Publicatie downloaden - PON

Voorwoord
Vrijdag 8 september 2006. Voor Bob van Stratum (22) begint de dag vroeg.
Hij is sinds een paar maanden trots lid van het Korps Mariniers en moet zich
maandag voor een rijopleiding in Oirschot melden. Hij heeft bij zijn ouders
in Berkel-Enschot geslapen en stapt om vijf uur ’s ochtends in zijn auto op
weg naar het tankstation in het naastgelegen dorp. Daarna gaat hij naar de
kazerne in Doorn om er zijn spullen op te halen.
Hij zal er nooit aankomen. Op weg naar het tankstation vliegt hij uit de
bocht en komt met een enorme klap tegen een boom tot stilstand. Als hij
wakker wordt, ligt hij in het ziekenhuis en is het weken later. Van de jonge
sterke kerel is weinig over.
Maar Bob is Bob. Hij begint een jarenlang gevecht om te herstellen van
het ongeluk en het ernstig hersenletsel dat hij daarbij heeft opgelopen.
In gesprekken met Piet de Kroon vertelt hij over zijn leven vóór en na het
ongeluk, over de geboorte van een nieuwe Bob.
In het tweede deel van het boek komt Marie-José aan het woord. Zij is de
moeder van Bob en heeft haar verdriet en wanhoop, maar ook de eerste
lichtpuntjes, in dagboekaantekeningen vastgelegd. Deze aantekeningen
vormen het uitgangspunt voor gesprekken met haar en haar man, Jan van
Stratum. Samen brengen zij in beeld wat het betekent voor een gezin als
het leven van de ene op de ander dag op zijn kop wordt gezet en nooit
meer wordt zoals daarvoor. Openhartig vertellen zij over hun nieuwe leven
en hoe zij daar als gezin vorm aan geven: anders, maar sterker dan ooit
tevoren.
Tenslotte vindt u achter in dit boek wat feitelijke gegevens over niet aangeboren
hersenletsel en het expertisecentrum in Midden-Brabant.
Piet de Kroon
Tilburg, april 2010
1