hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Ziet u, dat had ik nu ook van de profeet uit Juda willen hebben — je bent tenslotte ook niet
voor niets profeet! — dat hij in dezer voege gerepliceerd had: ik zal met u meegaan, als God
mij een dergelijk bevel geeft! Maar zolang dat niet het geval is, heb ik mij stipt aan mijn
orders te houden.
Het was toch immers ook al te dwaas, en de leugen lag er dik op! De Here zou van zienswijze
veranderd zijn, en Hij zou de man die er in de eerste plaats bij betrokken was, er volkomen
buiten gelaten hebben. Zo'n beetje achter z'n rug om! Men moet toch wel driedubbel verblind
zijn, om te geloven dat God Zichzelf vierkant tegenspreekt, en dat Hij zeg om 10 uur een
bevel geeft, om dat om 11 uur door een contra-bevel te laten achterhalen. Zoiets was in de
oorlog te verwachten van een zenuwachtige legerleiding, die alles "volgens de plannen"
uitvoerde, maar met dergelijke belachelijke dingen laat God Zich niet in. Hij zegt niet ja en
nee tegelijk!
Dit klemt te meer, omdat het bij dit bevel: niet eten of drinken in Bethel, niet ging om een
niemandalletje — je kunt dineren of het nalaten — maar het betrof hier een allergewichtigste
crisis in de geschiedenis van het koninkrijk Gods. En de profeet uit Juda was zich dat zeer
wel bewust! Maar daar moeten we later nog over praten.
Het geval was doorzichtig genoeg.
Wat de oude profeet uit Juda zei, léék de Judeeër wel. Hij had er wel zin in. Het kwam hem
op dit moment heel goed te pas. Hij verkeerde — laten we dat tot z'n verdediging aanvoeren
— na de hoogspanning van de dag in een geestelijke en lichamelijke depressie — maar ook
dit had hem er niet toe mogen brengen, het oor te lenen aan een doorzichtige leugen, en het
gebod zijns Gods ongehoorzaam te zijn.
Deze ongehoorzame profeet is niet een stoffige figuur uit de oudheid, maar het beeld van
ieder die eerder en liever luistert naar het woord van een mens, dan naar het Woord van God.
Om de eenvoudige reden, dat het eerste altijd veel prettiger is, en niet zo dwars tegen het
vlees ingaat.
Dit is eigenlijk altijd al zo geweest.
God zegt in het paradijs: niet eten! Maar de duivel heeft een contra-openbaring, en u weet de
rest!
God zegt hier tot Zijn knecht weer: niet eten!! Man Gods, bedwing uw vlees en blijf vasten,
het gaat niet om een kleinigheid, maar om Mijn zaak!
Maar de leugen vleit: och kom, wat zou dat eten, man, wees niet al te preuts, en je kunt niet
zo op alle détails letten — en u weet weer de rest!
En dat gaat zo maar door!
Gods Woord zegt: wie zichzelf niet verloochent, die kan Mijn discipel niet zijn!
Maar de leugen krast er doorheen: waarom moet gij nu altijd de minste wezen.
De Bijbel houdt voor: trek geen ander juk aan met een ongelovige, maar de mens fantaseert:
Je kunt nooit weten waar 't goed voor is!
Wordt deze wereld niet gelijkvormig, waarschuwt Paulus, maar wij zeggen: wat is er nu
tegen 'n pretje en heeft David ook al niet eens gedanst?
Nee, wat die oude profeet uit Bethel, die leugenprofeet, lispelde, dat vinden we in de grond
van de zaak nog zo gek niet.
Er zijn teksten in de Bijbel die zeggen: zó! maar met een beetje zoeken en een beetje
36