volkscultuur magazine 2 2011 - Nederlands Centrum voor ...

Buurtschap Helpt Elkander won in 2008 met het moderne ontwerp ‘Booming City’
der. Je ziet echt mensen, tieners vaak nog, opbloeien door het
respect en de waardering die ze krijgen voor wat ze doen. De
gemiddelde leeftijd van de bouwers ligt rond de twintig jaar.’
‘Het competitie-element is natuurlijk belangrijk, dat trekt jongeren
aan. Daarnaast is er ook veel collegialiteit. Er worden bijvoorbeeld
spullen uitgeleend over en weer. Een paar jaar geleden brandde
een paar weken voor het Corso een wagen deels af. Andere buurtschappen
hebben toen meegeholpen om de wagen toch op tijd af
te krijgen.’
Kindercorso
De kinderen van Zundert krijgen de liefde voor het Corso met de
paplepel ingegeven. Op de basisscholen tekenen ze hun eigen
corsowagens en leren ze al maquettes maken. Er is een week na
het grote Bloemencorso een Kindercorso, waar ze hun eigen
wagens kunnen tonen. Zo leren ze al jong het vak en kunnen
ze later geruisloos doorstromen naar het grote werk. Aan het
Kindercorso doen gemiddeld driehonderd wagens mee met
duizend kinderen.
’Het is een hele klus voor de jury om alle wagens te beoordelen en
een winnaar uit te kiezen’, beaamt Paul Bastiaansen. ‘Er zijn drie
leeftijdscategorieën, genoemd naar drie soorten dahlia’s: pompon-,
dahlia- en sterklasse. Elke categorie kent de prijzen 1 tot en
met 10 en de rest is allemaal elfde.’ Het kindercorso bestaat al zo’n
50 jaar, het is bijna net zo oud als het grote Corso.’
Door de vele activiteiten voor kinderen heeft het Corso niet te
klagen over de toestroom van nieuwe deelnemers. De sociale en
competitieve elementen trekken veel jongeren aan. De ontwerpen
zijn vaak zo fantastisch, dat van enige oubolligheid, die men wellicht
associeert met een bloemencorso, geen sprake is. ‘Het draagvlak
voor het Corso is nog ooit zo groot geweest als nu. Het is altijd
een golfbeweging, soms gaat het minder, dan weer beter. Maar we
hebben geen problemen met het levend houden van het corso.
De wagens worden ook steeds bewerkelijker en men moet al
eerder beginnen met bouwen’, legt Paul Bastiaansen uit.
‘De openstelling van de buurtschappen, het aansluiten bij de
buurtschap die je het meeste ligt, heeft ook veel buurtschappen
gered. Er is een actief toelatingsbeleid, dat wel voor enige discussie
gezorgd heeft, maar nu ziet men wel dat het een positief effect
heeft gehad. Sommige buurtschappen kampten met weinig
gezinnen. Door het openstellen zijn die buurtschappen nu weer
volop actief. De winnaar van vorig jaar bijvoorbeeld had al 30 jaar
niet meer gewonnen en die van het jaar daarvoor al 20 jaar niet
meer. Vroeger kwam het wel voor, dat jaren achter elkaar dezelfde
buurtschap telkens won en anderen nooit. Maar er zijn nu bijna
geen zwakke buurtschappen meer’, aldus Bastiaansen.
Door de vele taken rondom het Corso is het mogelijk om je hele
leven actief te blijven. ‘De jongeren werken in de tent, want dat is
vaak lichamelijk zwaar werk. De ouderen zijn vaak op de velden te
vinden. Elke buurtschap heeft haar eigen dahliavelden en die
moeten geschoffeld en geplukt worden. Na het Corso blijven de
dahlia’s nog tot begin oktober op het veld staan om geplukt te
worden. Daarna worden de knollen uitgegraven om voor de winter
opgeslagen te worden. In januari is dan de onthulling van het
vaandel van de winnende buurtschap en zo zijn we bijna het jaar
rond met het Corso bezig.’ ◗
Foto’s: André Roks, Eric-Jan Dunk en Werner Pellis
Zomer 2011 15