N° 3, 2008 - Imso.be
N° 3, 2008 - Imso.be N° 3, 2008 - Imso.be
www.imso.be TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE Nr. 3 - 28 ste Jaargang Mei - Juni 2008 REVUE BIMESTRIELLE N° 3 – 28 ième Année Mai - Juin 2008 UIT EN THUIS AMICALEMENT VOTRE Verantwoordelijke uitgever : Editeur Responsable : IMSO-team Uitgiftekantoor : Vanheylenstraat 16 Bureau de distribution : 1820 Melsbroek 1820 Steenokkerzeel België – Belgique P.B. 1820 Steenokkerzeel 2/3432
- Page 2 and 3: Overzicht 3 Nieuws 4 Gesprek 5 Boza
- Page 4 and 5: Overleden Nous ont quitté Sœur PA
- Page 6 and 7: “Zo erg is het nu in ‘de’ Lim
- Page 8 and 9: hoofd boog dus lichtjes naar benede
- Page 10 and 11: DAG 12-13-14 IMSO 2008/3 REIS NAAR
- Page 12 and 13: Na het avondmaal gaan we naar de ba
- Page 14 and 15: twee motorrijders hebben moeten opg
- Page 16 and 17: IMSO 2008/3 “ VZW Sporthuis steun
- Page 18 and 19: IMSO 2008/3 Interview van Dominique
- Page 20 and 21: Aldus kwam ik op zesjarige leeftijd
- Page 22 and 23: IMSO 2008/3 Enkele puntjes: - De te
- Page 24 and 25: ---- PUB HENDRIKS IMSO 2008/3 24
- Page 26 and 27: IMSO 2008/3 ----- PUB DRUKKERIJ 1/2
- Page 28 and 29: Nieuwe puzzel Nederlands IMSO 2008/
- Page 30 and 31: IMSO 2008/3 ANNIVERSAIRES - VERJAAR
- Page 32 and 33: IMSO 2008/3 Savez-vous que … Que
- Page 34 and 35: Il évoquait l’histoire d’un co
- Page 36 and 37: Octobre 2006, la Ligue des Familles
- Page 38 and 39: Reste beaucoup de questions : est-c
- Page 40 and 41: IMSO 2008/3 Quelques points : - Le
- Page 42 and 43: SUDOKU N°2 Trois bonnes réponses
- Page 44 and 45: ---- PUB HENDRIKS IMSO 2008/ 3 44
- Page 46 and 47: IMSO 2008/ 3 46
- Page 48: Redactieraad / Comité de rédactio
www.imso.<strong>be</strong><br />
TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE<br />
Nr. 3 - 28 ste Jaargang<br />
Mei - Juni <strong>2008</strong><br />
REVUE BIMESTRIELLE<br />
<strong>N°</strong> 3 – 28 ième Année<br />
Mai - Juin <strong>2008</strong><br />
UIT EN THUIS<br />
AMICALEMENT VOTRE<br />
Verantwoordelijke uitgever :<br />
Editeur Responsable :<br />
IMSO-team Uitgiftekantoor :<br />
Vanheylenstraat 16 Bureau de distribution :<br />
1820 Melsbroek 1820 Steenokkerzeel<br />
België – Belgique<br />
P.B.<br />
1820 Steenokkerzeel<br />
2/3432
Overzicht 3<br />
Nieuws 4<br />
Gesprek 5<br />
Bozar of Bazaar 7<br />
Wist U dat … 9<br />
Reis Naar Namibië (vervolg) 10<br />
VZW “Sporthuis steunt M.S.” 16<br />
Lachen is Gezond 17<br />
Interview van Dominique Delaite 18<br />
Dialoog vergadering van Mei <strong>2008</strong> 21<br />
Uitslagen puzzel et sudoku 23<br />
Feestkalender <strong>2008</strong><br />
Verjaardagen ‐ anniversaires<br />
Savez-vous que … 32<br />
Interview de Dominique Delaite<br />
Histoires vécues de… mobilité<br />
Réunion du groupe Dialogue de mai <strong>2008</strong>.<br />
Calendrier <strong>2008</strong><br />
Résultats Sudoku<br />
Solutions Puzzle<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
INHOUDSTAFEL<br />
2<br />
// SOMMAIRE<br />
25<br />
30<br />
33<br />
36<br />
39<br />
41<br />
42<br />
47
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
OVERZICHT<br />
OVERZICHT<br />
We heb<strong>be</strong>n het hier over de discussiepunten in de groep “ Dialoog“, maar<br />
ook over een ander gesprek dat ik had met een oud heertje aan de<br />
waterkant.<br />
Ervaring met patiënten, met de ziekte, met de kliniek en haar evolutie komt<br />
aan het woord met een oude rot in het vak Dominique Delaite, jarenlang<br />
hoofdkinesist en zéér plichts<strong>be</strong>wuste medewerker.<br />
Onze reporter Ronnie vertelt de verdere <strong>be</strong>levenissen op zijn boeiende tocht<br />
doorheen het Afrikaanse Namibië met zijn verschillende stammen en hun<br />
leefwijzen .<br />
Ontoegankelijkheid van gebouwen is een oud Belgisch zeer. In andere<br />
landen lossen ze het “probleem” wel op. Waarom daar wel ?<br />
V.Z.W. “Sporthuis steunt MS” blijft I.M.S.O. over de jaren trouw. Ook dit jaar<br />
mocht onze vereniging een cheque ontvangen van 30.000 € !<br />
En <strong>be</strong>ste puzzel- en/of sudokufanaten, laat alles vallen en ga als de<br />
wiedeweerga aan de slag, want mr. deadline staat al op de uitkijk.<br />
3<br />
A .W .
Overleden Nous ont quitté<br />
Sœur PASCALE POILVACHE, O.S.B.<br />
Née le 8 juillet 1924<br />
Décédée le 29 mars <strong>2008</strong> à Ottignies<br />
Mevrouw Anna DE RYCK<br />
Geboren te Halle op 9 februari 1938<br />
Overleden te Halle op 5 april <strong>2008</strong><br />
Geboorte- Naissance<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
4
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
GESPREK<br />
Hilde was met mij naar de waterkant getrokken, naar Liedekerke, naar de<br />
Dender. De gebruikelijke blauwe reigers waren prominent aanwezig en wat<br />
verderop lagen een paar aalscholvers hun veren te drogen in de zon. Bij de<br />
eerste flauwe bocht van de rivier stond een prima bank voor vermoeide<br />
wandelaars.<br />
Er zat een klein grijs heertje te genieten van de zon . “Héérlijk” zei hij maar<br />
altijd “hééérlijk.” Alsof hij tegen de achterkant van zijn oogleden een<br />
achttienjarige, blonde stoot in haar blootje voorbij zag paraderen .Hij had een<br />
fluthoedje op en een pockethondje aan de lijn . Dat stond een eindje verder<br />
een knotwilg te <strong>be</strong>sprenkelen.<br />
“Ja” zei hij zuchtend, “een stamboom heeft hij niet, maar kennelijk wel een<br />
boomstam. “ Hartelijk <strong>be</strong>gon hij te lachen met zijn eigen mopje. Toen diepte<br />
hij uit zijn jaszak een puntzakje op. Het zat vol chocolade paaseitjes in<br />
zilverpapier. “Tast toe”lachte hij”ze zijn delicieus .” “Alleen witte chocolade<br />
lust ik niet” wierp ik tegen “het is enkel vet en suiker .” “Dan moet je geen<br />
groen nemen “ lichtte hij toe “want dat is een wit. Neem een rood, da’s een<br />
bruin.” Ik lustte een zwart en nam dus maar een blauw.<br />
Hij zocht nog wat toenadering en vroeg: ”Vanwaar komen jullie eigenlijk?”<br />
“Van Denderhoutem” zei ik en voegde er verduidelijkend aan toe: “zelf kom<br />
ik uit Limburg.”<br />
“Ach, reageerde hij enthousiast ,”ik heb tijdens de oorlog toch in<br />
Leopoldsburg gelegen, wij moesten het fort van E<strong>be</strong>n-Emael verdedigen .<br />
Dat was oninneembaar. Tenminste dat dachten we toch. De eerste dag<br />
waren de Duitsers met zweefvliegtuigen op het dak geland. De smeerlappen<br />
zaten binnen en we wisten het niet.”<br />
“À propos” zei hij “ze waren daar nog zo arm in ‘de’ Limburg, ze wisten nog<br />
niet eens wat ‘Pilchards’ waren. Weten ze dat daar nu al?” voegde hij er een<br />
<strong>be</strong>etje venijnig aan toe.<br />
“Nee”, riposteerde ik “maar dankzij die gozers aan de overkant van de Maas<br />
kennen we zalige verrukkingen als pindakaas , broodje krekèt en<br />
bitterballen.”<br />
Maar het gaat nog veel verder. Onlangs werd onze eerste telefoonlijn tussen<br />
Tongeren en Maaseik in gebruik genomen .Tot nu toe <strong>be</strong>hielpen we ons met<br />
rooksignalen of de tamtam. We zijn bijna in de twintigste eeuw en dan volgt<br />
de eenentwintigste onverbiddelijk .<br />
5
“Zo erg is het nu in ‘de’ Limburg ook weer niet” vergoelijkte hij.<br />
“Ach” bromde ik , wat heet ? Is het <strong>be</strong>ter in ‘de’ Oost-Vlaanderen? Ik heb<br />
gestudeerd in ‘de’ Brabant. Mijn <strong>be</strong>ste vrienden wonen in ‘de’ Antwerpen en<br />
mijn vakantie breng ik door aan de kust, je weet wel in ‘de’ West-<br />
Vlaanderen.”<br />
“Staat er nog altijd een bord bij de grens?” vroeg hij achterdochtig.”Nee”, zei<br />
ik “Er staan er nu in vijf verschillende talen.<br />
“De Limburgers geten u welkom” voor de West-Vlamingen.”<br />
“De Limburgers eten u welkom (mét een schilfertje ui en een teentje<br />
knoflook) voor de Oost-Vlamingen.<br />
“Welkom in de Limburg” voor die vertaald Frans sprekende Brabanders.<br />
“Hongderd procengt welkoem in de Liembuurg” voor de Antwerpenaars.<br />
“En wat is dat vijfde dan?” vroeg hij nieuwsgierig .<br />
“Het correcte ” zei ik, “De Limburgers heten u welkom,”<br />
“En voor wie is dat dan ?” vroeg hij <strong>be</strong>langstellend .<br />
“Voor de Limburgers die terugkeren uit het buitenland “ antwoordde ik droog.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
A.W.<br />
Gelukkige mensen zijn mensen met een slecht geheugen en een rijke<br />
herinnering. (Thomas Brussig, Het mooiste meisje van Berlijn)<br />
Als de dood zinvol is, waarom leven we dan ? (Imre Kertésc, Het fiasco)<br />
De bomen verliezen hun bladeren, maar geven kleur aan het gras. (Miel<br />
Cools)<br />
In de liefde heb je meer aan ijs dat smelt dan aan vuur dat dooft. (Rosina<br />
Lippi, Hofstede)<br />
6
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
BOZAR OF BAZAAR<br />
Voor wie het PSK (Paleis voor Schone Kunsten) vroeger kende, moet weten<br />
dat het “Palais des Beaux Arts” door Brusselse speerpuntlinguïstiek<br />
tegenwoordig “Bozar” heet.<br />
Tot daar is er niets aan de hand.<br />
Al geruime tijd kun je in één van de zalen ’s middags om tien over half één<br />
een toneelstuk zien uit het lopende Vlaamse repertoire of een zéér goede<br />
productie uit het afgelopen seizoen. Het kost nauwelijks 5 € en is <strong>be</strong>doeld als<br />
culturele stimulans voor in Brussel werkende Vlamingen die ’s middags een<br />
paar uur vrij krijgen. En het succes is er.<br />
Zo <strong>be</strong>sloten we eens te gaan kijken naar ‘Hedda Gabler’ van Ibsen, gespeeld<br />
door het Arsenaal. Hilde zou met de wagen gaan,hopend dat er een<br />
parkeerplaats voor gehandicapten zou zijn. En die was er. Alleen stond er<br />
een verbodsbord bij met allerlei <strong>be</strong>palingen die de ene dag wel en de andere<br />
niet van kracht waren. Niemand raakte er wijs uit, maar Hilde is niet voor één<br />
gat te vangen . Ze speurde rond en zag geen enkele flik.<br />
Ze negeerde dus maar het bord om en we trokken het gebouw binnen .Daar<br />
wachtte ons een collega op.<br />
Men had ons al lang <strong>be</strong>loofd dat de zaal toegankelijk was, maar we moesten<br />
via het ‘Stuiversstraatje’ naar zaal M. Tenslotte is het hele cultuurcomplex<br />
onder een deel van het<br />
Brusselse centrum gebouwd. Wij dus op zoek.<br />
Een hele tijd later stonden we vóór de deur van de <strong>be</strong>wuste zaal. So far, so<br />
good.<br />
What then, sang Plato’s ghost, what then ? Op het moment suprême ging de<br />
deur open. Wij stonden bovenaan en het toneel lag in de diepte. “Geen<br />
nood” dacht ik “van achteren zie je ook.” We pro<strong>be</strong>erden dus tussen de<br />
laatste pijler en de laatste rij stoelen door te geraken. Edoch, dat lukte niet.<br />
Was dat nu die dekselse rolstoel of ….?<br />
Vanop de bovenste trap zag je niks ,enkel naast de voorste rij ontdekte ik<br />
één plekje.<br />
Maar dan moest ik een tiental,weliswaar brede trappen naar <strong>be</strong>neden. Wij<br />
dus de lichtman van het Mechels gezelschap om assistentie gevraagd en<br />
samen met mijn vrouw en haar vriendin ging het trap voor trap naar<br />
<strong>be</strong>neden.<br />
Er was daar één vierkante meter plaats en dat lapje grond helde licht naar<br />
onderen . Ik moest mijn stoel dus laten stuiten tegen de voorste pijler . Mijn<br />
7
hoofd boog dus lichtjes naar <strong>be</strong>neden en aangezien het toneel vlakbij was,<br />
moest ik dus tegelijkertijd naar boven kijken. Hoewel ik over geen<br />
zwanenhals <strong>be</strong>schik, heb ik het toch volgehouden .Het was nog heerlijk<br />
gebracht ook.<br />
Een maand later stelden Hilde en haar vriendin “Mevrouw Appelfeld” van<br />
Benno Barnard voor . Het werd gespeeld door Antje De Boeck en Chris<br />
Lomme. Ik watertandde en weigerde tegelijkertijd hooghartig .Ik heb het<br />
vrouwvolk alleen laten gaan.<br />
We zitten dus met ontoegankelijke publieke zalen in Brussel, het centrum<br />
van Europa<br />
Als we dit vergelijken met gemeentelijke museumpjes in Nederland, <strong>be</strong>gin je<br />
je vragen te stellen. Neem nu het ‘Jenever en frismuseum’ in Hilvaren<strong>be</strong>ek<br />
(bij Tilburg). Het is een oud schoolgebouw met grote klassen en zéér<br />
linke,steile trap met scherpe bocht. De Nederlanders lossen dat op met een<br />
zeer stevige armleuning en een prima lift voor één rolstoel . Iedereen moet<br />
<strong>be</strong>talen, maar kan ook alles zien. Hoe dat zo komt? Wel, de Nederlanders<br />
vertrekken van de oplossing . Hier geraken ze niet verder dan de<br />
constatering van het probleem . Het gaat niet, dus…. En owee als je gratis<br />
binnen mag.<br />
Brussel, het centrum van Europa ? Een achterlijk boerengat, ja.<br />
P.S.:<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
8<br />
A.W.<br />
Ter vergelijking : in Gent zijn toegankelijk: Het NTG, ARCA, De Tinnen Pot,<br />
het Museum voor Schone Kunsten. Het SMAK, het ICC, de Bijloke, het<br />
Kuipke enz… enz…<br />
In Brussel is ALLES toegankelijk, tenminste toch volgens hun flyers en hun<br />
stadsgidsen.<br />
Zo maakten we al volgende ontgoochelingen mee:<br />
1. Brussel onder de grond<br />
2. St.-Goedele (met een <strong>be</strong>lachelijke zij-ingang met 7 trappen)<br />
3. het PSK grotendeels<br />
Let, alles gaat met een bataljon Schwarzeneggers.
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Wist U dat …<br />
• Dokter Marianne Charlier, vaste medewerker van het NMSC sinds<br />
1990, sinds april <strong>2008</strong> niet meer werkt in ons Centrum. De Franstalige<br />
patiënten <strong>be</strong>treuren ten zeerste haar afwezigheid. Ze hopen alvast dat<br />
in de vervanging van een Franstalige dokter zal voorzien worden door<br />
een andere Franstalige revalidatiearts. Hierover meer in het volgend<br />
nummer.<br />
• de jaarlijkse I.M.S.O. uitstap naar Bokrijk, Limburg, wordt<br />
georganiseerd op 6 septem<strong>be</strong>r <strong>2008</strong>. Inschrijvingen kunnen vanaf nu<br />
gestuurd worden naar Christel Kempeneers.<br />
• patiënten nog steeds een aanvraag tot Belgacom kunnen richten via en<br />
het Cedric fonds voor een ProxiFun abonnement aan 13 € per maand.<br />
Meer nieuws dienaangaande is te vinden bij het cy<strong>be</strong>rcafe.<br />
• na het vertrek van Franky Vinck uit het ziekenhuis, nu Johan<br />
Vandendriessche het cy<strong>be</strong>rcafe openhoudt op dinsdag, donderdag en<br />
vrijdagavond tussen 18 en 20 u.<br />
• vanaf 15 juli Katharina Wohlfahrt, een nieuwe vrijwilliger vanuit<br />
Künzelsau (Baden-Würten<strong>be</strong>rg, Duitsland) de taak van Ersan Kap<br />
geleidelijk zal overnemen voor een periode van één jaar.<br />
• de I.M.S.O. algemene vergadering op zaterdag 21 juni te 10u30<br />
doorgaat en dat Tina Goossens, psychologe in het centrum, zich<br />
kandidaat heeft gesteld als lid van de Raad van Beheer.<br />
• het I.M.S.O. lokaal in het NMSC verhuist is het vroegere cy<strong>be</strong>rcafe<br />
lokaal, naast het rookruimte.<br />
• wegens het onvoldoende <strong>be</strong>zetten van het appartement gehuurd te De<br />
Haan aan Zee de Raad van Beheer heeft <strong>be</strong>sloten om dit appartement<br />
niet verder te verhuren vanaf 01 januari 2009. Uiteraard blijft het<br />
appartement te Westende ter <strong>be</strong>schikking voor de MS patiënten en hun<br />
familie, liefheb<strong>be</strong>rs van een verblijf aan zee.<br />
9
DAG 12-13-14<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
REIS NAAR NAMIBIË (vervolg)<br />
We <strong>be</strong>sluiten ’s morgens de eerste 50 km te rijden langs het zware<br />
oevertraject. Over deze korte afstand(50 km) heb<strong>be</strong>n 5 uur gereden. We zijn<br />
dan via de Swartbooi’s Drift en Empem<strong>be</strong> gereden, dwars door Zebra<br />
Montains. Bergen waarvan de helling er uit ziet als de zijkant van een reuze<br />
zebra. Deze weg was veel <strong>be</strong>ter maar toch hadden we liever langs de oevers<br />
van de Kunene rivier gereden.<br />
Onderweg verschillende lege Himba dorpen gezien en <strong>be</strong>zocht.<br />
De Himba’s zijn één van<br />
Afrika’s laatste seminomaden<br />
die nog steeds<br />
vasthouden aan hun oude<br />
gebruiken en tradities. Zo’n<br />
cultuur past niet meer in het<br />
denk<strong>be</strong>eld van onze<br />
maatschappij. Himba’s zijn<br />
een fier, slank, volk met<br />
aristocratische trekken en<br />
lopen halfnaakt rond. De vrouwen smeren zich in met ochre (soort rode<br />
modder gemaakt uit dierenvet en gemalen rode rots, afkomstig van een<br />
heilige <strong>be</strong>rg die wij vorig jaar <strong>be</strong>zochten en tussen Zesfontein en Opuwo ligt)<br />
en zijn getooid met verschillende sieraden en gekleed met geitevellen in<br />
ochre gedrenkt.<br />
Door deze <strong>be</strong>scherming kunnen ze<br />
twee dagen zonder water. Ze dragen<br />
ook sieraden op hun hoofd naar gelang<br />
hun status en leeftijd. Bij het <strong>be</strong>reiken<br />
van de pu<strong>be</strong>rteit worden de twee<br />
voortanden uit de onderkaak getrokken<br />
met een stok en een steen. De<br />
vrouwen vlechten hun haar en smeren<br />
het nadien in ochre. Ze wassen zich<br />
niet maar gaan onder een koeienvel<br />
met gloeiende houtskool zitten. Een<br />
sauna avant la lettre en een <strong>be</strong>etje te<br />
10
vergelijken met de zweethut van de Indianen. Ze leven van maïsmeel, melk<br />
en geiten-en koeienvlees. Hun rijkdom uit zich in het aantal koeien dat ze<br />
heb<strong>be</strong>n. Ze verkopen of doden hun dieren enkel<br />
in uiterste noodzaak. Ze kleurden zich vroeger rood als <strong>be</strong>scherming zodat<br />
ze niet opvielen tegen een rode achtergrond, als vroeger de Portugezen(uit<br />
Angola) Duitsers en Dorslandtrekkers op hun rooftochten waren naar<br />
ivoor(ze heb<strong>be</strong>n er zo’20.000 olifanten gedood).<br />
De Himba’s waren voor deze jagers een last en dus moesten ze weg. Helaas<br />
zijn de Himba’s op sommige meer toeristische trajecten nogal verwend en<br />
krijgen ze alles van de toerist zonder dat ze er iets voor moeten doen. Zo<br />
brengen we een volk tot de <strong>be</strong>delstaf. Bij onze aankomst aan de Epupa<br />
watervallen horen we reeds het water naar <strong>be</strong>neden donderen en zijn we<br />
verrast door wie dit kamp openhoudt. Namelijk Ellen en Vince dit we vorig<br />
jaar ontmoet heb<strong>be</strong>n in de Caprivi-streek. Ellen komt uit Antwerpen en woont<br />
reeds verschillende jaren in Namibië.<br />
De Epupa watervallen zijn een paradijs. De watervallen <strong>be</strong>staan uit één<br />
hoofdwaterval en dan over zo’n 200m verspreid kleine watervalletjes. Ook de<br />
Makalele palmbomen geven de omgeving een paradijselijke allure.<br />
Jammer genoeg is de regering hier van plan een stuwdam met <strong>be</strong>hulp van<br />
de Chinezen te bouwen. Deze dam zou ervoor zorgen dat een deel van de<br />
Namibische <strong>be</strong>volking voorzien wordt van elektriciteit(maar niet de Himba’s).<br />
Maar door die dam zou een enorm stuwmeer ontstaan waardoor niet alleen<br />
de watervallen zouden verdwijnen, maar ook het land en de Himba dorpen<br />
en <strong>be</strong>graafplaatsen. Hier zou een uniek deel van hun samenleving en cultuur<br />
verdwijnen. Ook zijn de Himba’s van oorsprong Herrero’s, maar heb<strong>be</strong>n<br />
vastgehouden aan hun eeuwenoude tradities in tegenstelling tot de Herrero.<br />
We slapen hier in tenten en worden<br />
omringd door kleine aapjes die ons<br />
constant <strong>be</strong>loeren als ze niets kunnen<br />
wegpakken. Ellen smeekt ons zeker<br />
steeds de tent goed te sluiten, want<br />
anders maken die aapjes er een stort<br />
van. In het kamp is het ook heerlijk<br />
vertoeven. Hier is geen sprake van<br />
stress, lawaai, werkdruk kortom de<br />
kwalen van onze moderne<br />
maatschappij. Daar we de enigen zijn<br />
het kamp worden we s’avonds uitgenodigd bij Ellen en Vincent. Ellen vertelt<br />
mij dat ze om de twee jaar naar België terugkeert, maar dat ze bij ons niet<br />
meer zou aarden.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
11
Na het avondmaal gaan we naar de bar en komen we het Duitse trio tegen<br />
dat ons gisteren voorbijstak en waarvan ik tegen Rita zei dat ze door het<br />
snelle rijden gevaar lopen op een lekke band. Een uurtje later was het<br />
zover. De 3 gezette Duitsertjes waren aan het band wisselen.<br />
Er ontsteekt een discussie aan de bar over de ideale snelheid op deze<br />
gravelpistes. Normaal kun je daar <strong>be</strong>ter niet sneller dan 50-60 km/h rijden.<br />
We gaan een weddenschap aan. Daar we s’morgens langs de zelfde weg<br />
vertrekken gaan de Duitsers ons trakteren als we er in slagen hen in te<br />
halen. Onder het zachte geruis van het water of was het onder de invloed<br />
van het bier vallen we in een diepe slaap.<br />
DAG 15<br />
’s Morgens na een verkwikkende nacht krijgen we de kokkin mee, die naar<br />
het hospitaal in Opuwo moet en een reuze frigo-box voor Kamanjab. De<br />
kokkin heeft enkele dagen geleden zwaar in haar vinger gesneden en staat<br />
nu met een lelijke verzwering op haar vinger. Daar ze bang zijn voor<br />
gangreen en er ginds geen enkel openbaar vervoer is nemen we ze mee. Na<br />
zo een halfuur rijden zien we de Toyota jeep van de Duitsers.<br />
Denkende dat ze in panne staan we waren onze weddenschap al lang<br />
vergeten) stoppen we vlak achter hen. De oudste van de drie komt naar ons<br />
toe en vraagt ons een stukje verder te rijden.<br />
Op het moment dat we ze voorbijrijden gaat er een luid gejuich op. We<br />
hadden ze ingehaald en daar kwamen ze af met 4 blikken Windhoek lager<br />
gebrouwen in Namibië naar het Duitse Reinheidsgebot. De proost klinkt over<br />
het ge<strong>be</strong>rgte. Desondanks het vroege uur smaakte het mij enorm. Na dit<br />
korte intermezzo hob<strong>be</strong>len we verder naar Opuwo. Regelmatig gestopt om<br />
het landschap te <strong>be</strong>wonderen en ’s middags onze lunchbox gedeeld.<br />
Uit het kleine <strong>be</strong>etje Engels dat onze passagier machtig is kunnen we<br />
opmerken dat ze uit deze streek afkomstig is. Terwijl we staan te eten komt<br />
daar een oude Peugeot 406 brak aangehob<strong>be</strong>ld.<br />
Tot onze grote verbazing kruipen daar 10 jonge mannen uitgekropen die<br />
onze passagier kennen. Er ontstaat een geanimeerd gesprek waar we niets<br />
van <strong>be</strong>grijpen, maar het schijnt een vrolijk onderwerp te zijn. We delen ons<br />
weinige <strong>be</strong>etje voedsel dat ons rest en hun glimlach wordt nog groter. Voor<br />
deze glimlach alleen zou je naar Afrika komen. We nemen afscheid van<br />
elkaar en hob<strong>be</strong>len verder naar Opuwo (<strong>be</strong>tekent eind van de weg).<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
12
De weg is hier zeer slecht en we vorderen maar langzaam. Onderweg<br />
nemen we nog een Himba man mee die ook naar het hospitaal moet.<br />
Ongeveer 100 km voor Opuwo zijn ze de weg aan het verbreden. Dit om de<br />
vrachtwagens door<br />
te laten die de dam zullen bouwen. De hitte is verzengend en regelmatig<br />
moeten we stoppen om te drinken, water welteverstaan.<br />
Bij aankomst in Opuwo zetten we onze passagiers af aan het kleine<br />
hospitaaltje. Er zaten zeker nog een vijftigtal personen voor hen in de<br />
wachtruimte. Opuwo is een kleine kopie van Oshakatie. Stoffig, chaotisch,<br />
het vlees van de dag hangt er ook in de bomen en het liep er vol met<br />
Himba’s en Herrero’s die inkopen deden of naar het hospitaal gingen. Dit is<br />
het enige hospitaal in de wijde omgeving en zodoende was het er een<br />
constant komen en gaan.<br />
Na aankomst in het hotel gaan we eens rondneuzen in het dorpje. Aan het<br />
enige kruispunt gekomen dat het rijk is zien we een motorrijder op de grond<br />
liggen. We willen stoppen om hem te helpen doch de politie gebiedt ons door<br />
te rijden.<br />
Later in het hotel zullen we <strong>be</strong>grijpen wat er ge<strong>be</strong>urd is. Het lag hier ook vol<br />
met oude kledij dat sommige Hererro’s verkochten. Zo gaat dat hier dus, wij<br />
sturen onze oude kleren naar Afrika in het gedacht dat die hier verdeeld<br />
worden onder de lokale <strong>be</strong>volking, maar gehaaide handelaren verkopen ze.<br />
Ook corruptie tiert hier welig. Ik heb zelfs al enkele mensen van ngo’s hier<br />
weten weggaan omdat er zonder steekpenningen niets te regelen valt. Als<br />
we terug in het hotel aankomen is er een grote groep motorrijders<br />
aangekomen. ‘s Avonds zitten we naast de tafel van de motorrijders.<br />
Tussen de overwegende Duitstaligen<br />
denk ik dat er Vlaams gesproken<br />
wordt. En ja hoor, bingo. Het koppel<br />
naast ons blijkt uit Antwerpen te<br />
komen. Uit hun relaas kom ik te<br />
weten dat ze in Kaokoveld gaan<br />
rondrijden. Kaokoveld is het thuisland<br />
van de Himba’s en een echte<br />
uitdaging voor mens en machine. We<br />
kunnen van ervaring spreken. Ze<br />
gaan zelfs de levensgevaarlijke Van<br />
Zylspas rijden.<br />
Ze zijn enkele dagen geleden uit<br />
Windhoek vertrokken en nu reeds<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
13
twee motorrijders heb<strong>be</strong>n moeten opgeven onder wie de pechvogel die wij<br />
op het kruispunt<br />
heb<strong>be</strong>n zien liggen.<br />
En het zwaarste moet nog komen. Ook zagen er velen onder hen uit alsof ze<br />
nu al door een mangel getrokken waren. Dit is ook voor hen een speciale<br />
<strong>be</strong>levenis.<br />
Daar het bijna verkiezing was en er naast het hotel een lokaal van de<br />
Swapo(South West Afrika Peopels Organization) lag, gingen de mensen<br />
voor het lokaal aan het zingen en het dansen zodat we de ganse nacht op<br />
muziek getrakteerd werden. Voor het slapengaan spring ik nog eens in het<br />
zwembad en heb gezelschap van verschillende kikkers.<br />
DAG 16<br />
Na een onrustige nacht vol muziek en geroep, nemen we afscheid van de<br />
motorrijders en wensen hen veel geluk toe. We wachten tot de laatste<br />
motorrijder vertrokken is en rijden dan richting Fort Zesfontein. Het<br />
landschap is hier fascinerend mooi. Je voelt je als mens hier werkelijk nietig<br />
en soms heb<strong>be</strong>n we de indruk dat we alleen op de wereld zijn.<br />
Weeral zitten we op een zeer slechte weg en klimmen via Rob<strong>be</strong>’s Pas naar<br />
Zesfontein toe. Onderweg lachen de Bavianen ons vanuit verschillende<br />
Baobab bomen uit. De pas is zeer steil en gevaarlijk.<br />
We rijden hier aan een slakkengangetje voort en zijn getuige van Kudu, Oryx<br />
gazellen en zien in de verte verschillende woestijnolifanten. Het is hier niet<br />
het moment om een panne te krijgen. Zonder pannes of ongevallen komen<br />
we in Fort Zesfontein toe. Dit is een<br />
oud Duits fort dat in 1990 volledig<br />
gerestaureerd is en nu logies<br />
verschaft aan 24 gasten. Hier<br />
heb<strong>be</strong>n we vorig jaar overnacht met<br />
18 Vlamingen, 2 Nederlanders en 4<br />
Duitsers.<br />
jaar. Kom, ik ga je rond rijden zegt hij.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
14<br />
Rita zet mij af en gaat de jeep in de<br />
schaduw van een boom zetten. Ik rij<br />
het restaurant binnen. Binnen komt<br />
de lange kelner op mij af en roept<br />
uitbundig dat hij mij kent van vorig
De brave man had mij vorig jaar verschillende keren uit het zwembad<br />
gehaald. Het is hier heet, gloeiend heet. Buiten hangt een thermometer en<br />
die wijst 42 graden in de schaduw.<br />
Tegen dat Rita ter plaatse is zit ik op het terras met een reuze<br />
sinaasappelsap voor mij.<br />
Wat had ik hier graag geslapen vannacht, jammer genoeg is er geen plaats<br />
meer en moeten we naar Palmwag, een goede 150 km verder. We eten iets<br />
en gaan verder. Na zo een uur verder rijden staat een man met een<br />
ezelskarretje heftig te zwaaien.<br />
We stoppen en uit de struiken komt ook een vrouw gekropen. Ze zijn<br />
uitgeput en zitten zonder water. Ik stel hen voor om met ons mee te rijden,<br />
maar ze gaan de andere richting uit. Daar wij niet zover meer moeten rijden<br />
geven we hen 10 liter water. Ze slokken het op en wij zetten onze weg<br />
verder. Hier moet je van staal zijn om te overleven.<br />
Ik zit te denken wat wij er zouden van bakken moesten we in zo een<br />
omstandigheden leven. Verwonderd zitten wij naar het kleurrijke, woeste en<br />
wondermooie landschap te kijken. Het is bijna niet te geloven dat hier ook<br />
maar één levend wezen kan overleven.<br />
Hier speelt tijd geen rol en zul je uitdrukking dat je bij ons zoveel hoort van<br />
“ ik heb het zo druk” niet horen. Hier telt maar één iets en dit is overleven.<br />
Naarmate we Palmwag naderen voel ik mij mottiger en moe. Ik voel me<br />
ongemakkelijk. Bij aankomst plof ik mij op het <strong>be</strong>d en sluit mijn ogen.<br />
Rita gaat zwemmen en daar <strong>be</strong>n ik blij om. Ik <strong>be</strong>n moe en kan niet slapen.<br />
De deur van onze hut staat open en er komt iemand binnen. Het is de<br />
manager die even komt kijken hoe het met ons gaat. Als ik hem vertel hoe ik<br />
me voel kijkt hij mij <strong>be</strong>zorgd aan voelt aan mijn hoofd en zegt dat ik aan het<br />
uitdrogen <strong>be</strong>n. Regelmatig in kleine <strong>be</strong>etjes drinken zegt hij.<br />
Terwijl ik zijn goede raad opvolg komt Rita de kamer binnengestormd en<br />
zegt dat er olifant aan het zwembad staat. Ik <strong>be</strong>n te ziek om veel op te<br />
reageren. Toch vraag ik haar of het een mannetje of een vrouwtje is en of ze<br />
soms bang is dat hij in het zwembad springt.<br />
Ze kijkt me kwaad aan en vraagt als mee ga eten. Dat is nu eens het laatste<br />
waar ik aan denk zie. Zodoende gaat ze alleen eten en val ik in een diepe<br />
slaap om nu en dan eens wakker te worden en te drinken.<br />
Rudy Duinslaeger<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
15
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
“ VZW Sporthuis steunt M.S. “<br />
12 april <strong>2008</strong><br />
Op zaterdag 12 april werd I.M.S.O.<br />
uitgenodigd, ter overhandiging van de<br />
jaarlijkse cheque voor de ontvangen<br />
opbrengsten van 2007 door:<br />
16<br />
“VZW Sporthuis steunt MS.”<br />
Onder grote <strong>be</strong>langstelling van vele medewerkers, vrijwilligers en sympathisanten<br />
van VZW Sporthuis, werd ons geduld even op proef gesteld door de secretaris<br />
De Doncker Stefaan, die eerst een uiteenzetting gaf hoe VZW Sporthuis al deze<br />
middelen ten baat nam om I.M.S.O. te kunnen blijven steunen.<br />
Hij dankte tevens zijn medewerkers die verschillende activiteiten organiseren<br />
(motortocht, fietstocht met Eddy Merckx, gezinstocht, wandeltocht en pannen-<br />
koekenslag).<br />
Uiteindelijk mocht onze voorzitster (Kempeneers Christel) uit handen van de peter<br />
van “VZW Sporthuis steunt MS” (Eddy Merckx) de cheque ontvangen.<br />
Een receptie met drank en hapjes werd ons aangeboden.<br />
De Raad van Bestuur en de<br />
patiënten van I.M.S.O dankt<br />
“VZW Sporthuis steunt MS” met<br />
al zijn medewerkers, vrijwilligers,<br />
sympathisanten en sponsors,<br />
voor de ontvangst van deze<br />
buitengewone cheque!!!
* Jantje bracht de dag door bij zijn oma.<br />
Hij was zo braaf dat zij na een uur zei:<br />
- Omdat je zo braaf <strong>be</strong>nt krijg je een stuk chocolade.<br />
- Het werd tijd, antwoordde de deugniet, want ik kan het bijna<br />
niet meer uithouden !<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
**********<br />
* Een jongetje zit in de trein tegenover een andere jongen die verschrikkelijk<br />
scheel ziet. Hij zit hem een hele tijd aan te kijken en zegt dan:<br />
- Mijn broertje kan dat ook, maar niet zo lang.<br />
**********<br />
* De fiere vader liep de bank binnen om een spaarrekening te openen voor<br />
zijn pasgeboren dochtertje; maar hij was in de war toen hij het vakje "<br />
Beroep " moest invullen.<br />
Na enige aarzeling schreef hij het volgende neer.... " W e k k e r "<br />
**********<br />
* Kleine Bert leert fietsen. Met veel moeite slaagt hij erin om een tiental meter<br />
zigzaggend te rijden en komt in aanrijding met een voetganger.<br />
- Jongen toch ! roept die. Kun je niet <strong>be</strong>llen?<br />
- Jawel, stotterde Bert, maar fietsen nog niet.<br />
**********<br />
* Piet: Waarom neem jij een foto van je mama en je papa mee naar school ?<br />
Jan: Omdat de directeur gezegd heeft dat hij mijn ouders eens wou zien.<br />
Voor u verzameld door JaM<br />
L A C H E N I S G E Z O N D<br />
17
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Interview van Dominique Delaite<br />
De aanvraag om voor de IMSO een interview te <strong>be</strong>antwoorden, me<br />
overhandigd door Yvon Leroy, werd door mij met verbijstering ontvangen.<br />
Ik heb wat geaarzeld om er op in te gaan waarschijnlijk uit schroom en<br />
verlangen naar discretie. Het is niet zo leuk in de schijnwerper te staan.<br />
Mijn loopbaan te Melsbroek is nog niet <strong>be</strong>ëindigd! Ik denk niet dat mijn<br />
smaken en interesses iedereen zullen boeien! Maar na overleg en uit<br />
sympathie voor de patiënten, ook voor alles wat ik hen verplicht <strong>be</strong>n, heb ik<br />
deze opdracht graag aanvaard.<br />
Ik wens vooral te getuigen van weldra veertig jaar confrontatie met de<br />
problematiek van multiple sclerose en de verslagenheid van dezen die er<br />
onder lijden, door het accent te leggen op de humane en professionele<br />
verrijking die ze bij mij teweegbracht.<br />
Dankzij Dr. Ch. J. Ketelaer, oprichter en pionier, meen ik, van de<br />
<strong>be</strong>handeling en <strong>be</strong>geleiding der MS patiënten in België, had ik de<br />
gelegenheid om in Melsbroek te kunnen werken. In die tijd moest men erin<br />
geloven en hij wijdde er zonder opgeven, zijn hele leven aan tot aan zijn<br />
dood. Zij die hem kenden, kunnen getuigen van zijn aandacht voor iedere<br />
patiënt, maar ook zijn interesse voor elk personeelslid welke ook zijn functie<br />
was.<br />
Zijn zoon, Pierre Ketelaer, heeft ons gedurende vele jaren bijgeschoold meer<br />
speciaal op het gebied van de revalidatie en hij heeft verder het<br />
revalidatiecentrum uitgebouwd dat hem, zo hoop ik, nog vele jaren zal<br />
overleven.<br />
Het volstaat om terug te denken in welke staat vele patiënten in die tijd naar<br />
Melsbroek werden doorgestuurd, zonder de nodige <strong>be</strong>handeling en<br />
<strong>be</strong>geleiding. De levenskwaliteit van onze patiënten is thans aanzienlijk<br />
ver<strong>be</strong>terd!<br />
18
‐ De keuze van de kinesitherapie als <strong>be</strong>roep ?<br />
We moeten ons verplaatsen naar de zestiger jaren toen poliomyelitis nog<br />
woedde. Ik was toen op internaat tijdens mijn middelbaar onderwijs. Een<br />
film waarvan de titel me ontgaat, heeft me destijds <strong>be</strong>roerd.<br />
Hij bracht het verhaal van een koppel jazzmusici, in de Verenigde Staten die<br />
met succes het land rondreisde, maar tevens door de continue<br />
verplaatsingen zijn kind verwaarloosde.<br />
Hun dochter werd <strong>be</strong>smet met het poliovirus en de ouders <strong>be</strong>laden met<br />
schuldgevoelens gingen zich volledig wijden aan de verzorging van hun<br />
dochter. De looprevalidatie die ze volgde met <strong>be</strong>hulp van orthopedisch<br />
materiaal heeft me toen aangegrepen en <strong>be</strong>geesterd. Daar ik destijds op zoek<br />
was naar een duidelijke <strong>be</strong>roepsoriëntatie, meen ik te kunnen stellen dat die<br />
dag mijn roeping heeft <strong>be</strong>paald samen met een absolute adoratie van Louis<br />
Armstrong !<br />
‐ Mijn herkomst en de wegen die mij naar Melsbroek heb<strong>be</strong>n geleid<br />
Mijn geboorte op 4 januari 1947 in Touraine (Frankrijk) heeft me de Franse<br />
nationaliteit <strong>be</strong>zorgd. Maar in feite zijn de zaken wat ingewikkelder. Mijn<br />
vader is van ardense afkomst (Redu, het dorp van het boek in de provincie<br />
Luxemburg), mijn moeder, van Franse afkomst, was geboren in Reims. Mijn<br />
ouders heb<strong>be</strong>n zich in Frankrijk gevestigd en daar <strong>be</strong>n ik geboren als deel<br />
van een talrijk huisgezin (9 kinderen waarvan tweemaal een tweeling).<br />
Als anekdote kan ik nog zeggen dat mijn tweelingsbroer zijn studies<br />
kinesitherapie in Frankrijk heeft gevolgd.<br />
De situatie is thuis sterk achteruit gegaan na een nochtans banale<br />
heelkundige ingreep doch onder medullaire verdoving (een techniek die<br />
toen nieuw was) en waarna mijn vader gangstoornissen heeft vertoond.<br />
Destijds heeft men deze verkeerdelijk toegeschreven aan multiple sclerose en<br />
te Melsbroek heb ik vernomen dat MS wel degelijk deel uitmaakte van de<br />
differentiële diagnose.<br />
Op jeugdige leeftijd werd ik, evenals mijn broers en zussen wegens<br />
moeilijkheden in ons levensonderhoud tijdelijk over verschillende gezinnen<br />
verspreid, voornamelijk met verdere studies in het vooruitzicht<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
19
Aldus kwam ik op zesjarige leeftijd terecht in de familie van mijn vader in<br />
Redu. Voorlopig volgde ik er lager onderwijs en nadien voor het middelbaar<br />
onderwijs ging ik op kostschool te Bure in de afdeling Latijn‐Grieks.<br />
Om van gelijkstelling van diploma te genieten heb ik mijn studies voortgezet<br />
in België en het graduaat Kinesitherapie gevolgd aan het Instituut voor<br />
hogere opleiding ISCAM te Brussel.<br />
In juli 1968 werd ik aangeworven in de kliniek te Melsbroek en de idee dat<br />
mijn vader vroeger met de MS ziekte werd geconfronteerd heeft daar zeker<br />
een rol in gespeeld.<br />
In januari 1969 <strong>be</strong>gon ik mijn legerdienst in Frankrijk en heeft Yvon Leroy<br />
me vervangen in de kliniek.<br />
Tijdens mijn legerdienst die ik doorbracht als verpleger in de<br />
gezondheidsdienst heb ik drie maanden als vrijwilliger doorgebracht in<br />
Gabon. Het was de periode van de genocide in Biafra. Deze provincie van<br />
Nigeria wenste zich af te scheiden met een secessieoorlog.<br />
Deze poging werd hardvochtig <strong>be</strong>teugeld en de uitgehongerde overlevende<br />
kinderen werden overgeplaatst naar Libreville waar het Franse leger een<br />
veldhospitaal had opgericht om deze kinderen op te vangen en te<br />
verzorgen. Na mijn legerdienst heb ik mijn werk te Melsbroek opnieuw<br />
kunnen opnemen en mijn collega’s teruggevonden.<br />
‐ En dan ?<br />
Tijdens deze periode van 40 jaar is er veel veranderd; de mentaliteit, de<br />
politiek, in goede en slechte richting ; ik ga me niet permitteren hierover te<br />
oordelen.<br />
Ik <strong>be</strong>houd nochtans nog steeds dezelfde interesse in en hetzelfde<br />
enthousiasme voor mijn werk en ik put deze kracht uit de moed en de<br />
wilskracht die ik bij onze patiënten kan terugvinden.<br />
Ik voel me eveneens vervuld van dynamisme en edelmoedigheid die ons<br />
destijds werd ingeblazen door de stichter van deze kliniek.<br />
Mijn vurigste wens blijft dan ook dat ze nog lang zal openstaan voor de<br />
opvang van onze patiënten, voor allen zonder onderscheid, zoals hij het<br />
waarschijnlijk zou gewild heb<strong>be</strong>n<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
20
Aanwezig: Elke De Smet, Karin Leliveld, Patrick De Meyer, Mau Vanden Eede,<br />
dokter Ketelaer, Mieke De Medts, Gaël Spruyt<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
1. Ter <strong>be</strong>schiking stelling van relaxzetels<br />
Het centrum kan <strong>be</strong>schikken over een aantal tweedehands relaxzetels, die<br />
na een verfraaiing<strong>be</strong>urt in het centrum een nieuw onderkomen zullen<br />
vinden. Momenteel wordt er nog gekeken waar deze het <strong>be</strong>st terecht<br />
kunnen. Er wordt gedacht om deze vooral in en rond de cafetaria te<br />
plaatsen, gezien daar het makkelijkst <strong>be</strong>schikbare ruimte te vinden is.<br />
Niettemin is de werkgroep van mening dat de vraag naar relaxzetels in het<br />
revalidatiecentrum zelf (‘<strong>be</strong>neden’) toch ook zal blijven <strong>be</strong>staan: vaak<br />
heb<strong>be</strong>n patiënten immers slechts een half uur tijd tussen therapieën, en dan<br />
is het weinig energie<strong>be</strong>sparend om de afstand naar boven en weer terug af<br />
te leggen. Het voornaamste probleem hierbij is het ontbreken van een<br />
<strong>be</strong>schikbare ruimte in het centrum zelf; maar desnoods zouden er enkele<br />
zetels bij de diverse ramen of aan de achterkant van de diverse zijgangen<br />
geplaatst kunnen worden (al dan niet in vervanging van enkele van de<br />
bankjes). Er wordt tevens een hondentoilet vanachter in de tuin voorzien.<br />
2. Buitenmeubilair<br />
Er is nieuw houten buitenmeubilair –tafels & stoelen- aangekocht en<br />
geplaatst. Dit is zoals steeds <strong>be</strong>reikbaar voor patiënten en <strong>be</strong>zoekers via de<br />
trap en lift achter de cafetaria. Tevens is er een pergola gezet in de<br />
therapeutische tuin, zodoende dat patiënten toch wat schaduw kunnen<br />
opzoeken indien gewenst.<br />
3. Tevredenheidsenquête<br />
Dialoog vergadering van mei <strong>2008</strong><br />
Naast de tevredenheidsenquête bij de externe patiënten werd er eind 2007<br />
ook een steekproef (bij 60 personen) genomen bij de gehospitaliseerde<br />
patiënten. Het <strong>be</strong>treft dan de verpleegeenheden met het grootste verloop<br />
van patiënten: B1, C1 en C2.<br />
Globaal kunnen we stellen dat de tevredenheid bij gehospitaliseerde<br />
patiënten een stuk hoger ligt dan bij de ambulanten, en min of meer in de<br />
lijn ligt van de resultaten van 2005.<br />
21
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Enkele puntjes:<br />
- De tevredenheid over de inspraak in het programma steeg van 65% naar<br />
76%, wat een aanzienlijke stijging inhoudt met niettegenstaande nog<br />
verdere ruimte voor ver<strong>be</strong>tering.<br />
- Ook de gehospitaliseerde patiënten leken de renovatie van de cafetaria<br />
te smaken: de tevredenheid over de cafetaria steeg immers van 53% tot<br />
68%. Voornaamste vraag van patiënten blijft evenwel de vraag naar<br />
meer personeel en langere openingstijden.<br />
- De tevredenheid over het comfort van de kamers daalde gevoelig, van<br />
70% tot 55%. Voornaamste klachten zijn de kleine oppervlakte van de<br />
kamers en het ontbreken van een douche op de kamer.<br />
- De tevredenheid over de uitleg van het personeel blijft, met enige<br />
schommelingen, vrij hoog, met percentages van 78, 81 en 93% voor<br />
artsen, verpleegkundigen en therapeuten respectievelijk.<br />
4. Vervoer door Taxi Hendriks<br />
Patiënten blijven opmerkingen formuleren over Taxi Hendriks. Te snel<br />
rijden, patiënten niet (of niet goed) vastmaken, heel het traject –niet<br />
handenvrij- telefoneren met hun familie…<br />
De regels hierrond bij Hendriks zijn vrij strikt, en hun management<br />
verwacht ook van de chauffeurs dat zij deze regels respecteert. Het blijft<br />
dan ook <strong>be</strong>langrijk dat patiënten bij zulke toestanden de chauffeur<br />
aanspreekt, en indien dit geen aarde aan de dijk brengt, een klacht indient.<br />
Dit kan via de klachtenformulieren <strong>be</strong>schikbaar aan het onthaal (Brigitte of<br />
Betty). Zeker wanneer er een ongeval ge<strong>be</strong>urt is het essentieel dat de<br />
patiënt zo snel mogelijk een ongevallenformulier invult (of laat invullen).<br />
Dit formulier is ook aan het onthaal te verkrijgen.<br />
5. Berichtgeving in het Centrum<br />
Blijkbaar ge<strong>be</strong>urt de affichage in het centrum niet altijd in de <strong>be</strong>ide<br />
landstalen. Vooral wanneer het al dan niet doorgaan van een therapie<br />
<strong>be</strong>treft is dit toch van groot <strong>be</strong>lang, en wordt personeel nog eens op het hart<br />
gedrukt dat <strong>be</strong>langrijke informatie voor iedereen duidelijk en <strong>be</strong>grijpelijk<br />
moet zijn.<br />
22
Nr. 2 : Puzzel<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
PUZZELS EN SUDOKU<br />
Correcte antwoorden kregen we van:<br />
Ward de Wachter, Lieve Hillewaert, Madeleine Petrus, Michel Thils, Rita<br />
Ver<strong>be</strong>ke en Hilde Voet.<br />
Marijs Dellaert maakte verscheidene fouten .<br />
Vicky Maes was onvolledig .<br />
Madeleine Petrus gaat met onze bon van 30 € aan de haal. Proficiat.<br />
Nr. 3 : Sudoku :<br />
We kregen enkele correcte antwoorden en dat waren er: 9. Frieda Clemens,<br />
Marijs Dellaert, Freddy Franckaert, Alfons Roosen, Maria Rottiers,Kurt<br />
Smet, Michel Thils, Nicole van Vlasselaer, Rita Ver<strong>be</strong>ke.<br />
De winnaar heet : Alfons Roosen. Gelukgewenst.<br />
_____________________________________________________________<br />
De Prêtre Orthopedie<br />
23
---- PUB HENDRIKS<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
24
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Feestkalender <strong>2008</strong><br />
II. .M. .S. .O. . MELSBROEK<br />
Zaterdag 07 juni Koud Buffet Patiënten - I.M.S.O.<br />
Zondag 08 juni Vaderdag - I.M.S.O.<br />
Zondag 17 augustus Bar<strong>be</strong>cue - I.M.S.O.<br />
Zaterdag 06 septem<strong>be</strong>r Uitstap Patiënten - I.M.S.O.<br />
Zaterdag 11 okto<strong>be</strong>r Mosselfeest - I.M.S.O.<br />
Dinsdag 11 novem<strong>be</strong>r Pannenkoekenbak (Kap. o/d Bos)<br />
Zaterdag 13 decem<strong>be</strong>r Kerstfeest - Rotary<br />
Vrijdag 19 decem<strong>be</strong>r Bedeling Kerstmis - I.M.S.O.<br />
DEZE KALENDER KAN GEWIJZIGD WORDEN<br />
25
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
----- PUB DRUKKERIJ 1/2<br />
----- PUB ORTHOPEDIE<br />
26
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
27
Nieuwe puzzel Nederlands<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
28
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
ANTWOORD OP DE SUDOKU<br />
<strong>N°</strong> 2<br />
De resultaten staan op pagina 23 in dit nummer vermeld.<br />
<strong>N°</strong> 3<br />
U kan 30 € winnen indien U ons het juiste antwoord toestuurt voor 20 juli <strong>2008</strong>.<br />
Indien meerdere deelnemers het juiste antwoord vinden zal een loting <strong>be</strong>slissen wie<br />
de 30 € zal winnen.<br />
Stuur uw antwoord naar Christel Kempeneers, IMSO Vanheylenstraat 16,<br />
1820 Melsbroek.<br />
29
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
ANNIVERSAIRES - VERJAARDAGEN<br />
Juli/Juillet<br />
STAES Mr. Roger ANDERLECHT<br />
HARDY Monique (Cornelis HEMIKSEM<br />
BREMS Marleen HAASRODE<br />
D'ANGELO M-C Maison de MORLANWELZ<br />
THILS Mr. Michel MERCHTEM<br />
CHAMON Sabine KOKSIJDE<br />
ROOMAN Mevr. Christa HEIST O/D BERG<br />
MAES Victorine (Borms Dirk) WILLEBROEK<br />
KORNAS Mevr. Linda REET<br />
DECOENE Dhr. Paul AVELGEM<br />
HAMMOND CELIE BRAINE L'ALLEUD<br />
VAN QUICKELBERGHE Steven RONSE<br />
HERBETOT Chr.(Willems) BEKKEVOORT<br />
RUELLE Marthe BRAINE-L'ALLEUD<br />
LIEVENS Mr. Johan WINGENE<br />
LEBRUN Michèlle (Van der LAEKEN<br />
GHISLAIN Catherine BERCHEM-STE-<br />
VERCAMMEN Henriette (B3) MELSBROEK<br />
KERCKHOVE Liliane WEZEMBEEK-OPPEM<br />
DE KERPEl Ilse SILLY<br />
DE ROOZE Yvette (Van LOKEREN<br />
DE WEERDT Martine BERLAAR<br />
LEROY - MAASSEN BRUXELLES<br />
DE BOODT Frank OPWIJK<br />
VRINDTS Aloïsette (Crossey BRUSSEL<br />
ANNE Anita (Van Tongerloo LIER<br />
PICARD Paula Melsbroek<br />
OLIE Viviane SINT-KATELIJNE-<br />
CLEMENS Frieda (Ver<strong>be</strong>eck L.) AARTSELAAR<br />
PANS Rita BRUSSEL<br />
BROUCKE Lieve (Devriendt) MANNEKENSVERE<br />
ELOY Jacques WEMMEL<br />
LUYPAERT Nelly vzw Avalon BUGGENHOUT-OPSTAL<br />
VAN AERSCHOT Elza RILLAAR<br />
DE DONDER Greta (De Clopper GREMBERGEN<br />
VAN DEN DRIES Franky STEENOKKERZEEL<br />
BAL Jean MELSBROEK<br />
30
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Augustus/Août<br />
VAN LANDEGHEM J. (Van BRASSCHAAT<br />
VAN DEN BOSSCHE Roza WOLVERTEM<br />
CORNELIS Myriam (Van Der VILVOORDE<br />
TUERLINCKX Mevr. Helga WILRIJK<br />
VANSTEENKISTE M (Roelants AALTER<br />
DAAMEN Ardina (Walschap) GRIMBERGEN<br />
ROEF Ann AARSELAAR<br />
GORRIS Kim ZWIJNDRECHT<br />
THOMAS Marleen (Van Gool) JETTE<br />
DE WACHTER Mr. Eduard RUMST<br />
PEETERS Hedwige ANTWERPEN<br />
VAN LIMBERGHEN Leo Van LONDERZEEL<br />
NACKOM François ST. STEVENS<br />
VERDEYEN J. (Koekel<strong>be</strong>rgh) LEEFDAAL<br />
SCHOUTEN Bernice ANTWERPEN<br />
LEJEUNE Jenny JETTE<br />
SMEETS Mr. Jan VILVOORDE<br />
BRUFFAERTS Karel NEERIJSE<br />
DE MEYER Patrick BRECHT<br />
VAESSEN Marie-Thérèse LASNE<br />
SCHELLENS Mevr.Maria HAREN<br />
VAN DEN NIEUWENHOF Koen KONTICH<br />
GOOSSENS Marie-josé (Vrw) VILVOORDE<br />
BOUCQUEAU S FAYT-LEZ-MANAGE<br />
VANDERSTRAETE J. St.-STEVENS-WOLUWE<br />
BILLER Françoise LIMAL<br />
JAUCOT Ariane COURT-SAINT-ETIENNE<br />
KHATCHATRIAN Nune WOLUWE-ST-PIERRE<br />
OOMS Dhr.Paul WILRIJK<br />
GALLEZ Gisèle BOIS D' HAINE<br />
BUYS L. - GELDMEYER MELSBROEK<br />
VAN DEN BRANDEN Walter BONHEIDEN<br />
VANHOVE Mevr. Jeanine LEUVEN<br />
VAN VLASSELAER Carina DIEST<br />
31
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Savez-vous que …<br />
Que le docteur Marianne Charlier, collaboratrice au Centre depuis 1990, l’a quitté<br />
en ce mois d’avril ? Ses patients la regrettent au plus haut point. Ils espèrent que<br />
son remplacement se fera par un autre médecin spécialiste en réadaptation<br />
francophone.<br />
Que l’excursion annuelle de l’IMSO, à Bokrijk, dans le Limbourg, est<br />
programmée pour le 6 septembre <strong>2008</strong> ? Envoyer les inscriptions à Christel<br />
Kempeneers.<br />
Que les patients peuvent encore toujours, via le Fonds Cédric, demander un<br />
abonnement ProxiFun à 13 € par mois. Plus d’informations au cy<strong>be</strong>rcafé.<br />
Que, suite au départ de Franky Vinck de la clinique, c’est Johan Vandendriessche<br />
qui va tenir le cy<strong>be</strong>rcafé les mardis, jeudis et vendredis, entre 18 et 20 heures.<br />
Qu’à partir du 15 juillet, un nouveau bénévole, venant d’Allemagne, reprendra<br />
progressivement les tâches de Ersan ? Il le fera pendant un an.<br />
Que l’assemblée générale de l’IMSO se tiendra le samedi 21 juin à 10.30 et que<br />
Tina Goossens, psychologue au centre, s’est portée candidate comme membre du<br />
conseil de gestion.<br />
Que le local de l’IMSO du Centre déménage vers le précédent local du cy<strong>be</strong>rcafé.<br />
Que, parce que l’appartement donné en location de De Haan n’est pas<br />
suffisamment occupé, le conseil a décidé de ne plus le louer à partir du premier<br />
janvier 2009 ? L’appartement de Westende reste à la disposition des patients<br />
atteints de sclérose en plaques et de leurs familles.<br />
32
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Interview de Dominique Delaite<br />
La demande d’interview, pour la revue de l’IMSO, qui m’a été<br />
transmise par Yvon LEROY, m’a laissé un peu perplexe ! J’ai hésité un peu,<br />
sans doute par pudeur et souci de discrétion. Le fait d’être mis sous le<br />
projecteur. Mon parcours à Melsbroek n’est pas terminé ! Je ne pense pas<br />
que mes goûts et centres d’intérêt puissent intéresser tant de monde ! Mais<br />
après réflexion et par sympathie pour les patients, ainsi que pour tout ce<br />
que je leur dois, je l’accepte bien volontiers !<br />
Je veux surtout en faire un témoignage de bientôt quarante années de<br />
confrontation à la problématique de la sclérose en plaques et à la détresse<br />
de ceux qui en souffrent, en mettant l’accent sur l’enrichissement humain et<br />
professionnel que cela m’a apporté.<br />
Je dois la chance d’avoir pu travailler dans cette clinique au<br />
Dr Ch. J. Ketelaer, son fondateur et par là‐même le pionnier, je crois, de la<br />
prise en charge de ces patients en Belgique. Il fallait y croire à l’époque et il<br />
y a consacré sa vie, sans faillir, jusqu’au bout.<br />
Ceux qui l’ont connu pourront témoigner de l’attention qu’il avait pour<br />
chaque patient, mais aussi de l’intérêt qu’il portait au personnel, quelle que<br />
soit sa fonction.<br />
Son fils, Pierre Ketelaer, nous a formés tout au long de ces années plus<br />
spécifiquement à la réadaptation et a bâti, pierre par pierre, ce centre qui lui<br />
survivra, je l’espère, encore longtemps.<br />
Il suffit de regarder loin en arrière pour se rappeler dans quel état<br />
<strong>be</strong>aucoup arrivaient, n’ayant pu à l’époque bénéficier d’une telle prise en<br />
charge médicale et rééducative. La qualité de vie de nos patients est<br />
tellement meilleure à l’heure qu’il est !<br />
‐ Le choix de la kinésithérapie comme profession ?<br />
Il faut se situer dans les années soixante où sévissait la poliomyélite. J’étais<br />
alors en internat pour mes études secondaires. Un film de l’époque, dont le<br />
titre m’échappe, m’a interpellé.<br />
33
Il évoquait l’histoire d’un couple de musiciens de jazz, en Amérique, qui<br />
parcourait le pays avec succès, mais aussi la négligence de leur enfant,<br />
vus leurs déplacements continuels. Leur fille vint à contracter la polio et<br />
les parents, culpabilisés, se consacrèrent alors entièrement à ses soins.<br />
La rééducation à la marche qu’elle suivait au moyen d’appareillages<br />
m’avait ému et enthousiasmé ; comme j’étais en recherche d’orientation, je<br />
crois pouvoir dire que ma vocation est née ce jour‐là, avec en plus une<br />
adoration pour Louis Armstrong !<br />
‐ Mes origines et les chemins qui m’ont amené à Melsbroek<br />
Le fait d’avoir vu le jour un 4 janvier 1947 en Touraine (France) me vaut<br />
la nationalité française. Mais en fait les choses sont plus compliquées.<br />
Mon père était <strong>be</strong>lge d’origine ardennaise (Redu, le village du livre dans<br />
la province du Luxembourg), ma mère, française, était de Reims.<br />
Mes parents se sont établis en France où donc je suis né dans une famille<br />
nombreuse (9 enfants dont deux fois des jumeaux). Pour l’anecdote j’ai un<br />
frère jumeau qui lui a fait ses études de kinésithérapie en France.<br />
Les choses se sont gâtées, lorsqu’à la suite d’une intervention chirurgicale<br />
banale, mais sous rachis‐anesthésie (c’était nouveau à l’époque), mon père<br />
a présenté des difficultés de marche. On a attribué cela à tort à une sclérose<br />
en plaques et c’est à Melsbroek que j’ai appris que cela faisait partie du<br />
diagnostic différentiel de la maladie. Donc lorsque j’étais tout jeune les<br />
difficultés matérielles de la famille ont fait que les enfants ont été un peu<br />
dispersés, par épisodes et principalement dans la perspective des études.<br />
C’est ainsi qu’à l’âge de 6 ans, je suis arrivé dans la famille de mon père à<br />
Redu. Je ne devais y rester que provisoirement pour l’école primaire et<br />
finalement je me suis retrouvé à Bure, en internat, pour y poursuivre le<br />
secondaire en latin‐grec (humanités anciennes).<br />
Pour la facilité des équivalences, j’ai continué en Belgique pour le supérieur<br />
en faisant mon graduat en kinésithérapie à l’ISCAM (Bruxelles).<br />
C’est en juillet 1968 que j’ai été engagé à la clinique et le fait, à l’époque,<br />
d’avoir encore à l’idée que mon père pouvait avoir la sclérose en plaques<br />
avait un peu guidé mon choix.<br />
En janvier 1969, je suis parti faire mon service militaire en France. C’est<br />
alors qu’Yvon Leroy a débuté à la clinique pour me remplacer.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
34
Au cours de mon service militaire que je passai comme infirmier au service<br />
de santé, je me suis porté volontaire pour partir trois mois au Gabon.<br />
C’était au moment du génocide biafrais. Le Biafra, province du Nigeria,<br />
voulait faire sécession. Cette tentative fut durement réprimée et les enfants<br />
survivants, affamés, étaient évacués vers Libreville où l’armée française<br />
avait monté un hôpital de campagne pour les recueillir et les soigner.<br />
À la suite de mon service militaire, j’ai pu reprendre le travail à Melsbroek<br />
et y retrouver mes anciens collègues.<br />
‐ Et maintenant ?<br />
En 40 ans, bien sûr, les choses ont <strong>be</strong>aucoup changé ; les mentalités, la<br />
politique, en bon et en moins bon ; je ne me permettrai pas d’en juger.<br />
J’éprouve néanmoins toujours le même intérêt et enthousiasme pour mon<br />
travail et je puise cette force dans le courage et la volonté dont font preuve<br />
nos patients.<br />
Je me sens également toujours porteur du dynamisme et de la générosité<br />
à leur adresse qu’avait pu insuffler en son temps le fondateur de cette<br />
clinique.<br />
Le plus grand souhait que je puisse formuler, c’est qu’elle continue à accueillir<br />
nos patients encore longtemps et tous, sans distinction, comme il l’aurait sans<br />
doute souhaité !<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
35
Octobre 2006, la Ligue des Familles propose dans son hebdomadaire un questionnaire<br />
sur la mobilité : « Comment percevez-vous votre mobilité : temps, distance, mode de<br />
transport… au sein de votre famille ? »<br />
Suite aux réponses, des familles volontaires sont invitées à participer à un « Défi<br />
Mobilité ».<br />
Michèle se déplace <strong>be</strong>aucoup seule en fauteuil roulant, nos balades en vélo en<br />
vacances nous enchantent, nos expériences transports en commun pour PMR sont peu<br />
fructueuses alors l’idée nous plaît. Nous voilà donc engagés à 4 (Michèle, Anne et les<br />
2 ados) de mars à juin 2007 avec une vingtaine d’autres familles pour réfléchir à nos<br />
déplacements quotidiens.<br />
Toutes les familles se rencontrent donc une première fois à Namur.<br />
Pendant 3 mois chaque membre de la famille fait un relevé de tous ses déplacements<br />
(type, durée, raison…) et avec un membre de la Ligue nous réfléchissons aux<br />
alternatives, problèmes rencontrés… avant de se retrouver une seconde fois à Namur<br />
pour les conclusions et espoirs pour l’avenir.<br />
L’espoir pour notre petit clan est surtout de pouvoir accéder avec le fauteuil roulant<br />
aux transports en commun. Le métro est presque impossible : il faut réserver le<br />
trajet, se faire accompagner durant tout ce trajet, monter et descendre aux<br />
stations avec ascenseur (et connaître à l’avance l’heure de retour ! ). Quant aux<br />
nouveaux bus nous n’avions pu les essayer car les chauffeurs nous faisaient des<br />
commentaires assez négatifs quant à l’utilisation de la rampe d’accès. Nous avons<br />
donc surtout opté pour le transport chaise roulante plus vélo (à quand un fauteuil<br />
roulant à plus de 10Km/h ?). De là notre étonnement à la séance de clôture à Namur<br />
quand le guide du GRACQ* s’est montré très réticent à ce que Michèle accompagne le<br />
groupe cycliste pour un tour de la ville ! Mais connaissez-vous la pugnacité de<br />
Michèle ? Elle s’était portée volontaire pour le défi mobilité, alors pourquoi<br />
l’exclure ? Elle ne s’est pas laissée faire… nous avons juste roulé un peu plus<br />
lentement !<br />
Bicycity 2007<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Histoires vécues de… Mobilité<br />
D’ailleurs entre temps, Michèle était avec moi sur la ligne de départ du BicyCity à la<br />
place Rogier et nous nous sommes bien amusées sous le soleil de mai à parcourir avec<br />
des milliers de cyclistes les tunnels jusqu'au Cinquantenaire.<br />
Nous sommes arrivées quasi les dernières, Michèle en pleine forme et moi les mollets<br />
un peu durcis ! Il restait à rejoindre notre domicile à la Basilique…<br />
36
La Ligue des Familles a donc tiré des conclusions du défi et interpelle les différentes<br />
autorités pour aider les familles à mieux gérer et vivre leurs déplacements au<br />
quotidien.<br />
Quant à nous avec le fauteuil roulant, la voiture reste indispensable pour les<br />
vacances, les grands trajets et les déplacements par temps pluvieux.<br />
Mais quel bonheur de sortir en vélo chaise, de découvrir de jolies façades, de<br />
prendre l’air en faisant un peu d’exercice, de se faufiler sans énervement, ni<br />
problème de parking dans Bruxelles.<br />
Sous une petite pluie de novembre 2007 nous avons donc participé à une journée<br />
vélo-trafic avec le GRACQ* à Bruxelles.<br />
Après vérification des vélos par les animateurs nous avons fait des exercices<br />
d’adresse et de freinage dans le parc du Cinquantenaire et avons bien ri surtout<br />
qu’après avoir tellement bien freiné…( ma roue arrière s’est soulevée et j’ai bien cru<br />
que j’allais passer par-dessus mon vélo ! ) je me suis soulevée au ciel avec mon vélo<br />
avant l’atterrissage au sol… mais heureusement sans dommage !<br />
Puis parcours dans Bruxelles et pour Michèle un moniteur particulièrement sympa<br />
rien que pour elle. Nous nous sommes réconciliés avec le GRACQ* par rapport à<br />
l’expérience de Namur : règles de circulation pour vélo-chaise, comment tenir sa<br />
place dans la circulation, attention pour tous les types de conducteurs et puis le<br />
rond-point Montgomery dans le trafic et à la nuit tombante… chouette expérience.<br />
Quant aux transports en commun, cela reste problématique et longtemps nous avons<br />
reculé l’essai des nouveaux bus, moi surtout un peu par peur d’être les ‘’emmerdeuses’’<br />
après les commentaires négatifs des chauffeurs interrogés.<br />
Et puis il y a peu, par un dimanche ensoleillé nous avons décidé d’aller faire un tour en<br />
bus. Tous les bus ne sont pas encore équipés et la rampe d’accès du premier bus était<br />
en panne… par contre pour le deuxième et le retour, l’essai fut positif ; le bus<br />
s’abaisse et éjecte sa palette et à l’intérieur un emplacement est prévu pour le<br />
fauteuil roulant.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
37
Reste <strong>be</strong>aucoup de questions : est-ce possible sans<br />
accompagnement, aux heures d’affluence, quand les<br />
trottoirs sont étroits, comment payer son trajet ?<br />
Beaucoup de questions encore sans réponse.<br />
Durant ce mois de février <strong>2008</strong> nous avons encore<br />
assisté à un exposé dans le cadre de la mobilité<br />
pour tous « Et vous ça roule ? ».<br />
Les conférenciers s’interrogeaient concernant la mobilité de toutes les personnes,<br />
tous les handicaps confondus. Idéalement il faudrait une accessibilité de tout pour<br />
tous les handicaps, une accessibilité de l’espace, une accessibilité dans la gestion du<br />
temps, pouvoir répondre aux <strong>be</strong>soins ponctuels et pouvoir favoriser les habitudes de<br />
vie de chacun.<br />
En fait, ce qui n’est pas valable concernant les valides ne devrait pas l’être pour une<br />
personne handicapée, par exemple réserver son transport (en commun), se déplacer<br />
uniquement à certaines heures…<br />
Tout cela demande un travail non seulement concernant la politique mais aussi un<br />
travail humain : regard social, peur de l’autre.<br />
De nombreuses questions se posent :<br />
-Quel comportement adopter face à une personne avec une déficience intellectuelle ?<br />
-Un chauffeur de taxi va-t-il passer plus de temps à embarquer un chaisard plutôt<br />
qu’un valide ?<br />
-Qui va s’occuper d’aider la personne à mettre sa veste avant de sortir ?<br />
-Où trouver les bonnes informations concernant les différentes possibilités de<br />
mobilité… etc etc ???<br />
Beaucoup de points sont encore à soulever et à résoudre pour permettre la<br />
participation de toutes les personnes handicapées dans tout ce qu’offre une société .<br />
En conclusion, le soir de cette conférence, le chauffeur du minibus n’a pas sonné à la<br />
porte de la salle de conférence et est parti. Michèle se retrouvait donc à 22h sur le<br />
trottoir à l’autre bout de la ville !<br />
Et, suite à son courrier de réclamation nous n’avons reçu aucune réponse !<br />
Anne, accompagnatrice de Michèle en vacances et au quotidien.<br />
GRACQ : Groupe de Recherches et d’Actions de Cyclistes Quotidiens<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
38
Présents : Elke De Smet, Karin Leliveld, Patrick De Meyer, Mau Vanden Eede,<br />
dokter Ketelaer, Mieke De Medts, Gaël Spruyt<br />
1. Les fauteuils relax.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Le centre peut disposer d’un certain nombre de fauteuils relax de seconde<br />
main qui, après rénovation, vont trouver un emploi dans le centre. Pour<br />
l’instant on ne sait pas encore à quel endroit ils seront le plus utiles. On pense<br />
que c’est surtout dans et aux alentours de la cafeteria, vu que c’est là qu’il y a<br />
le plus d’espace disponible.<br />
Néanmoins le groupe de travail pense qu’il faut garder l’idée de les mettre en<br />
bas dans le centre car souvent les patients ont une demi-heure de temps entre<br />
leurs thérapies et que c’est coûteux en énergie de faire le trajet vers l’étage et<br />
de revenir.<br />
Le principal problème est qu’il faut disposer de place dans le centre lui-même;<br />
mais, au <strong>be</strong>soin, on pourrait mettre des fauteuils auprès des diverses fenêtres<br />
ou dans le fond des divers couloirs latéraux, en remplaçant ou non les bancs<br />
existants. Des toilettes pour chien seront également prévues dans le fond du<br />
jardin.<br />
2. Mobilier extérieur.<br />
Réunion du groupe Dialogue de mai <strong>2008</strong>.<br />
Des tables et des chaises en bois ont été placées à l’extérieur. Elles sont<br />
accessibles, comme avant, par l’escalier et le petit ascenseur derrière la<br />
cafétéria. Il y a aussi une pergola dans le jardin thérapeutique, si bien que les<br />
patients peuvent y trouver de l’ombre si nécessaire.<br />
3. Enquête de satisfaction.<br />
À côté de l’enquête de satisfaction chez les patients externe, il a été procédé à<br />
une épreuve chez les patients internes, fin 2007, dans les unités ayant le plus<br />
grand roulement de patients : B1C1etC2.<br />
Globalement, nous pouvons dire que le degré de satisfaction est plus élevé que<br />
chez les ambulants, et a plus ou moins le même profil que celui de l’année<br />
2005.<br />
39
IMSO <strong>2008</strong>/3<br />
Quelques points :<br />
- Le degré de contentement quant au degré de participation (avoir droit au<br />
chapitre) est monté de 65% à 76%, ce qui montre une bonne<br />
amélioration et aussi qu’on peut encore mieux faire.<br />
- Les patients hospitalisés semblent également apprécier l’amélioration<br />
de la cafeteria pour laquelle le degré de contentement est monté de 53 à<br />
68%. La principale attente des patients est d’avoir un temps d’ouverture<br />
plus long et plus de personnel.<br />
- Le contentement au niveau du confort des chambres est descendu de 70<br />
à 55% ; les plaintes principales pour ce point sont l’étroitesse des<br />
chambres et l’absence de douche.<br />
- Le contentement au sujet des informations communiquées par le<br />
personnel reste très élevé, avec des pourcentages de 78,81 et 93%<br />
respectivement pour les médecins, les infirmiers et les thérapeutes.<br />
4. Transport par les taxis Hendriks.<br />
Les patients ont encore des remarques à faire : certains chauffeurs roulent trop<br />
vite, patients non attachés ou mal, chauffeurs qui téléphonent tout le trajet<br />
avec leur famille, sans système mains libres…<br />
Les règles à ce sujet sont très strictes chez Hendriks et la firme attend que ces<br />
règles soient sévèrement observées. Il est important que le patient fasse des<br />
remarques si cela se produit et qu’il dépose plainte en cas de refus<br />
d’obtempérer.<br />
La plainte peut se faire par un formulaire disponible à l’entrée (Brigitte ou<br />
Betty. Au cas où un accident a eu lieu il faut absolument remplir un formulaire<br />
d’accident le plus vite possible. Ce formulaire est lui aussi disponible à<br />
l’entrée.<br />
5. Information dans le centre.<br />
Apparemment, l’affichage dans le centre n’a pas toujours lieu dans les deux<br />
langues. Il est demandé au personnel encore une fois de donner des<br />
informations claires et de veiller à ce qu’elles soient comprises, surtout s’il<br />
s’agit du bon déroulement des traitements.<br />
40
II. .M. .S. .O. . MELSBROEK<br />
Callendriier <strong>2008</strong><br />
Samedi 07 juin Buffet Froid Patients - I.M.S.O.<br />
Dimanche 08 juin Fête des Pères - I.M.S.O.<br />
Dimanche 17 août Bar<strong>be</strong>cue - I.M.S.O.<br />
Samedi 06 septembre Excursion Patients - I.M.S.O.<br />
Samedi 11 octobre Fête aux moules - I.M.S.O.<br />
Mardi 11 novembre Journée des crêpes (Kap. o/d Bos)<br />
Samedi 13 décembre Fête de Noël - Rotary<br />
Vendredi 19 décembre Noël - I.M.S.O.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/ 3 41
SUDOKU<br />
<strong>N°</strong>2<br />
Trois bonnes réponses nous sont parvenues dans le temps imparti.<br />
Mr. Joris De Geyter de Rixensart a gagné la récompense de 30 €.<br />
<strong>N°</strong>3<br />
Vous pouvez gagner 30 € en nous envoyant la réponse exacte avant<br />
le 20 juillet <strong>2008</strong>.<br />
Si plusieurs participants donnent la bonne réponse, le tirage au sort<br />
déterminera le gagnant.<br />
Envoyez votre réponse à Christel Kempeneers, IMSO<br />
Vanheylenstraat 16, 1820 Melsbroek.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/ 3 42
IMSO <strong>2008</strong>/ 3 43<br />
PUZZLE Français
---- PUB HENDRIKS<br />
IMSO <strong>2008</strong>/ 3 44
DRUKKERIJ VAN WILDERODE<br />
----- PUB ORTHOPEDIE ½<br />
IMSO <strong>2008</strong>/ 3 45
IMSO <strong>2008</strong>/ 3 46
Oplossing puzzel nr. 2 Résultat du puzzle n° 2<br />
Résultat puzzle français<br />
Des réponses correctes ont été envoyées par Mesdames J. Willaert et M. Béduneau<br />
et Mr. Mauro Rigante.<br />
Mr. Rigante a gagné la récompense de 30 €.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/ 3 47
Redactieraad / Comité de rédaction :<br />
P. BOBER, F. DE KUYSSCHE, Dr. P. KETELAER, Y. LEROY, F. LUYKFASSEEL, A. WERELDS, E. KAP.<br />
Redactieadres / Adresse du bureau de rédaction :<br />
I.M.S.O. v.z.w.<br />
VANHEYLENSTRAAT 16<br />
1820 MELSBROEK<br />
TEL. : 02/752.96.00<br />
PATIENTEN/PATIENTS : € 10<br />
FAMILIE EN SYMPATHISANTEN : € 15<br />
FAMILLES ET AMIS<br />
STEUNENDE LEDEN/MEMBRES DE SOUTIEN : € 25<br />
DOOR STORTING OF OVERSCHRIJVING OP VOLGEND<br />
REKENINGNUMMER/A VERSER OU VIRER AU COMPTE :<br />
310-0452575-59 OP NAAM VAN IMSO/AU NOM D'IMSO<br />
GRAAG VERMELDEN : RIJKSREGISTERNUMMER<br />
BTW - NUMMER<br />
OF GEBOORTEDATUM<br />
VEUILLEZ MENTIONNER VOTRE NUMERO DE REGISTRE NATIONAL, NUMERO TVA OU DATE<br />
DE NAISSANCE<br />
OPMERKING: GIFTEN VAN € 30 OF MEER GEVEN RECHT OP FISCAAL ATTEST.<br />
LIDMAATSCHAPSGELD DIENT EXTRA BETAALD TE WORDEN EN GEEFT RECHT OP HET<br />
TIJDSCHRIFT. (vb.€ 40 = gift + € 10 lidmaatschap) (voor niet-patiënten € 30 + € 15= € 45)<br />
ATTENTION : UNE ATTESTATION FISCALE SERA DELIVREE POUR LES DONS DE € 30 OU<br />
PLUS . (p.e. € 30 don+ € 10 = € 40 pour les patients/ € 30 don+ € 15 = € 45 pour les autres) LA<br />
COTISATION A VERSER EN SUPPLEMENT DONNE DROIT A L'ABONNEMENT DE LA REVUE.<br />
TARIEF RECLAME / TARIF PUBLICITAIRE :<br />
1/2 BLZ./PAGE : € 125 PER NUMMER/PAR NUMERO OF € 750 PER JAAR/PAR AN<br />
1/1 BLZ./PAGE : € 250 PER NUMMER/PAR NUMERO OF/OU € 1500 EURO PER JAAR/PAR AN<br />
VOOR ALLERLEI INLICHTINGEN IN VERBAND MET LIDMAATSCHAPSGELDEN,<br />
AANKONDIGINGEN, RECLAME :<br />
NEEM CONTACT OP MET ONZE REDACTIE.<br />
POUR TOUT RENSEIGNEMENT A PROPOS DES COTISATIONS,<br />
ANNONCES OU PUBLICITES, VEUILLEZ VOUS ADRESSER A NOTRE SECRETARIAT.<br />
IMSO <strong>2008</strong>/ 3 48