volkscultuur magazine 2 2011 - Nederlands Centrum voor ...

Het is een hele eer om de rol van Joris te mogen spelen
mensen en er komen echt niet alleen mensen, die een relatie
hebben met Beesel, ook veel belangstellenden. Verder bieden we
tijdens de start van de kaartverkoop een kijkje achter de schermen,
waarbij het publiek langs een route aan het spel gerelateerde
activiteiten kan bekijken. Ook is er de laatste keer een openluchtmis
op zondagochtend door de bisschop van Roermond in het
openluchttheater gehouden. Daarbij zaten meer dan duizend
mensen op de tribune. En we hebben een historisch draaksteken
georganiseerd, met oud-spelers, op de wijze zoals het een jaar of
veertig geleden uitgevoerd moet zijn. Zo wordt de traditie elke
keer verder uitgebreid.’
Overdracht naar volgende generaties
De stichting denkt ook aan de toekomst. ‘Voor de jeugd hebben
we het kinder-draaksteken. Dan helpen alle kinderen van de basisschool
mee om op het terrein bij het kasteel een eigen draaksteekspel
te creëren, compleet met een mini-draak, waar ze in mogen
zitten. De kinderen worden er eigenlijk al vanzelf bij betrokken,
door de ouders en de hele omgeving.’
Er is een archief, waar alles bewaard wordt dat met het draaksteken
te maken heeft. Helaas zijn er door een brand veel kostbare
stukken verloren gegaan. Er zijn plannen voor een museum,
waarin niet alleen de traditie van het draaksteken, maar ook van
de keramiek van Beesel centraal moeten staan. Saillant detail is dat
de keramische fabriek ook Sint Joris heet. Verder zijn er zelfs vergevorderde
plannen om een pretpark te bouwen, waarin allerlei
drakenattracties en toestellen met draken de hoofdrol spelen.
Kortom, genoeg plannen en enthousiasme voor de komende tijd.
Erkenning
Wat kan de status van immaterieel erfgoed hier nog aan bijdragen?
Publiek komt er genoeg, er is zelfs een kleine angst bij
de stichting dat het dorp uit zijn voegen barst bij een nog grotere
toeloop. ‘Het belangrijkste zou de erkenning zijn. In het verleden
hebben wij ons er sterk voor gemaakt dat het spel de moeite van
het beleven waard is. Het heeft een impact op de hele gemeenschap.
Je kunt zoiets niet organiseren zonder een hechte gemeenschap,
maar het bevordert het gemeenschapsgevoel ook. Het reikt
verder dan het spel alleen. En wellicht dat de internationale
contacten met andere plaatsen waar het draaksteken wordt uitgevoerd,
aangehaald kunnen worden. Er is bijvoorbeeld een
‘Route van Sint Joris’ door heel Europa, waar wij graag bij aan
willen haken’, aldus Hans van Kruchten. ‘Erkenning als immaterieel
erfgoed opent nieuwe deuren, die het ons mogelijk maken de
traditie van het draaksteken levend te houden.’ ◗
Foto’s: Hans van Kruchten
Zomer 2011 65