hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

ewijzen.
Er blijkt dus een grote vertrouwelijkheid te bestaan tussen heer en knecht. Gehazi is niet maar
de man die voor eten en drinken moet zorgen, maar Elisa blijkt hem ook te raadplegen in
dingen die op hoger niveau liggen. En uit ervaring zal de profeet geweten hebben, dat hij daar
goed met z'n assistent over praten kon en dat deze man ook slag heeft om met mensen om te
gaan, en intieme zaken te behandelen.
Aldus geschiedt dan.
Gehazi heeft een lang onderhoud met de Sunemietische op het dak. Er wordt druk
gedelibereerd over en weer, en ten slotte verschijnt Gehazi voor Elisa met de uitslag.
Deze is negatief.
De Sunemietische heeft te kennen gegeven, dat zij niets nodig heeft. Zij is geen rechtloze
weduwe, maar "woont temidden van haar familie", en haar familie is voldoende bij machte
voor haar belangen te zorgen. Derhalve behoeft zij ook niet de eventuele voorspraak van
Elisa bij de koning of bij de legeroverste.
Zij is een vrouw die liefheeft, en de liefde wil nu eenmaal liever geven dan ontvangen. Zij
probeert daarom geen ogenblik te halen wat er van te halen valt. Zij is ruimschoots tevreden
dat Elisa tevreden is. Zij heeft haar voldoening volkomen gevonden in de activiteit harer
liefde. Zij verlangt niets meer.
Met deze boodschap komt Gehazi terug en de vrouw gaat weer naar beneden.
Maar nu is goede raad duur.
Daar zitten nu Elisa en Gehazi in het opkamertje, twee grote onbeholpen mannen, die met z'n
tweeën niet weten, wat ze nu eens aan de allervriendelijkste gastvrouw kunnen doen.
Zullen ze het met bloemen zeggen, of met wat anders? Vooral Elisa is ten einde raad, en na
lang te hebben nagedacht komt hij eindelijk weer tot Gehazi terug met de vraag: Weet jij
soms iets?
En nu blijkt de knecht op verrassende wijze de meerdere van z'n heer.
Gehazi had natuurlijk stipt de orders van z'n meester uitgevoerd, en aan de Sunemietische
stuk voor stuk voorgelegd, wat ze zoal mocht begeren. Maar heimelijk moest hij er wel om
lachen. Dat z'n meester nu nog niet dóór had, wàt deze vrouw alleen blij kon maken! Maar ja,
die leefde altijd zo in hogere sferen! Hij had het allang begrepen! Van het eerste moment dat
hij in dit voorname huis gekomen was. En door het onderhoud van zo pas was het hem nog
weer duidelijker geworden. Had Elisa dan nooit gemerkt dat in dit huis "de muziek van blijde
kinderstemmen" ontbrak? Je hoeft 'n kinderloze vrouw toch maar even in de ogen te zien om
te merken wat voor verborgen leed in haar schrijnt.
Gehazi, de fijne mensenkenner en secure opmerker, heeft het allang ontdekt. "Zij heeft geen
kind, en zij heeft er ook geen meer te wachten. En dan nog wel bij zo'n florissant bedrijf.
Voor een Israëlietische vrouw een grote smaad" (van Gelderen).
En zo heeft Gehazi op de min of meer wanhopige vraag van de radeloze, onpractische Elisa
terstond het antwoord gereed: "zij heeft helaas geen zoon, en haar man is oud".
Het is dunkt mij niet te veel gezegd, dat Gehazi hier bij z'n eerste optreden een sympathieke
indruk maakt.
52