Publicatie downloaden - PON

vriendinnetje was Maartje. Maar na haar zijn er veel gevolgd. Alleen de
laatste drie jaar heb ik door het ongeluk op dat vlak niet meer meegedaan.
Ik ben ook niet onder een of andere steen vandaan gekropen, volgens mij
zag ik er leuk uit en ik wist op de een of andere manier de meisjes te boeien
en ik wist ook wel wat ze wilden horen. Ik had redelijk wat succes. In het
weekend ging ik stappen in Tilburg. ’s Nachts ging ik dan met de scooter
of de auto terug naar Berkel Enschot. Dan had ik behoorlijk gedronken als
ik naar huis reed; goed stom dus. Maar ja, het was ook stoer. Ik ben nooit
gepakt. Ik dacht altijd, ach het is maar een klein stukje naar huis, dat kan ik
wel. Vaak was het vier uur ’s nachts. Wat mijn ouders daarvan vonden, weet
ik eigenlijk niet. Ik heb daar nooit zo bij stil gestaan. Volgens mij wisten ze
ook niet dat ik soms aangeschoten was, ik zelf zei daar niks over in ieder
geval. Maar misschien wisten ze het wel, maar lieten ze dat niet blijken.
Nu kom ik geen meisjes tegen. Ik weet het gewoon niet. Ik weet niet waar ik
ze vandaan moet halen. Een keer toen ons pa mij in Tilburg met de rolstoel
voortduwde, zag ik op de Korte Heuvel een mooi meisje en klom ik met
mijn stomme harses uit mijn stoel en zei tegen haar: ‘Ik vind jou een leuke
meid, wil je seks met me?’ Dat klopt natuurlijk van geen kant. Dat meisje
schrok zich lam. Ons pa zei: ‘Bob, niet doen’, maar ik was niet te remmen.
‘Ben je gek, dat lukte me vroeger ook’, zei ik, ‘dus waarom nu niet?’ Niet
dus. Ik snap die schrikreactie van zo’n meisje ook wel, als er ineens zo’n
kerel met die rare praat uit een rolstoel op je af komt. Ook op dat punt ben
ik langzamerhand steeds ‘wakkerder’ geworden en besef ik nu dat ik dat
soort streken natuurlijk niet kan uithalen. Welke idioot vraagt dat nou?
Maar er zit ook een goede kant aan, namelijk dat ik voel dat de behoefte
aan intimiteit is teruggekomen. Laatst heb ik een afspraak gemaakt met
FleksZorg, dat is een organisatie die ervoor zorgt dat mensen met een
beperking toch seks kunnen hebben. Niet alleen seks, maar ook vertroetelzorg.
Dat er iemand langskomt die met jou gaat zitten kroelen, waar je een
beetje liefde aan kunt tonen. Ik ben blij dat dat kan in Nederland. Ik heb
er gewoon behoefte aan. Vroeger had ik wel vaker een onenightstand, en
soms een twonightsstand, maar dat gebeurde dan meestal met behoorlijk
wat drank op. Ik heb nog steeds behoefte aan seks. Ik ben daar eerlijk in.
Veel mensen vinden het woord seks vies, iets waar je niet over kunt praten,
maar daar ben ik het dus niet mee eens. Het is gewoon een normale
behoefte, klaar. Hetzelfde als iemand die honger krijgt.
Opgeven
Wat ik tegen andere mensen zou willen zeggen? Het zijn drie eenvoudige
woorden: geef nooit op. Never nooit. Mensen kunnen wel zeggen: ‘Dat
18 Een nieuw leven