hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

We lezen daar in 1 Kon. 11 schrikkelijke dingen van.
Als daar dan als oorzaak voor opgegeven wordt, dat de vele vreemde vrouwen z'n hart
neigden tot de afgoden, dan mene niemand dat het daarmee begon!
Die vreemde vrouwen gaven de laatste stoot.
Zij vervullen de rol van het touw, dat de doorgezaagde boom omtrekt.
Het hart van Salomo was allang los van de Here.
Daar had de duivel al voor gezorgd.
Hij beschikt over vele middelen om de mensen ten val te brengen!
Wij weten allen, hoe de "zorgvuldigheden des levens" het goede zaad kunnen verstikken, en
dat die rijk willen worden in een strik en menigerlei verzoekingen vallen.
Nu, daarmee is een van de vangarmen der zonde genoemd, die zich naar Salomo hebben
uitgestrekt.
De materiële belangen hebben Salomo's geestelijk leven overwoekerd.
Het bezoek van de koningin van Scheba is daar een droevig bewijs van.
Feitelijk is dat een heel tragische geschiedenis geweest, en toen de koningin weg was, heeft
Salomo zich wel diep moeten schamen over de schandelijke mislukking van dit onderhoud.
U kunt daarvan lezen in 1 Kon. 10.
De koningin van Scheba had veel gehoord in haar land "in verband met de Naam des Heren",
maar in het onderhoud dat Salomo met haar heeft, schijnt "de Naam des Heren" nauwelijks
genoemd te zijn. De Schrift maakt er met geen woord melding van, dat de koning en de
koningin een "religieus" gesprek hebben gevoerd. Integendeel — alle nadruk valt op "het huis
dat Salomo gebouwd had, de spijze van zijn tafel, het zitten van zijn dienaren, het staan van
zijn bedienden en hun kleding"; er is uitgebreid gedineerd met een schittering van
hofpersoneel, daarna is er een rondgang gemaakt door het paleis, waarbij Salomo eerst zijn
uitgebreide garderobe en daarna z'n wijnkelder heeft getoond, en dat is feitelijk het
hoofdnummer van 't program van de dag. Als slotstuk komt daar nog achteraan, dat ze nog
even de kerk bezichtigen.... "zijn brandoffers die hij in het huis des Heren placht te brengen"!
Hiermee is het nog niet uit.
Integendeel, het allervoornaamste komt nog.
De geschiedenis van de visite van de koningin van Scheba in Jeruzalem eindigt met een
uitvoerig relaas over het over en weer geven van geschenken, wat naar onze Westerse
begrippen zoveel betekent als het afsluiten van een handelsverdrag.
Kennelijk was het Salomo daarom begonnen, en heeft hij daar van den beginne heengewerkt.
Salomo zat toentertijd al diep in de schuld. De bodem van z'n schatkist was te zien. De
deviezenpositie was slecht. De bouw van tempel en paleis hadden schatten gekost, en
zodoende had Salomo maar één zorg: hoe z'n financiën in orde te brengen.
De komst van de koningin van Scheba gaf hem daartoe een welkome gelegenheid. Het was
een ware uitkomst! En zó heeft het goud Salomo te pakken, dat heel die glorieuze tocht van
Scheba's koningin om "de Naam des Heren" eindigt met het gerinkel van geld. Alles wordt
dermate dienstbaar gemaakt aan een belangen-politiek, dat de koningin even onbevredigd
28