hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

De derde maal dat we Gehazi ontmoeten, is hij wel heel ver weggezakt. We meenden er al
iets van te bespeuren dat het geestelijk peil bedenkelijk lager werd, maar dat het zó erg zou
worden, hadden we toch eigenlijk niet gedacht. Ik bedoel die geschiedenis met Naäman de
Syriër, en de schrijver van Koningen heeft er blijkbaar óók van staan kijken, want Gehazi
wordt nú niet ten tonele gevoerd als Gehazi zonder meer, maar als "Gehazi, de knecht van
Elisa, de Godsman". Daar valt de volle nadruk op. Dat één, die in de schaduw van de
Godsman wandelde, zó iets kon doen! Niet, dat hij zo gierig kon wezen, en zo phenomenaal
liegen kon. Dat was ook wel erg, maar niet het ergste. Gewoonlijk wordt het volle licht
geworpen op de hebzucht van Gehazi, maar ik geloof niet, dat dit de eigenlijke bedoeling is
van de Schrift. Wel, dat hij, die de rechterhand van de man Gods behoorde te zijn, in feite
niets anders doet dan het werk Gods te saboteren en de naam van Elisa en daarmee van
Elisa's God te grabbel te gooien. Primair is Gehazi's zonde tegen de eerste tafel der wet, dan
volgt pas leugen en diefstal:de tweede tafel.
U zult dit zelf toestemmen, als u 't verhaal nog eens in uw herinnering terugroept.
Elisa had elke vorm van beloning afgewezen, toen de genezen Naäman hem royaal voor z'n
hulp wilde betalen. Elisa deed dit, om de Naam Gods niet in discrediet te brengen. Naäman
moest van meetaf begrijpen, dat 't in het koninkrijk Gods heel anders toeging dan in de
heidenwereld. De afgoden der heidenen waren de uitzuigers hunner vereerders en de heidense
priesters handige exploitanten — Naäman moet begrijpen, dat Israëls God Zijn gaven geeft
zonder geld en zonder prijs.
Gehazi is er blijkbaar bij geweest, dat z'n meester zo maar niet minder dan een fortuin
weigerde, hij vond dit jammer, en nog eens jammer. Hij beklaagt Elisa in 't diepst van z'n hart
over z'n gebrek aan handig koopmanschap. Van die rijke Syriër was toch heel wat te halen en
'n profeet als Elisa had het toch al niet zo breed.
Gehazi zal verstandiger wezen.
Hij zal wel zorgen het een en ander van die hoge officier in de wacht te slepen.
Zo vlug hij kan, rent hij het hoge gezelschap achterna, en Naäman, die hem reeds in de verte
ziet aankomen, springt van de wagen, en vraagt waarmee hij de knecht van dienst kan zijn.
Had Gehazi nú nog maar gezegd dat Naäman helemaal vergeten had de knecht een fooi te
geven, dan had hij tenminste nog niet de naam van Elisa en Elisa's God beklad.
Maar dat knechtje-spelen en vragen om een fooi, was Gehazi veel te min.
Nee, hij speelt de onbaatzuchtige. 't Was niet voor hem, Gehazi, maar er waren onverwachts
gasten gekomen en compliment van Elisa en of mijnheer misschien toch nog wat te missen
had voor dit speciale geval: een talent zilver en twee feestgewaden!
Natuurlijk man, zegt Naäman, die allang blij is, dat hij "de onbetaalbare genade van Israëls
God toch nog betalen kan" — natuurlijk, maar, één talent zilver is veel te weinig, neem er
twee!
Hoe Naäman intussen wel over Elisa gedacht moet hebben, die pas nog onder ede gezworen
had, niets te zullen aannemen, dat is iets waar Gehazi zich blijkbaar helemaal niet om
bekommert.
We hebben vroeger al gemerkt, dat deze knecht zo graag heer wilde wezen, en de eer van zijn
56