Publicatie downloaden - PON

Toen is hij voor vrachtwagenmonteur gaan leren. Dat was een goede
keuze. Jan is met hem rond gaan rijden in Tilburg, op zoek naar een plek
om leerervaring op te doen. Hij kon meteen bij Scania beginnen. Hij had
ondertussen het eerste half jaar van de opleiding gemist, maar dat heeft hij
op eigen kracht ingehaald. Na 3,5 jaar heeft hij zijn diploma gehaald. Met
de beste cijfers van alle leerling-monteurs van Scania in heel Nederland.
Iedereen liep met hem weg. Hij heeft nog meer diploma’s gehaald, er zat
gewoon een enorme drive in hem. Toch wilde hij ook weer weg uit die
wereld. Eigenlijk niet weg, maar verder, altijd weer verder. Bang dat het hem
anders zou gaan vervelen.
We zijn met hem naar de commando’s gegaan, die fysieke inspanning trok
hem enorm aan. Ze vonden hem nog te weinig gehard en zelfstandig om
de opleiding te volgen. Ze zeiden: ‘Kom over een paar jaar maar terug. We
zien dat je gemotiveerd bent.’ Toen hij de kans kreeg om bij de mariniers
wel eerder te beginnen, was het meteen duidelijk dat hij dat en niets anders
dan dat wilde.
Robertus
Op de dag van het ongeluk gaat om 6 uur ’s ochtends de voordeurbel.
Jan staat op en ziet twee agenten. Schrikken dus. Of we de ouders zijn van
‘Robertus van Stratum’. Bob heeft een ernstig ongeluk gehad met de auto.
Ze bieden aan om ons naar het ziekenhuis te brengen, maar Jan slaat het
aanbod af. De agenten geven de portemonnee en sleutels van Bob af en
vertrekken weer. Jan blijft even beneden zitten om de onheilstijding op zich
in te laten werken en na een kwartier komt hij naar boven om mij en Luc
te wekken. Aankleden en meteen naar de EHBO. Als we bij het Elisabeth
aankomen, zijn ze net klaar met intuberen, beademen en het aanbrengen
van het infuus.
Bob ligt er op het eerste gezicht ‘gewoon’ bij, hij heeft alleen rechts een
hoofdwond. Daarna gaan we samen naar de IC. In de gauwigheid laten
de ambulancebroeders ons twee foto’s van de auto zien. Het ziet er
verschrikkelijk uit, maar onze ogen gaan meteen weer naar Bob. Blik is nu
niet belangrijk. Onze hele wereld is teruggebracht tot Bob. Zijn toestand
is kritiek. Ze maken een scan waaruit blijkt hoe verschrikkelijk hard de klap
moet zijn geweest. Hoe kon dit in hemelsnaam gebeuren?
De rest van de dag krijgen we een kamer in het ziekenhuis en lopen verder
wezenloos rond. Ze maken een gaatje in Bob’s hersenen voor een drukmeter.
De druk op de hersenen moet zo laag mogelijk blijven. Dat is het enige
wat telt de komende dagen. Alleen zijn sleutelbeen is gebroken, voor de
28 Een nieuw leven