N° 3, 2008 - Imso.be

Aldus kwam ik op zesjarige leeftijd terecht in de familie van mijn vader in
Redu. Voorlopig volgde ik er lager onderwijs en nadien voor het middelbaar
onderwijs ging ik op kostschool te Bure in de afdeling Latijn‐Grieks.
Om van gelijkstelling van diploma te genieten heb ik mijn studies voortgezet
in België en het graduaat Kinesitherapie gevolgd aan het Instituut voor
hogere opleiding ISCAM te Brussel.
In juli 1968 werd ik aangeworven in de kliniek te Melsbroek en de idee dat
mijn vader vroeger met de MS ziekte werd geconfronteerd heeft daar zeker
een rol in gespeeld.
In januari 1969 begon ik mijn legerdienst in Frankrijk en heeft Yvon Leroy
me vervangen in de kliniek.
Tijdens mijn legerdienst die ik doorbracht als verpleger in de
gezondheidsdienst heb ik drie maanden als vrijwilliger doorgebracht in
Gabon. Het was de periode van de genocide in Biafra. Deze provincie van
Nigeria wenste zich af te scheiden met een secessieoorlog.
Deze poging werd hardvochtig beteugeld en de uitgehongerde overlevende
kinderen werden overgeplaatst naar Libreville waar het Franse leger een
veldhospitaal had opgericht om deze kinderen op te vangen en te
verzorgen. Na mijn legerdienst heb ik mijn werk te Melsbroek opnieuw
kunnen opnemen en mijn collega’s teruggevonden.
‐ En dan ?
Tijdens deze periode van 40 jaar is er veel veranderd; de mentaliteit, de
politiek, in goede en slechte richting ; ik ga me niet permitteren hierover te
oordelen.
Ik behoud nochtans nog steeds dezelfde interesse in en hetzelfde
enthousiasme voor mijn werk en ik put deze kracht uit de moed en de
wilskracht die ik bij onze patiënten kan terugvinden.
Ik voel me eveneens vervuld van dynamisme en edelmoedigheid die ons
destijds werd ingeblazen door de stichter van deze kliniek.
Mijn vurigste wens blijft dan ook dat ze nog lang zal openstaan voor de
opvang van onze patiënten, voor allen zonder onderscheid, zoals hij het
waarschijnlijk zou gewild hebben
IMSO 2008/3
20