N° 3, 2008 - Imso.be

IMSO 2008/3
GESPREK
Hilde was met mij naar de waterkant getrokken, naar Liedekerke, naar de
Dender. De gebruikelijke blauwe reigers waren prominent aanwezig en wat
verderop lagen een paar aalscholvers hun veren te drogen in de zon. Bij de
eerste flauwe bocht van de rivier stond een prima bank voor vermoeide
wandelaars.
Er zat een klein grijs heertje te genieten van de zon . “Héérlijk” zei hij maar
altijd “hééérlijk.” Alsof hij tegen de achterkant van zijn oogleden een
achttienjarige, blonde stoot in haar blootje voorbij zag paraderen .Hij had een
fluthoedje op en een pockethondje aan de lijn . Dat stond een eindje verder
een knotwilg te besprenkelen.
“Ja” zei hij zuchtend, “een stamboom heeft hij niet, maar kennelijk wel een
boomstam. “ Hartelijk begon hij te lachen met zijn eigen mopje. Toen diepte
hij uit zijn jaszak een puntzakje op. Het zat vol chocolade paaseitjes in
zilverpapier. “Tast toe”lachte hij”ze zijn delicieus .” “Alleen witte chocolade
lust ik niet” wierp ik tegen “het is enkel vet en suiker .” “Dan moet je geen
groen nemen “ lichtte hij toe “want dat is een wit. Neem een rood, da’s een
bruin.” Ik lustte een zwart en nam dus maar een blauw.
Hij zocht nog wat toenadering en vroeg: ”Vanwaar komen jullie eigenlijk?”
“Van Denderhoutem” zei ik en voegde er verduidelijkend aan toe: “zelf kom
ik uit Limburg.”
“Ach, reageerde hij enthousiast ,”ik heb tijdens de oorlog toch in
Leopoldsburg gelegen, wij moesten het fort van Eben-Emael verdedigen .
Dat was oninneembaar. Tenminste dat dachten we toch. De eerste dag
waren de Duitsers met zweefvliegtuigen op het dak geland. De smeerlappen
zaten binnen en we wisten het niet.”
“À propos” zei hij “ze waren daar nog zo arm in ‘de’ Limburg, ze wisten nog
niet eens wat ‘Pilchards’ waren. Weten ze dat daar nu al?” voegde hij er een
beetje venijnig aan toe.
“Nee”, riposteerde ik “maar dankzij die gozers aan de overkant van de Maas
kennen we zalige verrukkingen als pindakaas , broodje krekèt en
bitterballen.”
Maar het gaat nog veel verder. Onlangs werd onze eerste telefoonlijn tussen
Tongeren en Maaseik in gebruik genomen .Tot nu toe behielpen we ons met
rooksignalen of de tamtam. We zijn bijna in de twintigste eeuw en dan volgt
de eenentwintigste onverbiddelijk .
5