hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Hier komt nog iets bij, wat de situatie voor Salomo nog ongunstiger maakt.
Men zal ongetwijfeld de opmerking maken, dat wij van vrome mensen, zelfs van de
allerheiligste, niet mogen verwachten, dat zij zonder vlek of rimpel zullen zijn. Dat was zijn
vader David ook niet, en toch was deze een man naar Gods hart.
Dit is volkomen juist.
Er werd reeds bij Lot en Jefta op gewezen, dat wij de Schrift juist zo dankbaar mogen wezen,
dat ze niets verzwijgt, de zonden van Gods kinderen niet wegmoffelt, maar hen laat zien
precies zoals ze zijn, vol met zonden en gebreken.
Het memoreren van Salomo's afschuwelijke afwijkingen, z'n afgoderij en veelwijverij aan 't
einde van z'n leven is, hoe ontzettend ook, niet wat ons het allermeest verbaast en bedroeft.
Zijn diepe val stempelt hem niet tot een "dubieuze post".
Maar het angstwekkende is, dat hiermee de levensgeschiedenis van Salomo eindigt.
1 Koningen 11, het hoofdstuk van Salomo's grote afwijking van de Here is tevens het laatste
hoofdstuk van zijn leven.
Het slot van dit zelfde hoofdstuk meldt ook Salomo's dood.
Het doek valt op het meest dramatische ogenblik.
Wij zouden zeggen. ... te vroeg!
Het "boek der geschiedenis" van Salomo is geen roman met een blij einde, zó, dat u
opgelucht het boek uit handen legt en zegt: het is toch allemaal nog goed afgelopen!
Of het nog goed gekomen is, daar laat ik me op dit ogenblik niet over uit.
Maar één ding is zeker: de Schrift maakt er met geen woord melding van.
In 1 Kon. 11 wordt een vergelijking getrokken tussen Salomo en zijn vader David en die
vergelijking valt ten nadele van Salomo uit.
"Zijn hart was den Here zijn God niet volkomen toegewijd gelijk dat van zijn vader David"
(vs 4).
Zo is het ook met het berouw.
David valt, hij valt heel diep, maar zijn val eindigt op de knieën.
Salomo valt, hij valt heel diep, maar waar is Psalm 51 van Salomo, de boetepsalm uit de
diepte?
De bekende theoloog en Oud-Testamenticus prof. dr C. van Gelderen heeft een boek
geschreven, nl. "Koningen" in de Korte Verklaring der H. Schrift. Deze titel is even
bescheiden als deze geleerde zelf was. Het is meer een religieus-psychologische roman, die
ge met spanning leest. Nu, in dit boek handelt dr van Gelderen uitvoerig over de vraag, of
Salomo aan het einde van zijn leven nog tot oprecht berouw gekomen is, en of wij hem met
een vrije conscientie mogen rangschikken onder de "vrome koningen". Op zijn antwoord,
waarin o.a. voorkomen de woorden: "wij zwijgen en wij hopen", loop ik nu niet vooruit. In
elk geval zult u zich niet meer zo verwonderen als in 't begin, dat wij aan Salomo een plaats
gaven naast Lot en Jefta.
Wat wij nu eerst moeten doen is, uit de "geschiedenissen van Salomo", voorzover de Bijbel
die vermeldt, een zo duidelijk mogelijk beeld construeren van deze man, die in heerlijkheid
toch nog wordt overtroffen door de eenvoudigste veldbloemen.
22