hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Maar dat dit moest, werpt ook wel een schril licht op Diotrephes. Deze man, deze schavuit,
kunnen we wel haast zeggen, misbruikt zijn ambtelijke positie, om het Woord des Heren
tegen te staan. Nu moet Johannes zich wel achter de rug van Diotrephes om tot Gajus
wenden, opdat deze krachtens het ambt der gelovigen doe, wat de ambtsdrager verknoeit.
Gajus en Diotrephes woonden in dezelfde stad. Maar blijkbaar heeft Gajus helemaal niet
door, wat voor een deugniet die Diotrephes is. Wellicht had hij voor Diotrephes nog het
diepste respect.
Gajus, zeiden we al, had lief, en van de liefde geldt ook: zij denkt geen kwaad.
Maar nu gaat Johannes in dit briefje eens vertellen wat voor een man die ouderling
Diotrephes eigenlijk wel is. De ogen moeten daarvoor open gaan in de gemeente.
U voelt wel, Johannes schrijft dit niet aan Gajus, om Diotrephes achter de rug om te
belasteren.
Dit briefje is ook geen achterklap.
Johannes deelt alvast aan Gajus mee: "daarom zal ik, als ik kom, herinneren aan zijn werk"
(vs 10)... . de apostel zal hem dus ronduit in z'n gezicht zeggen, wat hij nu aan Gajus schrijft.
Maar Johannes schrijft dit nu alvast, omdat het heil der kerk er mee gemoeid is.
Diotrephes kon mooi praten.
Het gevaar bestond dat Gajus en de andere gemeenteleden onder zijn invloed kwamen.
Dit zou funest zijn voor de kerk.
Zo spoedig mogelijk moet deze man worden ontmaskerd.
Want behalve dat hij brieven achterhoudt, voor de gemeente bestemd, heeft deze broeder nog
meer op z'n geweten — inderdaad een "christen", op wiens onchristelijke levenswandel veel
aan te merken viel!
Wat "broeder" Diotrephes zoal op z'n geweten heeft, vertelt Johannes in den brede aan Gajus;
hij heeft een apostolisch schrijven achtergehouden, hij erkent het gezag van Johannes niet, hij
"bebabbelt" de apostel "met boze woorden" (vs 10), hij ontvangt de broeders niet, en bant
andere willekeurig uit de gemeente. Enzovoort.
Maar dit is alles ondergeschikt aan de grote zonde waarin Diotrephes is gevallen, en die door
Johannes dan ook vooropgesteld wordt. Deze Diotrephes wordt namelijk gekarakteriseerd als
iemand: "die onder hen de eerste tracht te zijn".
Diotrephes was een heerszuchtig en een eerzuchtig man.
Hij wou het alleen te zeggen hebben.
Zijn haan moest koning kraaien.
Hij duldde daarin niets of niemand naast zich.
De leiding in de gemeente moest in zijn handen zijn.
Wij lezen er met geen woord van, dat deze ouderling niet zuiver in de leer was, of de een of
andere ketterse mening verkondigde. In de andere brieven van Johannes is daar wel sprake
van. Hij moet daar waarschuwen tegen valse leringen en anti-christelijke stromingen. Daar is
nú geen sprake van. Ouderling Diotrephes was zo zuiver in de leer als maar enigszins
109