hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Wij weten van die Gajus niet veel, maar toch genoeg om hem hartelijk lief te krijgen. Uit het
korte briefje blijkt, dat hij geen ambt bekleedde in de kerk, hij was geen ouderling en geen
diaken, maar een heel gewoon gemeentelid. Evenwel een man met een groot en liefdevol hart
voor de zaak des Heren, want hij stelde zijn huis regelmatig gastvrij beschikbaar, zoals uit vs
5-7 blijkt, voor degenen, die "terwille van de Naam des Heren waren uitgegaan", aan
rondreizende predikers en evangelisten dus; wij zouden zeggen: de dominees logeerden altijd
bij hem, en ze kwamen er graag. Gajus kòn dat doen blijkbaar, want hij had een behoorlijke
zaak, maar hij dééd het dan ook met liefde. De apostel wenst in de aanhef van z'n brief, dat
het hem verder ook stoffelijk wel mag gaan, om dit bijzonder liefdebetoon aan de
dienstknechten des Heren te kunnen voortzetten. Hij schrijft: "ik wens, dat het u in alles
wèlga, gelijk het uw ziel wèl gaat". Dit is wel een bijzonder mooi getuigenis. Omtrent de
geestelijke welstand van Gajus verkeert Johannes geen ogenblik in twijfel. Dat is in orde,
constateert hij. Daar behoeft geen woord verder over gezegd. Het enige wat Johannes begeert,
is dat het Gajus stoffelijk precies even goed mag gaan als dat geestelijk het geval is, en dat
het met z'n zaken even goed mag gaan als met z'n ziel.
U weet, gewoonlijk is het precies omgekeerd.
Er zijn onderscheiden broeders (en zusters) in de gemeente, die het in alles voor de wind gaat,
en voorzover dat niet zo mocht wezen, zijn ze dag en nacht in de weer om maar zo goed
mogelijk vooruit te komen. Intussen komt de "ziel" in de knoei. Deze wordt doodgedrukt
door alle mogelijke beslommeringen. Ze hebben het in de week zo druk, dat ze doodmoe de
Zondag binnentuimeien, en geen lust hebben om naar de kerk te gaan.
Stoffelijk gaat het uitnemend! Met uitroepteken. Achter de welvaart van de ziel zet menige
herder en leraar een vraagteken!
De vraag kan opkomen, hoe Johannes het toch wist, dat het er met de geestelijke welstand
van broeder Gajus zo uitnemend voorstond.
Heeft Johannes diepgaande "geestelijke" gesprekken met Gajus gehad? Heeft deze broeder
voor de apostel z'n ziel blootgelegd en z'n hele bekeringsgeschiedenis verteld?
Welnee, helemaal niet!
Johannes wist dit alleen uit de rapporten van de af en aan reizende predikers.
Hij schrijft: "het heeft mij zeer verblijd, als er broeders kwamen en van uw waarheid een
goed getuigenis gaven, zoals gij dan ook in de waarheid wandelt" (vs 3).
Dit "wandelen in de waarheid" betekent niet, dat Gajus een kei was in de dogmatiek, en heel
de geloofswaarheid haarfijn uit de doekjes kon doen. Hij was niet eens ouderling! Maar uit
het schrijven blijkt duidelijk, in welk licht dat "wandelen in de waarheid" moet worden
gezien. In vs 5 voegt Johannes er nl. aan toe: "gij handelt trouw in alles wat gij aan de
broeders doet". M.a.w. zijn wandelen in de waarheid kwam uit in het liefdebetoon aan de
broeders. Hij kende maar niet alleen de "waarheid" en hij beleed niet slechts de waarheid,
maar hij "wandelde" er in. Deze eenvoudige broeder Gajus had goed begrepen, dat het geloof
in de liefde werkzaam moet wezen, en dat elk geloof zonder de vruchten dóód is!
Wie dus weten wil of z'n ziel welvaart, moet maar eens een onderzoek instellen naar z'n
liefde tot de kerk des Heren, en z'n liefde tot de broeders, "want al ware het dat ik de talen der
mensen en der engelen sprak, en de liefde niet had, ik ware een luidende schel en een
klinkend metaal!"
Zo was het dan met het gewone gemeentelid Gajus.
Maar we zouden het eigenlijk niet hebben over het gemeentelid Gajus, maar over ouderling
107