N° 3, 2008 - Imso.be

twee motorrijders hebben moeten opgeven onder wie de pechvogel die wij
op het kruispunt
hebben zien liggen.
En het zwaarste moet nog komen. Ook zagen er velen onder hen uit alsof ze
nu al door een mangel getrokken waren. Dit is ook voor hen een speciale
belevenis.
Daar het bijna verkiezing was en er naast het hotel een lokaal van de
Swapo(South West Afrika Peopels Organization) lag, gingen de mensen
voor het lokaal aan het zingen en het dansen zodat we de ganse nacht op
muziek getrakteerd werden. Voor het slapengaan spring ik nog eens in het
zwembad en heb gezelschap van verschillende kikkers.
DAG 16
Na een onrustige nacht vol muziek en geroep, nemen we afscheid van de
motorrijders en wensen hen veel geluk toe. We wachten tot de laatste
motorrijder vertrokken is en rijden dan richting Fort Zesfontein. Het
landschap is hier fascinerend mooi. Je voelt je als mens hier werkelijk nietig
en soms hebben we de indruk dat we alleen op de wereld zijn.
Weeral zitten we op een zeer slechte weg en klimmen via Robbe’s Pas naar
Zesfontein toe. Onderweg lachen de Bavianen ons vanuit verschillende
Baobab bomen uit. De pas is zeer steil en gevaarlijk.
We rijden hier aan een slakkengangetje voort en zijn getuige van Kudu, Oryx
gazellen en zien in de verte verschillende woestijnolifanten. Het is hier niet
het moment om een panne te krijgen. Zonder pannes of ongevallen komen
we in Fort Zesfontein toe. Dit is een
oud Duits fort dat in 1990 volledig
gerestaureerd is en nu logies
verschaft aan 24 gasten. Hier
hebben we vorig jaar overnacht met
18 Vlamingen, 2 Nederlanders en 4
Duitsers.
jaar. Kom, ik ga je rond rijden zegt hij.
IMSO 2008/3
14
Rita zet mij af en gaat de jeep in de
schaduw van een boom zetten. Ik rij
het restaurant binnen. Binnen komt
de lange kelner op mij af en roept
uitbundig dat hij mij kent van vorig