hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

absoluut, maar blijkbaar behoefde dat ook niet, en dat was ook veel prettiger. Hun oude
dominee en de jonge vurige prediker uit Juda kunnen 't blijkbaar best samen vinden. De
synthese wordt beklonken onder een glas wijn. En de antithese doorbroken. De gemeente van
Bethel kan nu weer rustig indommelen met het prettige gevoel, dat hun practijken nog niet zo
verwerpelijk waren, en dat het met die "afval" nog heel wat meeviel, en dat God feitelijk toch
niet zo scherp toekeek. De "voorgangers" waren immers "vrienden" en... . er viel met God
nog wel te praten.
Ziet u wel, welk een enorme geestelijke schade de profeet uit Juda heeft aangericht alleen
door die simpele maaltijd, en dat de Here het toch wel goed gezien had, toen Hij hem dit
uitdrukkelijk verbood?
Wij hebben tijdens de oorlog met verontwaardiging aangezien, hoe allerlei lieden gemene
zaak maakten met de vijand. Ze kwamen bij hen aan huis, ze gingen met ze "eten en drinken"
en we fluisterden: landverraders!
Zo is de man Gods uit Juda hier bezig Gods zaak te verkopen en te verraden.
De Here heeft een greep gedaan naar Zijn volk in Bethel door woorden en tekenen bij het
altaar van Jerobeam. De mensen waren er diep van onder de indruk. Maar deze indrukken
werden nu weer volkomen geneutraliseerd door de levenshouding van onze profeet. Hij had
in z'n preek gezegd: Gods oordeel komt, maar nu zegt hij door z'n levenshouding: maak u
maar niet druk, het valt even mee!
En ziedaar hoe wij door de jammerlijke tweespalt tussen belijden en beleven zo dikwijls Gods
zaak grondig bederven, en Gods werk saboteren. Wat wij belijden bij het altaar, en de
strijdliederen die we zingen, het is allemaal heel indrukwekkend, maar wat we beleven in
onze ruzies en liefdeloosheden is zo door en door armzalig.
De kerk, die spelbreekster moest zijn en blijven op het grote wereldfeest, is medespeelster
geworden in het grote werelddrama der zonde.
O nee, u kunt de man Gods uit Juda niet van grote uitspattingen beschuldigen. Het kwaad
school dan ook niet zo zeer in wat hij deed, als in wat hij niet deed. Hij verzuimde zich af te
vragen, of hij door z'n levenshouding ook schade toebracht aan de zaak des Heren. Het valt u
in het requisitoir van de oude profeet die het oordeel over hem aanzegt, dan ook op, dat hem
in hoofdzaak ten laste gelegd wordt, wat hij niet gedaan heeft: daarom, dat gij de stem des
Heren niet gehoorzaam geweest zijt!
Het negativisme is de zondeval van het christendom.
Dat wij nalaten te vragen: is mijn leven, mijn eten en drinken, wat ik zeg of schrijf, tot Gods
eer?
De vijgeboom in de gelijkenis werd niet uitgehouwen omdat hij giftige vruchten voortbracht,
maar omdat hij in 't geheel geen vruchten voortbracht.
De anonieme "man Gods" uit Juda heeft het werk des Heren dus wel heel erg gesaboteerd.
Door het wonderteken van het gescheurde altaar had God een greep gedaan naar Zijn volk in
Bethel, en de mensen daar waren er ongetwijfeld diep van onder de indruk gekomen, maar
door zijn ongehoorzaamheid, zijn synthese-politiek met de ingezakte oude heer uit Bethel die
alles wel goed vond, had de Judeeër de Here Zijn kinderen weer ontfutseld. Nauwelijks
waren ze wakker geschud of ze dommelden weer rustig in.
40