HERINNERINGEN AAN EEN PELGRIM NAAR ... - Hendrik Poorter

Poorters in Haringkarspel, deel 2 3
Herinneringen aan een
pelgrim naar het Heilige Land
'Van wie ben jij er een?' Als deze
vraag aan hem gesteld werd zal Pieter
Sijmonsz er trots op zijn geweest te
kunnen zeggen dat hij de zoon was van
Sijmon Pietersz Poorter, die in 1614 de
tocht naar het Heilige Land had volbracht.
Menigeen in Haringkarspel zal zich
herinnerd hebben hoe Sijmon
teruggekeerd was: op de lange reismantel
het Jeruzalemkruis genaaid, een
palmtakje, het teken der
Jeruzalemgangers, op de breedgerande
hoed. Veel van de dorpsbewoners hadden
bij zijn terugkeer in de herfst van dat jaar
in de buidel moeten tasten. In de
decembermaand van het jaar 1613 hadden
ze namelijk gewed dat het Sijmon niet zou
lukken om naar het Heilige Land te gaan
en binnen het jaar weer in Haringkarspel
terug te zijn. Maar negen maanden later
stond Sijmon weer voor ze en kon zijn
inzet verdubbeld van hen terugvorderen.
De buurtgenoten zullen zich in zijn huis
verdrongen hebben en met ontzag
gekeken hebben naar het aandenken dat
de pelgrimganger had meegenomen van
zijn verre reis: een doek die op het graf
van Christus had gelegen. Van een doek
die op zo'n geheiligde plaats had gelegen
moesten wel wonderdadige krachten
uitgaan! De dorpelingen zullen aandachtig
hebben geluisterd hoe het daar in
Jeruzalem was toegegaan en wat de frater
van het klooster wel gezegd had toen hij
die pelgrim uit het verre West-Friesland
onderdak verschafte. De in het Latijn
gestelde brief met het loodje eraan die
Sijmon van hem in ontvangst had
genomen zal van hand tot hand zijn
gegaan. Ook het op de bovenarm
getatoeëerde Jeruzalemkruis zal met
respect zijn bekeken. De Kroniek van de
Stad Medenblik vertelt ons hoe 'Sijmon
met Vrouw en Kinderen nog verschijde
jaren hierna in vreede leefde'. Pieter kon
dus delen in de glorie van zijn vader.