Publicatie downloaden - PON

teruggegaan naar het Elisabeth. De sneeuw spoot tegen de auto omhoog.
Toen we aankwamen, was het zo gepiept.
Bob was een mooie jongen die met alles heel snel was. Hij liep met negen
maanden en ook met andere dingen was hij haantje de voorste. Ik zei wel
eens: ‘Ik zou er niet vreemd van opkijken als zijn leven eerder op is’. Hij ging
gewoon twee keer zo snel als andere kinderen. Klimmen, klauteren, hij was
altijd als eerste overal bij. Toen hij twee jaar was en ik zijn jongere broer Luc
aan het voeden was, was ik hem op een gegeven moment kwijt. Na lang
zoeken vond ik hem in het zwembadje van de buren. Hij was over de muur
geklommen en zat daar rustig te spelen. ‘Hoi mama’, was het enige wat hij
zei. Later, toen hij al groter was en met andere kinderen buiten badminton
speelde, belandde de shuttle soms in een boom. Andere kinderen gingen
hun vader halen om de shuttle eruit te halen, Bob zat dan al lang in de
boom om het zelf te doen. Hij zat vol energie en wilde alles uit zijn leven
halen.
Zijn ledikantje hadden we met schroeven vastgezet. Hij slaagde erin om het
binnen een jaar los te krijgen door zijn gespring. Gezond, sterk, energiek,
dat is het beeld van Bob als klein kind. Hij fi etste in no time in zijn eentje
door de buurt. Altijd op zoek naar een nieuwe uitdaging. Zijn keuze om
later naar de mariniers te gaan, had daar volgens mij ook mee te maken. Hij
wilde daar naar toe omdat hij bang was anders een te saai leven te moeten
leiden.
Op school ging het goed, dat wil zeggen dat hem alles kwam aanwaaien.
Echt leren heeft hij nooit gedaan. Hij is altijd erg sociaal geweest, wilde
onder de mensen zijn. Voor zijn middelbare school heeft hij niks gedaan.
De woonkamer was zijn studeerkamer, de salontafel voor de televisie zijn
bureau. Boeken open, televisie aan, drukte om zich heen en geen blik in de
boeken. Heel anders dan Luc, die zich al snel op zijn eigen kamer terugtrok
in zijn eigen wereld. Bob’s boeken gingen als nieuw naar de school terug. Ik
had ze voor hem gekaft en er zat geen ezelsoor of vouwtje in. Hij heeft heel
lang op zijn algemene kennis kunnen drijven. Uiteindelijk heeft hij de Mavo
afgemaakt met heel goede cijfers. Hij ging weg- en waterbouw studeren
aan het Koning Willem I college in Den Bosch. Maar dat was veel te theoretisch,
daar kwam hij niet mee weg met niets doen. Pas na twee jaar zou hij
de praktijk ingaan, zo lang kon hij niet wachten.
Marie - José van Stratum: Intenser dan ooit
27