Publicatie downloaden - PON

de tafel verticaal gezet en moet hij zijn linkerhand op mijn schouder leggen.
Na twee minuten wordt hij weer horizontaal gelegd. Bob trilt helemaal,
zoveel inspanning heeft het hem gekost.
Vele oefeningen volgen. Zittend op de rand van het bed proberen om in
balans te zitten. Beetje bij beetje gaat het hem beter af. Ook het praten
begint te komen. Eerst verstaan we er maar weinig van, maar geleidelijk aan
kunnen we Bob beter begrijpen.
Als we door een misverstand op een dag alleen ’s avonds op bezoek
komen, treffen we Bob wanhopig snikkend aan. We hadden gedacht dat
hij de hele middag therapie had en waren daarom niet langsgekomen. In
werkelijkheid was hij de hele middag alleen geweest en was daar enorm
verdrietig om geweest. Het zien van zoveel verdriet maakte hetzelfde
gevoel bij ons los. Door de tranen heen beseffen we dat er ook een goede
kant aan zit, namelijk dat deze emoties ook weer deel uit zijn gaan maken
van het leven van Bob. Nu blijkt dat Bob niet meer de oude wordt, haakt
Luc meer en meer af. Jammer, maar wel te begrijpen. Hij is niet alleen zijn
grote broer kwijt, maar ook zijn beste vriend.
Zo worstelen we ons met hem door de dagen, weken en maanden. Van het
revalidatiecentrum Leijpark naar huis. Van huis naar Groot Klimmendaal in
Arnhem om nog verder te revalideren. Van Groot Klimmendaal weer naar
huis. Van huis naar de Koordeleij in Tilburg en dan na drie jaar naar een
eigen appartement.
Eigen plek
We zijn nu drie jaar verder. Bob is net vanuit Koordeleij verhuisd naar
Eindhoven. We hebben een busje gehuurd en zijn de afgelopen week
druk geweest met op en neer rijden. Hij heeft een leuke fl at. Hij heeft er
ook echt zin in. Als we er komen, merken we dat hij ook al contact heeft
gemaakt met zijn medebewoners. Het is een groot complex, waarvan 17
appartementen bewoond zijn door mensen zoals Bob. Een mix van lichamelijk
gehandicapten en mensen met niet aangeboren hersenletsel. Het is
geen doorgangshuis, zoals het revalidatiecentrum, het is nu echt defi nitief.
Eindelijk heeft hij zijn eigen plek, zijn eigen adres.
De leeftijd van de mensen varieert heel erg: er zitten een paar jongeren,
wat mensen in de dertig en een stel mensen die de vijftig al gepasseerd
zijn. Het gemiddelde ligt op zo’n 35 jaar. Het zijn voornamelijk mannen. Er
zijn verschillende momenten op de dag dat ze bij elkaar kunnen komen in
een centrale ruimte: ’s morgens,’s middags en ’s avonds is er koffi e en thee.
Ook kunnen ze gezamenlijk gebruik maken van de lunch en het avondeten.
38 Een nieuw leven