volkscultuur magazine 2 2011 - Nederlands Centrum voor ...
volkscultuur magazine 2 2011 - Nederlands Centrum voor ...
volkscultuur magazine 2 2011 - Nederlands Centrum voor ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Allerheiligen / Allerzielen zag er niet altijd uit zoals wij nu gewend<br />
zijn. Van oorsprong was het een kerkelijk feest dat dan ook <strong>voor</strong>al in<br />
de kerk gevierd werd. Kerkhoven en begraafplaatsen zoals wij die<br />
nu kennen, waren er niet. Tijdens de Middeleeuwen werd het gros<br />
van de overledenen zonder veel poespas begraven, vaak in een<br />
gemeenschappelijk graf waarvan men het niet nodig vond dat het<br />
graf gemarkeerd werd met een grafsteen met daarop de naam van<br />
de overledene. De begraafplaatsen lagen midden in de stad, in en<br />
rond de kerken (vandaar de naam: kerkhof, de hof van de kerk). Op<br />
weg naar een of ander in de stad, liep je vaak over de begraafplaats.<br />
Maar niet om de doden te herdenken, daar<strong>voor</strong> waren de begraafplaatsen<br />
niet bedoeld. De doden herdacht je in de kerk, door <strong>voor</strong>al<br />
veel en hard te bidden dat het de overledenen maar goed zou gaan<br />
in het hiernamaals. Niet het lichamelijk omhulsel was belangrijk,<br />
maar het zielenheil van de overledene (zoals het in het Bijbelboek<br />
Makkabeën staat: ‘Het is een heilige en vrome gedachte om <strong>voor</strong><br />
de overledenen te bidden, opdat zij van hun zonden worden<br />
vrijgesproken’).<br />
Het had daarbij niet zoveel zin om te bidden <strong>voor</strong> de heilige boontjes:<br />
die zaten toch al in de hemel. Aan het andere uiterste waren<br />
er de verdoemden, die vanwege hun zondige leven in de hel<br />
waren beland: ook zij hadden jouw hulp niet nodig want dat hielp<br />
niet meer. Het gros van de overledenen had dat echter wel. Het<br />
overgrote deel van de overleden zieltjes bivakkeerde in het vagevuur,<br />
een tijdelijke verblijfplaats waar ze moesten blijven totdat<br />
alle zonden die je in je leven had begaan, waren uitgeboet. Die<br />
zieltjes in het vagevuur konden de hulp van het thuisfront heel<br />
goed gebruiken. Door als nabestaande te bidden <strong>voor</strong> het zielenheil<br />
van de overledene, kon je het verblijf van jouw dierbare overledene<br />
in het vagevuur aanmerkelijk verkorten. Daar had je wat<br />
aan, ook als nabestaande zelf. De katholieke kerk liet namelijk<br />
weten dat als je bidt <strong>voor</strong> iemands zielenheil ook je eigen zonden<br />
werden schoongewassen. Het was dus een win-winsituatie om te<br />
bidden <strong>voor</strong> iemands zielenheil.<br />
Tijdens Allerzielen werden in de kerk alle overledenen herdacht in<br />
een plechtige heilige mis op 2 november. Het gebruik zelf kwam in<br />
zwang halverwege de Middeleeuwen, zo rond het jaar 1000, en<br />
het waren <strong>voor</strong>al monniken die zich er<strong>voor</strong> inzetten, met name de<br />
benedictijner monniken van de abdij van Cluny, in Bourgondië.<br />
Later, naar het eind van de Middeleeuwen, werd het gebruik meer<br />
algemeen en overgenomen door de kerk als geheel. Voor de kerk<br />
ligt Allerzielen in het verlengde van Allerheiligen. Terwijl op<br />
Allerzielen alle overleden ‘gewone’ mensen worden herdacht,<br />
stonden een dag eerder, op 1 november, de heiligen centraal.<br />
Ook het herdenken van de<br />
doden is immaterieel erfgoed<br />
Door hun <strong>voor</strong>beeldige gedrag tijdens hun leven, zaten de heiligen<br />
dicht bij God in de hemel. En konden dan ook een goed<br />
woordje <strong>voor</strong> je doen bij God. Verder verdiende hun <strong>voor</strong>beeldige<br />
levenswandel natuurlijk de navolging van alle gelovigen hier op<br />
aarde. De protestanten hadden er niet veel mee op: zij geloven<br />
niet in bidden <strong>voor</strong> het zielenheil van overledenen. Hemel of hel:<br />
die beslissing ligt <strong>voor</strong> hen helemaal bij God en nabestaanden<br />
kunnen hier geen invloed op uitoefenen.<br />
Huidige gedaante van het feest<br />
Tegenwoordig wordt het Allerheiligenfeest heel anders gevierd<br />
dan in de Middeleeuwen. Gelovigen gaan nog steeds wel naar de<br />
kerk op Allerzielen, maar het belangrijkste herdenkingsmoment<br />
ligt nu op de begraafplaats. Ook is er een nieuwe loot bijgekomen,<br />
namelijk Halloween, een feest dat <strong>voor</strong>al door jongeren wordt<br />
gevierd, aan de <strong>voor</strong>avond van Allerheiligen, namelijk ’s avonds op<br />
31 oktober. Dat ook Halloween alles met de dood te maken heeft,<br />
blijkt uit de wonderlijke uitdossing van de kinderen, die gekleed in<br />
een of ander skeletkostuum en gewapend met een lichtje in een<br />
pompoen langs de deur gaan en vragen om iets lekkers. Ook worden<br />
Halloweenparties georganiseerd, enigszins macabere feesten,<br />
waar de kinderen verkleed naar toe gaan. De Engelse woorden<br />
verraden al dat het feest in deze vorm is komen overwaaien uit<br />
Enge land en de Verenigde Staten. Al ruim <strong>voor</strong> 31 oktober kun je<br />
in de winkel de belangrijkste attributen aanschaffen. Sommigen<br />
ver werpen Halloween daarom als een ‘invention of tradition’, die in<br />
Zomer <strong>2011</strong> 71