hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

"boerenknecht". We krijgen zelfs even de indruk, dat deze jeugdige "assistent" meer tact
heeft om met mensen om te gaan dan dominee Elisa zelf.
Maar daartoe moet ik u eerst wat meer vertellen van de rijke boerin van Sunem en haar lege
huis.
Op z'n dienstreizen moest Elisa blijkbaar dikwijls door het plaatsje Sunem, waar hij al enige
malen te gast geweest was bij een welgesteld echtpaar, een boerengezin, waar, zoals dat meer
voorkomt, de vrouw de leiding had — haar (veel oudere) man vond vrijwel alles goed wat zij
deed.
De boerin bleek tevens een zeer "leraarlievende" vrouw te wezen.
Zij is diep onder de indruk gekomen van de eerbiedwaardigheid van deze heilige Godsman,
en vindt het helemaal niet passend, dat hij, als hij komt, in hun woonkamer moet vertoeven,
en aan hùn tafel eten.
Daarom rijpt er in haar een plan.
Soms spande men voor een gast een tent op het dak, of bouwde een loofhut, maar deze
oplossing is voor de Sunemietische in dit geval beneden stijl.
Ze wil voor Elisa een aparte kamer laten metselen (men leze in 2 Kon. 4:10: een gemetselde
bovenkamer, en niet met de Statenvertaling: een opperkamer van een wand), en dat boven op
het wijde dakterras. En verder zal zij deze kamer naar onze smaak sober, naar de
verhoudingen daar evenwel rijk, meubileren: een bed, een stoel, een tafel en een lamp.
Haar man vindt alles best.
En als Elisa weer eens komt, toont zij hem niet zonder enige vrouwelijke trots, het nieuwe
profetenkamertje, speciaal voor hem
gebouwd en ingericht.
Het spreekt wel vanzelf, dat Elisa van zijn kant ook graag zijn dankbaarheid wil bewijzen.
Het is niet zozeer om dat kamertje, dan wel om heel de hartelijke toegenegenheid die er uit
sprak voor hem en de zaak des Heren.
Vandaar dat Elisa de Sunemietische bij zich in het kamertje ontbiedt.
De vrouw komt inderdaad boven, maar ze is veel te schroomvallig om bij Elisa in de kamer te
komen.
Wij lezen: "ze bleef voor hem staan", waarbij de situatie wel zo geweest zal zijn, dat Elisa
haar wel zien kon in de verte, maar niet vertrouwelijk met haar spreken.
Ze is de trap naar het platte dak opgeklommen, maar verder dan het dakterras durft ze niet
komen.
En of Elisa nu ook zelf een beetje houterig was en wat bleu speciaal in 't bijzijn van vrouwen,
in elk geval blijkt nu Gehazi de vertrouwensman te zijn, de "trait d'union", die de situatie
moet redden.
Terwijl de vrouw daar wat verlegen staat te wachten en Elisa in z'n kamertje zit, geeft de
profeet aan Gehazi de opdracht om eens vertrouwelijk met haar te praten. Jij moest er nu eens
heengaan, zegt Elisa tot Gehazi, en haar eens uithoren, welke wederdienst wij haar nu kunnen
51