geen "toeval", maar een schone illustratie van het dogma der "voorzienigheid Gods",
58