Download de volledige test

78
Vogelgriep
variant EML

Ik sta op het punt om bij MotoPort Hengelo
een Honda BlackBird met een EML
Speed 2000 zijspan eraan op te gaan
halen. MotoPort Hengelo mag gerust
de grootste en meest enthousiaste zijspanhandelaar
van het land worden genoemd.
Ze hebben een imposante voorraad
aan gebruikte zijspannen staan.
TEKST ROB EN DAFNE DE JONG FOTO’S ROB EN DAFNE DE JONG, NIEK VAN DER HEIJDEN
De BlackBird is als solomotor
al een vertrouwd
gezicht in de motorwereld,
maar deze merel
imponeert nog steeds met
zijn uitstraling en vermogen
van 112 kW (152 PK).
Bouw daar de futuristisch
gelijnde EML Speed 2000
aan vast, zet hem op 14 inch
velgen en vervang de voorvork
door naafbesturing en
je hebt een combinatie die
niet alleen respect afdwingt
wat betreft vormgeving en
uitstraling, maar die ook alles
heeft wat nodig is om de
snelle solo’s eens even te
laten zien dat je wel degelijk
hard een hoek om kan met
een zijspan.
Onwennig
Als je alleen conventionele
zijspannen gewend bent
met een schommelvoorvork
of een traditionele telescoop,
ziet een naafbesturing
er toch wel onwennig
uit. Vanaf de linkerkant naar
de motor kijkend, lijkt het
wiel magisch los te staan.
Ga je naar de rechterkant,
dan zie je de vierkante balken
die de naafbesturing
ondersteunen. Hoewel zeer
deugdelijk gebouwd, verdient
de constructie op onze
BlackBird niet de schoonheidsprijs.
Het functioneert
echter voortreffelijk.
De vering van het voorwiel
bestaat uit een enkele monopomp
van Eigen MakeLij.
EML maakt deze naam
meer dan waar, want op de
boutjes en moeren na
wordt zowat alles in de fabriek
te Neede gemaakt.
In het voorwiel zit een enkele
luchtgekoelde schijf gemonteerd
met een dubbele
remklauw, beide uit eigen
huis. Omdat de remtangen
en de schijf diep in het wiel
liggen en de rijwind er dus
niet goed bij kan, is de aan
de zijkant gemonteerde
luchthapper hard nodig.
EML heeft een gecombineerd
remsysteem toegepast
waarbij de voetrem zowel
de tweede remklauw
voor als de achterrem en de
zijspanrem bedient.
SciFi
De spits naar het wiel toelopende
punt van de zijspanbak
geeft, in samenwerking
met de imposante voorpartij,
de combinatie een bijna
SciFi-achtig uiterlijk, zonder
gelijk extreem te zijn. Goed,
over smaak valt niet te twisten,
maar de combinatie
ziet er bepaald gelikt uit. De
79
HONDA BLACKBIRD MET EML SPEED 2000
vele bewonderende blikken
en - iets wat zijspannen
schijnbaar losmaken bij
vrouwen en kinderen – de
vele lachende gezichten bewijzen
mijn gelijk.
Beproefd
Op de voorpartij na, is de
machine redelijk conservatief
gebouwd. Geen techni-
sche hoogstandjes als een
meesturend achterwiel of
aangedreven zijspanwiel.
Gewoon beproefde zijspantechniek,
maar wel met de
sportieve zijspanrijder als
uitgangspunt. De vering
rondom staat redelijk hard
afgesteld, wat de wegligging
ten goede moet ko-
men. De Speed 2000 is de
sportiefste versie uit de
2000-serie zijspannen van
EML, en die past dus uitstekend
bij de door de fabrikant
gekozen sporttoerders,
zoals de Honda
BlackBird 1100 en de Hayabusa
van Suzuki. Twee sumoworstelaars
met bergen
vermogen, maar niet het
ALLEEN DE BOUTEN EN
MOEREN ZIJN NIET VAN
EIGEN MAKELIJ (EML)
gewicht van een frisse jongeling
als de R1 of Fireblade.
Nee, de Hayabusa en
BlackBird zijn krachtpatsers,
die zonder probleem een
karretje kunnen trekken.
Dankzij de verhoogde
stuurhelften is de zitpositie
redelijk comfortabel

80
De remklauwen beloven
enorme stopkracht. Dat
komt er niet helemaal uit
Dat karretje biedt in ons geval
plaats aan een volwassene
en een kind. Dan moet
je wel wat inschikken, maar
het kan net. Beter is eigenlijk
twee kinderen, die hebben
voldoende plaats. We
hebben het nog even geprobeerd
met twee bescheiden
gebouwde volwassenen,
maar om dat lang vol
te houden moet de liefde
wel erg groot zijn. Instappen
is door het wegklappende
ruitje iets makkelijker
gemaakt maar erg
handig gaat het nog steeds
niet, vooral als er al een volwassen
passagier in zit. Je
zit bijna vacuümgetrokken
naast elkaar. Nogmaals, als
de liefde groot genoeg is,
dan lukt ook dat nog wel.
De zitruimte zelf is afsluitbaar
door een zwart kunststof
dekje dat met drukknopen
wordt vastgemaakt.
Een simpele oplossing, die
De stangen voor de
besturing zijn niet mooi,
maar werken uitstekend
ook rijdend voldoet, al is
het maar net aan.
Achter de zitplaatsen zit een
ruime, goed afsluitbare kofferruimte.
Hierin kan gemakkelijk
een behoorlijke
hoeveelheid bagage mee
worden genomen. Grotere
stukken vinden een plek op
de bagagedrager, op het
deksel van het kofferbakje.
Juist bij een sportief span
zou je een grote bagageruimte
al snel heel storend
vinden, maar deze is mooi
in de vormgeving van de
bak geïntegreerd.
Het slagveld op
Om de strijd wat realistischer
te maken heb ik een
aantal vrienden uitgenodigd
om mee te gaan. Gerjan
zal voor de eerste maal
in zijn leven als passagier
fungeren. Twee andere
vrienden, Edy en Werner,
rijden met solo-motoren.
Gelukkig leven we op een
steenworp afstand van de
Duitse grens. Hoewel ook
onze Germaanse buren het
genot van de fl itspaal hebben
ontdekt, zijn ze tevreden
met de echte heuvels
en bergen in hun land en is
de behoefte om kunstmatige
heuvels in het wegdek
na te bouwen - een natte
droom voor de Nederlandse
overheid - niet aanwezig.
Dat is fi jn, want dankzij de
kleine wielen en de stugge
vering zijn hobbels, bobbels,
heuvels en wat voor
andere hindernissen in het
wegdek dan ook, niet prettig
om te nemen.
Funfactor
Het regent af en toe fors, en
op de door ons gekozen
landwegen rijden ook tractoren
het land op en af. Grote
brokken vette klei blijven
op het wegdek achter en dat
maakt het motorrijden op
twee wielen soms extra
spannend. De BlackBird
EML is het allemaal om het
even. Even het gas los laten
of een kleine remcorrectie
en het hele spul gedraagt
Ruim voldoende voor
pa/ma en zoon/dochterlief
zich weer voorbeeldig. Gaat
het gas er echt vlot op, dan
heeft de 185-60/14 achterband
er soms wat moeite
mee. Die wil dan vooral tijdens
natte omstandigheden
fl ink spinnen. Bij droog
weer kregen we hem zelfs
aan het gillen. Het is leuk
om fors bochten uit te accelereren
en de combinatie in
een mooie, maar gecontroleerde
drift te zetten. Nergens
wordt het gevaarlijk of
onverantwoord. De motor
corrigeert mooi en luistert
perfect naar elke stuurbeweging.
Dit soort capriolen
verhoogt de funfactor behoorlijk
en hierin ligt ook
gelijk de grote kracht van
deze combinatie.
Natuurlijk kun je er met het
gezin mee op pad, maar
dan doe je de combinatie
toch tekort. Het vogeltje wil
namelijk het liefst eens lekker
uit zijn bol gaan. En dat
doet ook mijn zijspanpassagier,
gezien de grote grijns
op zijn gezicht. Van ‘tsja,
leuk hoor zo’n ding’ verandert
hij die dag in een ‘helemaal-te-gek-wil-ik-ook’passagier.
Als het weer wat
beter wordt en de wegen
droger, gaan we even de
snelweg op. We zijn in
Duitsland dus kunnen we
legaal testen wat zo’n zijspan
als topsnelheid op de
klokken kan zetten.
206
Een standaard BlackBird levert
ruim 150 pk en is goed
voor 286 km/u. Die snelheden
zullen we zeker niet halen,
maar we gaan toch
even een serieuze poging
wagen. Voor zijspangebruik
is de eindoverbrenging van
de motor iets aangepast,
waardoor de acceleratie
imponerend blijft. Invoegen
gaat dan ook lekker vlot,
en eenmaal gevestigd
op de linker baan kan
de vogel zijn vleugels
uitslaan. Een eerste
poging strandt in
iets te druk verkeer,
op een weg die toch

wat hobbelig wordt bij 190
km/u. Een tweede poging
levert meer succes op en de
teller geeft een leuke 206
km/u aan. Overigens was
dit zo’n digitale fi etsteller,
want door de kleinere wielen
is de originele snelheidsmeter
wel heel erg
aan de optimistische kant
met 229 km/u.
Zelf denk ik dat een iets hogere
eindsnelheid mogelijk
was geweest, als mijn zijspanpassagier
zijn hoofd
achter het schermpje had
weggestopt. Die wilde daar
echter niets van weten: ‘Dit
is zo mooi, dat wil ik gewoon
zien,’ was zijn verklaring.
De solomannen willen, nu
het weer wat beter is, liever
terug naar de landwegen.
Ook wij vinden dat geen
slecht idee, omdat juist daar
de combinatie zijn ware
aard kan tonen.
De beslissende slag
De weergoden spelen een
spelletje met ons. Net als
de weg droog geworden is
begint het weer te regenen.
Onze tweewielerbroeders
hebben daar wat moeite
mee en zien constant dat
verduivelde zijspan in hun
spiegels. ‘Wacht maar tot
het droog is’, zie je ze denken.
Mijn zijspanpassagier
heeft alleen maar grote
schik en steekt ter bemoediging
af en toe een duim
omhoog. Het maakt niet uit
wat voor bochten er voor
ons liggen. Haaks, kort,
lang, glad of hobbelig, het
heeft geen enkele invloed
op de EML. ‘Wat is dit verschrikkelijk
leuk!’
Even later bij de Tankstelle
blijkt deze lol ook een prijskaartje
te hebben wanneer
we 160 km verder ruim 19
liter mogen bijtanken. Dat
is dus 1 : 8,4. Even slikken,
want ondanks dat het in
Duitsland iets beter gesteld
is met de brandstofprijzen,
lijkt dit de genadeklap te
zijn. Lichtelijk aangeschoten
vervolgen we een stuk langzamer
onze weg. Maar lang
volhouden doen we dat niet
HET VOGELTJE WIL NAME-
LIJK HET LIEFST EENS UIT
ZIJN BOL GAAN...
en als de zon doorbreekt en
de wegen eindelijk echt opdrogen
gaat het gas er toch
weer op. ‘Tijd voor een afstraffi
ng,’ lijken de solisten
te denken.
Die afstraffi ng blijft geheel
uit, want ook op het droge
levert deze jachtvogel goed
strijd. Sterker nog, ik zie
langzaam maar zeker een
81
HONDA BLACKBIRD MET EML SPEED 2000
koplampje kleiner worden
in de zeer stabiele spiegels.
Het is werkelijk onbehoorlijk,
hoe strak dit stuurt. De
combinatie heeft licht last
van overstuur, maar dan
ben je al behoorlijk op de
limiet bezig.
Conventioneel
Helaas blijven de remmen
een beetje achter op het geheel.
Persoonlijk zou ik het
gecombineerde remsysteem
vervangen door een
conventioneel systeem
waarbij voor- en achterrem
apart bediend worden. Het
vinnige remmen is nu weg
en het voelt allemaal een
beetje fl auw aan. Let wel,
het remt zeer goed en zal
voor veel rijders meer dan
voldoende zijn. Alleen als je
zo lekker bezig bent, dan
wil je gewoon een rem hebben
die ook kan bijten.
De strijd is nu geheel tussen
BMW fanaat Edy en de Black-
Bird. Bij elke bocht zie ik hem
in de spiegels kijken en vol
weg accelereren. Hier moeten
wij kostbare meters laten
vallen die we bij de volgende
bocht weer moeiteloos terug
winnen met, jawel, die ‘fl au-
we remmen’. Dit is werkelijk
volop genieten. Het is heerlijk
om zo zijspan te kunnen
rijden. Letterlijk elke bocht is
een feest. De combinatie
trekt werkelijk als een bezetene.
Maar dit is wel de
openbare weg, met zijn beperkingen.
Voor het echte
werk zouden we toch naar
een circuit toe moeten.
Als we deze memorabele
dag afsluiten bij een groot
Duits motorcafé, kan vriend
Werner, die zijspannen alleen
maar langzaam vindt,
zijn bewondering niet onder
stoelen of banken steken.
De superlatieven vliegen
door de lucht. Mijn
zijspanpassagier heeft ondertussen
kramp in zijn kaken
‘Valt niet mee de hele
dag zo’n grijns op je gezicht
te houden’ zegt hij, ‘wat is
dit fantastisch leuk!’
En ik? De vogelgriep is in
aantocht, lees je in de krant.
Of het gevaarlijk is? Ik denk
het wel want toen ik deze
zwarte vogel weer inleverde,
was ik er behoorlijk ziek
van. Is er soms iemand die
20.000 euro over heeft
voor dit verhaal?