Liberaal van het Jaar - Bandwerkplus.nl

More documents

Recommendations

Info

PROFIEL Iedere uitgave gaat de redactie van Driemaster opzoek naar JOVD’ers met een opmerkelijk kenmerk. In de rubriek Profiel stellen ze zich voor en vertellen ze over hun rol binnen de vereniging, hun studie of werk, de toekomst én geven ze antwoord op de vraag: “Wat zou jij veranderen binnen de JOVD?” Deze keer, het jongste afdelingsbestuurslid: Mirjam Remie secretaris JOVD Rijnmond “Ik was veertien toen ik lid werd en dat is inderdaad heel erg jong. Volgens mij was ik toen ook het jongste lid ooit. Ik heb op eerst allerlei pakketen aangevraagd op internet, ik wilde wel meer zien dan alleen de JOVD. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt voor de JOVD en ik sta er nog steeds helemaal achter. Sinds november vorig jaar ben ik secretaris en ons bestuur is niet heel gestructureerd: iedereen neemt taken opzich en zo ben je een beetje met van alles bezig. Juist dat vind ik heel erg leuk om te doen. Hoe mijn toekomst eruit gaat zien weet ik nog niet. Wel weet ik dat ik een maatschappelijk beroep wil kiezen en dat ik wil schrijven. Momenteel denk ik eraan om eerst politicologie te gaan studeren in Leiden en daarna een master journalistiek in Rotterdam te volgen. Zelf lees ik de NRC, omdat ik het de meest objectieve krant vind. Ik mis hem zelfs als ik op vakantie ben en ik de krant niet kan kopen. Als ik binnen de JOVD iets zou mogen veranderen dan zou het zeker het imago zijn. Ten eerste het logo en daarna de manier waarop wij overkomen. Ik denk dat we veel meer kunnen bereiken als we het liberalisme positiever naar voren laten komen. Veel mensen associeren het nog met rechts en elite.” Tips voor Profiel? Stuur een e-mail naar kopij@jovd.nl 22 DRIEMASTER JAARGANG 58 - NUMMER 1 FOTO Archief Mirjam Remie
Anti-discriminatiewetgeving voor vrijheid Is discrimineren een recht? Frank Karsten meent van wel. In de vorige Driemaster stelde hij zelfs dat iedereen die voor vrijheid is, tegen anti-discriminatiewetgeving zou moeten zijn (Driemaster, jrg. 57, nr. 4, p. 17). Een in mijn ogen nogal boude stelling. Een stelling die Karsten in eerste instantie onderbouwt door anti-discriminatiewetgeving gelijk te stellen aan discriminatiewetten zoals die in Nazi-Duitsland golden. In beide gevallen bepaalt volgens hem de overheid voor burgers met wie ze wel en niet om moeten of mogen gaan. De overheid zou zich volgens Karsten hier verre van moeten houden. Volgens Karsten is het niet wenselijk dat de overheid door middel van wetgeving (in de vorm van antidiscriminatiewetgeving) de vrijheid van burgers inperkt om discriminatie te voorkomen. DOOR Hessel Heins Niet discriminatie maar het geweld als gevolg van discriminatie zou volgens hem bestraft moeten worden. Karsten vergeet hierbij even dat discriminatie niet per definitie tot geweld hoeft te leiden. Veel vaker leidt discriminatie tot uitsluiting, opzettelijk kwetsen en isolement. Geen geweld dus, maar eveneens niet wenselijk lijkt me. En hoe bestrijd je dat dan? Geweld als gevolg van discriminatie is zichtbaar, herkenbaar en makkelijk bestrafbaar, maar uitsluiting als gevolg van discriminatie? Misschien valt er dan vanuit het oogpunt van vrijheid wel degelijk iets te zeggen voor anti-discriminatiewetgeving. Karsten stelt dat anti-discriminatiewetten mensen verplicht om met elkaar om te gaan. Hiermee wordt de nut en noodzaak van anti-discriminatiewetgeving volledig uit zijn verband gerukt. Het lijkt me aannemelijk dat anti-discriminatiewetgeving gebaseerd is op artikel 1 van de Grondwet: ‘Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of welke grond dan ook, is niet toegestaan.’ Waar het om gaat is dat Karsten bang is dat anti-discriminatiewetgeving hem wettelijk verplicht met wie hij wel en niet om mag of moet gaan. Zijn persoonlijke vrijheid zou in dat geval ingeperkt worden evenals zijn handelingsvrijheid. Sterker nog de overheid zou dan ook nog eens voorschrijven hoe hij zijn ‘persoonlijke vrijheid’ gestalte moet geven. Deze wetgeving schrijft volgens Karsten immers voor met wie hij om moet gaan. Dit kan in geen geval de bedoeling zijn van anti-discriminatiewetgeving. Anti-discriminatiewetgeving gaat niet over de verplichting om met elkaar om te gaan, zoals Karsten ons wil doen geloven, maar het sluit eerder aan bij het idee om in gelijke gevallen gelijk behandeld te worden. Discriminatie betekent volgens de Van Dale namelijk: 1 ongeoorloofd onderscheid dat gemaakt wordt op grond van bepaalde kenmerken => achterstelling 2 onderscheiding. Antidiscriminatiewetgeving wil juist ongeoorloofde achterstelling op grond van bepaalde kenmerken voorkomen. Dit idee van anti-discriminatiewetgeving waardeert Karsten vast zelf ook als hij een paspoort afhaalt bij de gemeente of in de kroeg een biertje moet betalen. Dergelijke anti-discriminatiewetgeving voorkomt dat Karsten bij de gemeente of in de kroeg meer moet betalen dan een andere klant, omdat hij bijvoorbeeld blauwe in plaats van bruine ogen heeft of omdat hij een andere politieke overtuiging heeft. OPINIE Het is de tweede betekenis die Van Dale aan discriminatie toekent, onderscheiding, die volgens hem door wetgeving in het geding komt. Anti-discriminatiewetgeving zou deze mogelijkheid om te onderscheiden naar eigen inzicht onmogelijk maken. Zodoende beperkt het de eigen handelingsvrijheid. Discriminatie zou daarom volgens Karsten een recht moeten zijn, omdat mensen vrij zouden moeten zijn in met wie ze wel en niet om willen gaan en hoe ze daar onderscheid in willen maken. Dat men vrij moet zijn om met mensen wel en niet om te gaan ben ik met Karsten eens. Het niet om willen gaan met iemand geeft echter niet het recht om te mogen discrimineren. De vrijheid van de één reikt immers tot waar de vrijheid van de ander in het geding komt. Dit betekent dat er wel vrijheid van meningsuiting, godsdienstvrijheid en respect moet zijn, maar geen discriminatie of racisme. Maar waarom zou iemand eigenlijk niet mogen discrimineren? Discrimineren in de zin van ‘onderscheiden’ hoeft helemaal geen probleem te zijn en kan in die zin ook als een recht gezien worden. Problematisch wordt het echter als discrimineren in de zin wordt gebruikt van ‘ongeoorloofd achterstellen op basis van bepaalde kenmerken’. Dit ‘achterstellen op basis van bepaalde kenmerken’ ligt namelijk verdacht dicht bij racisme, omdat het ongeoorloofd achterstellen van mensen op basis van bepaalde kenmerken vaak gebeurt als gevolg van een gevoel van meerwaarde ten opzichte van de ander. Als vrijheid door anti-discriminatiewetgeving zou worden ingeperkt omdat de overheid voorschrijft met wie je om moet gaan dan zou ik Karsten ook volledig gelijk geven. Probleem is alleen dat discriminatie een begrip is met twee betekenissen, waarvan de eerste betekenis maatschappelijk gezien onwenselijk wordt geacht. Juist om die eerste betekenis van het begrip discriminatie te voorkomen is anti-discriminatiewetgeving bedacht. Om te voorkomen dat discriminatie een gevolg is van superioriteitsgevoelens ten opzichte van medemensen. Anti-discriminatiewetgeving zal niet bedacht zijn om via wetgeving te bepalen met wie de burger om moet gaan. Los van het feit dat het überhaupt niet mogelijk zou zijn om dit als overheid te handhaven. De vrijheid van de doorsnee burger zal door deze wetgeving ook niet ingeperkt worden. Het ‘discrimineren’ dat Karsten namelijk als onderdeel van zijn vrijheid ziet is het maken van geoorloofde onderscheiding. Daar is ook niets mis mee. Die vrijheid zal ook niet ingeperkt worden door (anti-discriminatie)wetgeving. De ongeoorloofde onderscheiding op basis van bepaalde kenmerken wordt door deze wetgeving wel aan banden gelegd. Hier zal de doorsnee burger en de doorsnee liberaal echter weinig op aan te merken hebben. Het mogelijk maken van ongeoorloofde onderscheiding op basis van ongewenste kenmerken perkt de vrijheid van de doorsnee burger eerder in dan dat die er door verruimd wordt. Ik kan me in dit geval niet indenken dat achtergesteld worden op basis van bepaalde kenmerken bijdraagt aan de vrijheid van de doorsnee burger. Tenzij Karsten er van uitgaat dat de doorsnee burger in het dagelijks leven voortdurend ongeoorloofde onderscheidingen maakt op basis van bepaalde kenmerken, wat vervolgens leidt tot achterstelling. Hessel Heins is redacteur van dit blad. JAARGANG 58 - NUMMER 1 DRIEMASTER 23
Page 1 and 2: DRIEMASTER kritisch, opiniërend en
Page 3 and 4: 8 Gemeenteraadsverkiezingen In het
Page 5 and 6: UIT HET LAND Het bovenstaande driet
Page 7 and 8: Aandachtig luisteren de JOVD’ers
Page 9 and 10: ACHTERGROND Gemeenteraadsverkiezing
Page 11 and 12: ervaart de vijf dagen bedenktijd al
Page 13 and 14: steken. Zelf heb ik dat gedaan door
Page 15 and 16: OPINIE “Mag ik nog een wijntje, m
Page 18 and 19: INTERVIEW Vrijzinnig In haar pleido
Page 20 and 21: COLUMN Jeroen de Veth is adviseur p
Page 24 and 25: OPINIE Waarom het huidige liberalis
Page 26 and 27: VROEGER WAS ALLES BETER Onder het m
Page 28 and 29: OPINIE De Belgische belofte Sinds 1
Page 30 and 31: CIRCUIT Circuit volgt op ludieke wi
Page 32: Is Femke Halsema terecht verkozen t

Liberaal van het Jaar - Bandwerkplus.nl

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?