Publicatie downloaden - PON

Allemaal op basis van vrijwilligheid. Wie er geen zin in heeft, blijft gewoon
op zijn eigen appartement. Het ontbijt regelt iedereen voor zichzelf. Dat
moet ook, omdat de meesten overdag werken en ze allemaal op een
verschillend tijdstip vertrekken. De voorziening is er wel, dus iedereen kan
voor zichzelf brood en beleg halen, maar ontbijt dan verder op zijn eigen
appartement. Wie dat wil, kan het ontbijt ‘s avonds ophalen en in de eigen
koelkast bewaren.
Overgeven
Het is voor Jan en mij nog steeds wennen. Het idee hoe Bob door de dag
heen moet komen, vind ik soms nog griezelig. Ik weet dat ik dat meer los
moet laten, maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Ik denk dan: ‘Neemt
hij zijn pillen wel in?’ Dat soort dingen. Ik heb nog niet het absolute
vertrouwen dat het allemaal goed komt. Laatst ontdekten we dat Bob de
instellingen van zijn telefoon had veranderd, waardoor hij maar één klein
waarschuwingspiepje voor zijn medicijnen kreeg en geen herhaling. Dat is
best wel eng. Ik moet wennen aan het feit dat je het over moet geven. Voor
mijn gevoel laat ik hem nog te veel aan zijn lot over. Maar ik weet, dat ik dat
altijd heb gehad, bij iedere fase die Bob doormaakte. Bij Luc ook trouwens.
Ik hobbelde er altijd achteraan. In die zin is het dus misschien niet bijzonder,
maar ik vind dit wel moeilijker dan bij de gewone processen die een kind
doormaakt op weg naar zelfstandigheid.
Het appartementencomplex ligt in een hele rustige, gemengde woonwijk,
vlakbij het Evoluon. Het idee dat hij niet omgeven wordt met teveel prikkels,
vind ik wel prettig. In die zin zijn we blij. Hij kon ook naar het Verdiplein
in Tilburg, maar daar loopt zoveel volk rond, dat zijn gewoon te veel prikkels
voor hem. Voor Bob is alles veel meer zwart-wit geworden en dan zou hij
zich veel te veel opwinden over wat hij alleen al op straat zou zien. Hij is ook
te gemakkelijk beïnvloedbaar. De buurt waar hij nu zit, past precies. Hij kan
rustig op zijn balkonnetje zitten en om zich heen kijken.
Bob krijgt een WIA-uitkering, die is gerelateerd aan zijn laatst verdiende
loon. Op zich goed geregeld, maar hij zal nog wel moeten leren dat niet alles
meer kan. Hij was een luxe leventje gewend en dat is nu echt anders. Op
zich kan hij goed delen en geeft hij als hij wil alles weg. Maar het initiatief
moet wel van hem uitgaan, anders is het hommeles. Ik snap dat wel, want
hij wordt al zoveel geleefd en hier is hij dan nog eigen baas over.
Met de verhuizing werd dat ook weer pijnlijk duidelijk. Op een gegeven
moment zat hij zo sip voor zich uit te kijken. Iedereen was aan het inpakken
en het doen en Bob verzuchtte: ‘Ik baal hier zo van, dat ik niks kan doen’.
Marie - José van Stratum: Intenser dan ooit
39