hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Het is daarom wel mogelijk, want de Schrift verhaalt niet alles.
Zes jaar heeft hij Israël nog gericht, en over die zes jaar zwijgt de Bijbel volledig.
Wat iemand tot geloofsheld maakt is dit: of er iets van Christus in zijn leven is.
Bij Jefta is dat onmiskenbaar het geval.
Niet alleen dat hij een type is van Christus.
Dat is hij stellig ook geweest.
Evenals bij Christus hing reeds over z'n geboorte een schaduw, werd hij verworpen en
uitgeworpen door z'n eigen broeders, maar toen ze hem later weer nodig hadden, bleek ook
dat de steen die de bouwlieden verworpen hadden, tot een hoofd des hoeks werd gezet.
Deze uitgeworpene en uitgestotene gaat zich dan bemoeien met "lichtzinnige mannen". Wie
denkt hier niet aan David, die rondom zich verzamelde alle man die een schuldeiser had, en
wiens ziel dodelijk bedroefd was.... het schuim der maatschappij! En wie denkt er bovenal
niet aan Davids grote Zoon, Wiens wens was, dat Hij at met tollenaren en zondaren.
Heeft Jefta, toen hij na z'n vernedering verhoogd werd, al deze zwervers en schooiers, deze
verloren zonen der woestijn, in de steek gelaten?
Het is van Jefta, de man die stond voor z'n woord, en z'n gelofte zelfs niet brak, toen het ging
om het leven van z'n eigen en enige dochter, nauwelijks te geloven.
Hij heeft zijn lot met dat van deze woestijnpiraten verbonden.
Whyte, de voortreffelijke psycholoog, geeft in z'n boek "Bible Characters" deze schets, die
mij volkomen aannemelijk lijkt:
"Ofschoon Jefta vrouw, zoon noch dochter meer had, was toch z'n paleis te Mizpa geregeld
vol volk. Oud-strijders uit de woestijn genoten er hun pensioen, verloren zonen werkten op
z'n landerijen, oud-illegalen zaten aan z'n tafel, vondelingen speelden in z'n tuin. Want Jefta
had deze woorden gelezen: de Here uw God is geen aannemer des persoons. Hij twist de
twistzaak van de weduwe en de wees. Hij heeft de vreemdeling lief, en geeft hem spijs. Hebt
gij daarom ook de vreemdeling lief, want gij zijt vreemdeling geweest in Egypteland".
Wie deze of soortgelijke levensopvatting heeft, bezit inderdaad iets van de geest van
Christus, en mag inderdaad gerekend bij de helden des geloofs, want geloofsmoed kan soms
meer uitkomen in liefdebetoon en vergevensgezindheid dan in dapperheid in de strijd.
Voorspoed is de zegen van het Oude Testament en tegenspoed de zegen van het Nieuwe
Testament, heeft iemand eens gezegd.
Daar is in elk geval mee uitgesproken, dat tegenspoed een zegen kan zijn, en velen zullen dat
door de ervaring van hun leven kunnen bevestigen. Hoevelen zijn er niet, die door de moeiten
van het leven voor de hemel gevormd zijn, terwijl anderen dank zij hun "succes" zich van alle
"zegen" hebben beroofd.
Jefta is wel een van de meest miskende en meest onfortuinlijke mensen geweest, waarvan de
Schrift ons verhaalt. Het is tenslotte precies andersom gelopen als hij gehoopt en verwacht
had. Deze man met grote ambities en geweldige gaven is een torso geworden. Hij draagt de
eeuwige schande van "onwettig kind". Hij wordt door de mensen weggewerkt en brengt de
grootste tijd van z'n leven als balling en zwerver buiten z'n vaderland door. En als hij
eindelijk de grote kans van z'n leven krijgt, is het Jefta zelf, die zich door het roekeloos offer
naamloos en eerloos maakt in Israël. De schaduw, die de dood van zijn dochter werpt over
zijn oude leven, is benauwender dan de schaduw die z'n jeugdleven versombert, omdat hij
19