hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Hoe is de verhouding tot de familie?
Hoe is de omgang met het personeel?
Dan zijn die keurige ambtsdragers en gloedvolle redenaars soms ras-egoïsten. Precies als de
priester en de Leviet, die op de hoeken van Jeruzalems straten stonden te bidden, maar de
ongelukkige aan de kant van de weg lieten liggen.
Daar zag ze ook niemand, ziet u!
Wij vergeten helaas al te dikwijls, dat de "kleinigheden" van het gewone dagelijkse leven
juist de hoofdzaken van het christelijk leven uitmaken. Het komt er op aan in tittels en jota's
getrouw te zijn. Fulmineren tegen Jerobeam en afgodische altaren, prachtig, maar ik wou uw
gedrag thuis en aan tafel wel eens zien, zegt God tegen deze Judeeër! En tegen ons allemaal!
Het is vaak eenvoudiger voor de tribune te spelen dan in de nachtploeg te werken. In de
gelijkenis van het laatste gericht worden niet de "grote lijnen", maar de "détails" voor het
voetlicht gehaald: "Ik was naakt en gij hebt Mij niet gekleed, Ik was hongerig en gij hebt Mij
niet te eten gegeven!"
We zitten nu eigenlijk allang te wachten op een antwoord op de vraag, waarom dat "eten en
drinken" in Bethel nu zo erg was, en waarom de Here dit Zijn knecht zo zwaar aanrekende,
dat Hij hem eenvoudig niet meer gebruiken kon en hij via een leeuw werd ontzet uit zijn
ambt.
Dit antwoord is kort en goed dit, dat God heel dat anti-goddelijk bedrijf in Bethel verfoeide.
Zó intens verfoeide, dat de profeet niet alleen bij het altaar getuigen moest tegen de geest der
eeuw, maar ook een volstrekt antithetische houding moest aannemen tegenover Bethel. Hij
mocht in geen enkel opzicht gemeenschap hebben met de onvruchtbare werken der duisternis
daar. Hij mocht er geen huis binnengaan, en er geen slok water drinken.
Volstrekte antithese!
Tot in de kleinste bijzonderheden!
Nu was het gebruiken van een maaltijd niet zo'n "kleinigheid" als u misschien oppervlakkig
zoudt denken. Integendeel, de maaltijden in het Oosten gaven juist getuigenis van de innigste
gemeenschap en hoogste vriendschap. Daarom konden de Farizeeërs 't ook zo slecht hebben,
dat Jezus at met de tollenaars en zondaars! Dat was voor hen bewijs, dat Hij aan hun kant
stond, hun partij koos!
U begint nu al te voelen, wat er aan die maaltijd vastzat, en waarom zowel Jerobeam als de
oude profeet deze man Gods zo graag als gast in huis wilden hebben en zo driftig probeerden
het bevel Gods te saboteren!
Daardoor waren zij gerehabiliteerd.
Denkt u zich nu even het psychologisch effect in van de gemeenschappelijke maaltijd van de
Judeeër en de Betheliet, de vriend en de vijand Gods!
Dat is net zo iets als wanneer in de oorlog Hitler en Churchill samen waren gaan dineren.
De mensen in Bethel kijken vol belangstelling deze beide mannen achterna. Zowaar, deze
profeet uit Juda gaat met hùn "dominee" mee naar huis! Mooi zo! Hun dominee stond dus
wel aan de "goeie kant". Hij werd wel wat oud, en hij stelde de zaken niet zo scherp en
39