hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Indien niet Salomo, maar Nathan de auteur van dit gebed mocht geweest zijn, dan zou dat in
elk geval wel enig nader licht werpen op de openbaring die Salomo terstond na de inzegening
van de tempel ontving van de Here (1 Kon. 9), een openbaring, die een zeer ernstige
waarschuwing inhoudt voor Salomo.
Deze waarschuwing was trouwens niet de eerste.
Niemand, ook Salomo niet, raakt ongewaarschuwd vast in de netten der zonde, en Salomo is
een en ander maal door de Here ernstig onder handen genomen. De eerste maal te Gibeon (1
Kon. 3) en de tweede maal na de inwijding van de tempel (1 Kon. 9).
En als wij naar deze waarschuwing samen geluisterd hebben, wordt zijn afdwaling ons nóg
onbegrijpelijker, hoewel toch wel begrijpelijk voor wie het menselijk hart kent, en weet dat
dezelfde grijparmen der zonde, die zich naar Salomo hebben uitgestrekt, nog altijd openstaan
voor ieder wiens hart niet volkomen is met de Here zijn God — we zullen nog gelegenheid
hebben dit allemaal met huivering te zien.
We lezen in 1 Kon. 11:9: "Derhalve werd de Here vertoornd op Salomo, omdat zijn hart zich
afgewend had van de Here, de God van Israël, Die hem tweemaal verschenen was, en hem te
dezer zake geboden had geen andere goden na te lopen".
Hier wordt met zoveel woorden gezegd, dat Salomo van de dienst des Heren is afgeweken
tegen alle nadrukkelijke waarschuwingen in.
De eerste waarschuwing viel tijdens 's Heren verschijning in Gibeon, waar uitdrukkelijk de
conditie aan Salomo werd gesteld, dat hij zou wandelen in de geboden en inzettingen des
Heren, gelijk zijn vader David gedaan had (1 Kon. 3:14).
De tweede waarschuwing kwam toen de Here hem nog eens verscheen nadat de bouw van
tempel en paleis voltooid was.
We lezen daarvan in 1 Kon. 9:1-9.
Wie nu eens de moeite neemt 1 Kon. 3 met 1 Kon. 9 te vergelijken, die valt terstond een
allermerkwaardigst verschil op.
Tijdens deze laatste verschijning wordt de eis tot gehoorzaamheid veel meer geaccentueerd,
terwijl aan de bedreiging in geval van ongehoorzaamheid een zeer grote plaats wordt
ingeruimd.
"Men krijgt", zegt prof. van Gelderen, "enigszins het gevoel, dat dit met het voortschrijden
der jaren almeer nodig werd".
Van ergerlijke feiten was ook bij die tweede verschijning Salomo nog niet te beschuldigen,
maar de geestelijke barometer stond toch lang zo goed niet meer als vroeger. Uiterlijk was hij
dezelfde gebleven, maar innerlijk was hij veranderd.
In de regel duikelt de zondaar niet met één geweldige salto-mortale in de afgrond, maar heel
langzaam en heel zeker schuift hij naar beneden langs het hellend vlak. Het begint
meestentijds met een innerlijke verwijdering en loswerking van de Here. Is dat eenmaal een
feit geworden, dan is de uiterlijke breuk met de dienst des Heren maar een kwestie van tijd
meer. Als een boom eenmaal doorgezaagd is, is slechts een enkele ruk aan het touw nodig,
om de stam te doen vallen.
Zo is het met Salomo gegaan.
Deze eikeboom is ook gevallen.
27