BASISELECTRONICA - MyOnline

Deel 3: complexe netwerken
Sommige netwerken kunnen niet opgelost worden door enkel gebruik te maken van de eigenschappen
van serie- en parallelschakeling zoals we tot nu deden.
Er bestaan verschillende methodes om in dergelijke netwerken toch de gezochte elementen te kunnen
berekenen. Wij zullen ons hier beperken tot drie veel gebruikte principes:
- de wetten van Kirchhoff,
- de superpositiemethode,
- het theorema van Thévenin.
Ideale spanningsbron tegenover niet-ideale spanningsbron.
Een niet-ideale spanningsbron levert een klemspanning U, die verandert naargelang de stroom die
we aan de bron onttrekken.
Een niet ideale spanningsbron stellen we schematisch voor door een weerstand in serie met een ideale
spanningsbron te plaatsen.
Ri = inwendige weerstand [Ω]
E = e.m.k. [V]
U = klemspanning [V]
U = E – Ri*I
Een ideale spanningsbron levert een klemspanning U die steeds constant is, ongeacht de stroom die
we aan de bron onttrekken.
Een ideale spanningsbron bestaat in de praktijk niet.
1. De wetten van Kirchhoff
a. Stroomwet
Ri = 0 [Ω]
U = E [V]
In elk willekeurig knooppunt van een elektrisch netwerk geldt:
de som van de toekomende stromen is gelijk aan de som van de vertrekende stromen.
voorbeeld:
I1 + I3 + I4 = I2 + I5
Hieruit kan je ook afleiden:
-in een knooppunt kan zich geen elektrische stroom opstapelen,
V9/09.11 - © WVT basiselectronica 1HE
13