Publicatie downloaden - PON
Publicatie downloaden - PON Publicatie downloaden - PON
hoesten, zo horen we, waardoor er nog steeds afgezogen moet worden. We weten hoe verschrikkelijk hij dat vindt. Langzaamaan wordt de ademhaling wat krachtiger, maar echt wakker worden lukt niet. Ik heb nog steeds mijn persoonlijke lijntje met Maria, ik blijf bidden en kaarsjes branden. Het voelt goed om veel warmte om me heen te vinden bij familie en vrienden. Dat is ook echt nodig, want van binnen ben ik steenkoud. Jan vult de papieren in voor de annuleringsverzekering van onze vakantie naar Gambia. Ik hoef nooit meer op vakantie, het enige wat we willen is Bob terug. Hij heeft veel last van de beademingsbuis, waardoor hij regelmatig in een hoestbui belandt. Heel vervelend. Ik wou dat ik wat van hem kon overnemen. Momenteel kan ik alleen maar hopen, terwijl ik juist beter ben in helpen. Maar daar kan ik nu niks mee. Vandaag is Theo, een collega van Bob gekomen. Hij moet ’s avonds weer op de kazerne terug zijn. Hij heeft een beschermengel en een zingende plant gekocht voor Bob. Zo stoer en dan toch zo lief. Goed volk, onze mariniers. Rode lampje Als we ’s avonds de gang oplopen, zien we dat de deur dicht is en het rode lampje brandt. De schrik slaat me om het hart. Ik besluit toch naar binnen te gaan en zie dat ze bezig zijn om zijn longen schoon te maken. Het is niet leuk om te zien hoe hij daarop reageert. Hij opent zijn ogen half. Ook moet hij fl ink hoesten en met een scheef oog zie ik dat zijn bovendruk oploopt naar 210. De druk zakt daarna weer snel. Hij knippert nog wat met de oogleden en wordt weer rustig. Op de elfde dag heeft de verpleging weer een ander infuus ingebracht. Bob blijft koortsig en ze proberen alle infecties uit te sluiten. Een infuus dat te lang zit, kan gaan ontsteken. Luc vindt dat Bob wat meer beweegt met zijn mond en zijn ogen. Hij begint het wel enger te vinden, nu hij langzaam iets meer bijkomt. Luc is een echte techneut. Hij houdt steeds de apparaten in de gaten. Van iedere verandering wil hij het fi jne weten. ‘s Middags praten de neuroloog en de IC-arts ons bij. Daarvoor wordt eerst een scan gemaakt. Spannend of er iets uitkomt. Als de neuroloog komt, kan hij eigenlijk niets méér vertellen dan we al wisten. De laatste ct-scan van een uur geleden heeft geen nieuw beeld opgeleverd. Echte schade kunnen ze pas constateren als Bob wakker is of eventueel met een mri-scan. In Tilburg kunnen ze geen mri-scan maken Marie - José van Stratum: Intenser dan ooit 33
met beademingsapparatuur in je lichaam. Ergens anders kan dat wel, maar dan moeten ze hem gaan vervoeren en dat is ook een hele toestand en de vraag is wat het toevoegt. De zaalarts legt uit dat de microbioloog weer een nieuw antibioticum heeft samengesteld aan de hand van de laatste kweek. Er zijn twee nieuwe bacteriën gesignaleerd en daar gaan ze gericht een medicijn voor samenstellen. Eigenlijk zou Bob vandaag een diepe maagsonde krijgen, maar ze wachten hier nog even mee omdat de voeding en spijsvertering op gang lijken te komen. De verpleegster vertelt nog dat hij een kleine schedelbasisfractuur heeft, maar dat wisten we al. Daar schijnen ze geen aandacht aan te schenken. Ook vertelt ze dat het niet ongewoon is bij zo’n zwaar ongeval dat het zo lang duurt voordat er verandering optreedt. Ik praat tegen hem en we denken dat hij er op reageert. Ik leg mijn hand onder zijn hand en ik merk dat hij er tot drie keer toe heel lichtjes in knijpt. ’s Avonds is er niets veranderd voor wat betreft het wakker worden. Wel heeft Bob voor het eerst zelf gepoept en ook het eten wordt goed in de maag opgenomen. Verder heeft hij geen zin om te reageren. De ogen blijven gesloten. Stemgeluid De volgende dag zie ik meteen als we in het ziekenhuis aankomen dat zijn ogen iets open staan. Het lijkt alsof hij op ons reageert, want als Jan iets zegt gaan zijn ogen in de richting van waar het stemgeluid vandaan komt. Een lichtpuntje dat we goed kunnen gebruiken, want ons geduld wordt fl ink op de proef gesteld. Ik vraag of ze Bob wat hoger kunnen leggen; hij ligt helemaal plat en dat lijkt me niet prettig. Vervolgens zuigen ze zijn mond ook nog even uit. Het kan toeval zijn, maar hij hoest niet meer zo veel. We moeten boodschappen doen, maar besluiten daarvoor niet naar Berkel Enschot te gaan. Iedereen vraagt naar Bob, heel lief, maar soms is het ons gewoon te veel. Iedere keer hetzelfde verhaal vertellen, nu even niet. Vanavond eten we nasi. Wat zou ik Bob er graag bij hebben! ’s Avonds zien we hem voor het eerst op een hoofdkussen liggen. Er is nog geen verandering in zijn toestand. Nog steeds doet hij zijn ogen niet open. Wel veel ontlasting, tot zijn tenen aan toe. Vol hoop, maar ook gestresst gaan we de volgende ochtend weer op bezoek. Geen echte verandering, zij het dat hij zijn ogen iets open heeft. Ze reageren niet op onze stemmen. Ik masseer zijn hand een beetje, ze verkrampen door het stilliggen. Als verpleger Jeroen zijn hoofd op mijn verzoek wat beter legt, ziet Jan aan Bob zijn gezicht dat hij pijn heeft. Mijn massage zorgt voor een hogere hartslag, dus houd ik maar weer op. Vanmiddag probeer ik het aan de andere kant. De tv staat aan op Omroep 34 Een nieuw leven
- Page 2 and 3: Een nieuw leven Piet de Kroon het P
- Page 4 and 5: Inhoudsopgave Voorwoord 1 Bob van S
- Page 6 and 7: Voorwoord Vrijdag 8 september 2006.
- Page 8 and 9: niet. Ik weet niet of het ongeluk m
- Page 10 and 11: Phantom Ik heb mijn Mavo diploma in
- Page 12 and 13: Iedereen werd de eerste ochtend kaa
- Page 14 and 15: zaten we in heel Nederland. We werd
- Page 16 and 17: niets van te herinneren. Alles wat
- Page 18 and 19: weet althans dat ik er geweest ben,
- Page 20 and 21: Doorzetten Thuis ben ik gewoon door
- Page 22 and 23: zoals ik het noem en daar word je o
- Page 24 and 25: kun je niet’ , ‘Dat is niks voo
- Page 26 and 27: wil gaan doen, ik heb geen idee wel
- Page 29: 24 Een nieuw leven
- Page 32 and 33: teruggegaan naar het Elisabeth. De
- Page 34 and 35: est zie je niets aan hem. Hij wordt
- Page 36 and 37: zegt dat ze morgen inderdaad het sl
- Page 40 and 41: Brabant, we laten hem overzetten op
- Page 42 and 43: We pakken ons bij elkaar en gaan to
- Page 44 and 45: Allemaal op basis van vrijwillighei
- Page 46 and 47: Rust In ons eigen leven hebben we d
- Page 48 and 49: waar ik mee bezig was dat er voor B
- Page 50 and 51: Feiten en cijfers het PON, kennis i
- Page 52 and 53: Niet Aangeboren Hersenletsel Een be
- Page 54 and 55: Traumatisch hersenletsel Jaarlijks
- Page 56 and 57: opnemen met het Expertisecentrum vi
- Page 58 and 59: Signaleren niet-aangeboren hersenle
- Page 60 and 61: Het PON, kennis in uitvoering Het P
met beademingsapparatuur in je lichaam. Ergens anders kan dat wel, maar<br />
dan moeten ze hem gaan vervoeren en dat is ook een hele toestand en de<br />
vraag is wat het toevoegt. De zaalarts legt uit dat de microbioloog weer<br />
een nieuw antibioticum heeft samengesteld aan de hand van de laatste<br />
kweek. Er zijn twee nieuwe bacteriën gesignaleerd en daar gaan ze gericht<br />
een medicijn voor samenstellen. Eigenlijk zou Bob vandaag een diepe<br />
maagsonde krijgen, maar ze wachten hier nog even mee omdat de voeding<br />
en spijsvertering op gang lijken te komen. De verpleegster vertelt nog<br />
dat hij een kleine schedelbasisfractuur heeft, maar dat wisten we al. Daar<br />
schijnen ze geen aandacht aan te schenken. Ook vertelt ze dat het niet<br />
ongewoon is bij zo’n zwaar ongeval dat het zo lang duurt voordat er verandering<br />
optreedt. Ik praat tegen hem en we denken dat hij er op reageert.<br />
Ik leg mijn hand onder zijn hand en ik merk dat hij er tot drie keer toe heel<br />
lichtjes in knijpt. ’s Avonds is er niets veranderd voor wat betreft het wakker<br />
worden. Wel heeft Bob voor het eerst zelf gepoept en ook het eten wordt<br />
goed in de maag opgenomen. Verder heeft hij geen zin om te reageren. De<br />
ogen blijven gesloten.<br />
Stemgeluid<br />
De volgende dag zie ik meteen als we in het ziekenhuis aankomen dat zijn<br />
ogen iets open staan. Het lijkt alsof hij op ons reageert, want als Jan iets<br />
zegt gaan zijn ogen in de richting van waar het stemgeluid vandaan komt.<br />
Een lichtpuntje dat we goed kunnen gebruiken, want ons geduld wordt fl ink<br />
op de proef gesteld. Ik vraag of ze Bob wat hoger kunnen leggen; hij ligt<br />
helemaal plat en dat lijkt me niet prettig. Vervolgens zuigen ze zijn mond<br />
ook nog even uit. Het kan toeval zijn, maar hij hoest niet meer zo veel.<br />
We moeten boodschappen doen, maar besluiten daarvoor niet naar Berkel<br />
Enschot te gaan. Iedereen vraagt naar Bob, heel lief, maar soms is het<br />
ons gewoon te veel. Iedere keer hetzelfde verhaal vertellen, nu even niet.<br />
Vanavond eten we nasi. Wat zou ik Bob er graag bij hebben! ’s Avonds zien<br />
we hem voor het eerst op een hoofdkussen liggen. Er is nog geen verandering<br />
in zijn toestand. Nog steeds doet hij zijn ogen niet open. Wel veel<br />
ontlasting, tot zijn tenen aan toe.<br />
Vol hoop, maar ook gestresst gaan we de volgende ochtend weer op<br />
bezoek. Geen echte verandering, zij het dat hij zijn ogen iets open heeft.<br />
Ze reageren niet op onze stemmen. Ik masseer zijn hand een beetje, ze<br />
verkrampen door het stilliggen. Als verpleger Jeroen zijn hoofd op mijn<br />
verzoek wat beter legt, ziet Jan aan Bob zijn gezicht dat hij pijn heeft.<br />
Mijn massage zorgt voor een hogere hartslag, dus houd ik maar weer op.<br />
Vanmiddag probeer ik het aan de andere kant. De tv staat aan op Omroep<br />
34 Een nieuw leven
Change language