klik hier voor de bijlage bij dit bericht - de Aardespiegel

Kunstspiegel door Evelien Nijeboer
Elisabeth van Landeghem,
zonder titel
Dit pastelwerkje is gemaakt door
Elisabeth van Landeghem, een
twintigtal jaar geleden toen ze
nog werkte als kleuterleidster op
de Vrije School. Het werkje hing
in Woonoord Kraaybeek, ik zag
het op de ontmoetingsdag van
23 juni. Toevallig kwam Elisabeth
zelf net langslopen toen ik het
ontdekte en kon ik haar toe-
stemming vragen voor publica-
tie.
Elisabeth werkt in verschillen-
de stijlen, er hingen van haar
onder andere prachtige impres-
sionistische en realistische land-
schappen en stillevens. Eén rea-
listisch landschapje sprong er
voor mij echt uit, omdat het een
heel gedetailleerd-realistische
afbeelding leek te zijn, maar bij nauwkeurige observatie héél primair en los geschilderd was – voor kenners een
teken van vakmanschap en talent. Ik koos echter voor dit werkje omdat het zoveel kiemkracht lijkt te bevatten.
'De zon is het middelpunt van de aarde'
www.aardespiegel.nu - donderdag 12 juli 2012 - eerste jaargang Nr. 24
De compositie van dit werkje is ontzettend origineel, wat vooral opvalt omdat het zo'n heel basaal thema is (zon,
aarde, bomen). Bovendien lijkt het iets te behelzen of te dragen voor de toekomst.
Er is in dit werkje geen gegeven vaste grond. De zon, het licht zelf is het vaste punt. Alles wat groeit ordent
zich naar dat licht, richt zich naar het licht. Er zweeft regelmatig een zinnetje door mijn hoofd: 'De zon is het
middelpunt van de aarde'. In dit werkje herken ik dat terug. Het licht vormt de periferie. Doordat zij alle bomen
draagt, vormt zich een periferie van het soort dat niet materieel is, maar dat toch de materie kan dragen. Het
komt eigenlijk erg overeen met het de wonderlijke en prachtige sfeer die je kunt beleven in een vrije-school-kleu-
terklas. Ouders mogen daar niet komen als er les is. Maar een keer had ik het geluk dat ik tijdens de les iets met
de juf moest overleggen en maakte mee hoe zij, deeg knedend en met een bakkersmuts op, zachtjes over de
groep heen zong dat het daar wat rustiger mocht worden. En hoe die groep kinderen aan de andere kant van het
13 terug naar boven