Lees de complete motortest

TeksT Roland BRown, foTo’s MilagRo
Proefrijden ducati Streetfighter (S) 11
op het eerste gezicht ziet de Streetfighter
er uit als een scherp gelijnde middenklasser.
Licht, basaal en vanaf de ranke buddy
een minimalistisch uitzicht op een aluminium
stuur en compact digitaal dashboard.
Verder eigenlijk niets... behalve dan
die dwars geplaatste stuurdemper. die
verraadt dat we hier wel degelijk met een
potente machine te maken hebben.
Het motorisch geweld
komt bijna als een shock
als ik op de startknop druk en
de grote V-twin barst losbarst
in een stortvloed van lawaai
uit de dubbele shotgun uitlaatdempers.
Ik schakel de
eerste versnelling in, laat de
droge koppeling opkomen,
omknel het stuur stevig en
storm in een staccato van
donkere klappen de pitsstraat
van het Ascari circuit
uit. Met een licht gevoel in
mijn maag neem ik de eerste
bocht en geniet van de
krachtsexplosie bij het uitkomen
van de bocht. Het is
precies wat je kan verwachten
van een naked bike die
155 pk produceert en maar
167 kg weegt.
Motor van de 1098
Met de komst van de Streetfighter
is een eind gekomen
aan de vloeistofgekoelde
Monsters. Geheel volgens
de Bolognese traditie is hij
verkrijgbaar in een standaard
en ‘S’ versie, waarbij
de laatste is uitgerust met
Öhlins vering en nog wat
andere fijne extra’s. Beide
uitvoeringen worden aangedreven
door de twee jaar
geleden geïntroduceerde
1098cc motor, die dankzij
een powervalve in het uitlaatsysteem
en een aange-
paste Marelli injectie meer
vermogen heeft in het middengebied.
Dat ging ten
koste van het topvermogen,
dat met 5 pk afnam naar 155
pk bij 9500 tpm.
Voor de fabricage van het
onderblok is dezelfde nieuwe
technologie gebruikt als
bij de 1198. Door een nieuw
vacuüm gietprocédé zijn de
carters niet alleen compacter,
maar ook 3 kg lichter
dan van de ‘oude’ 1098. Nog
een wijziging aan het motorblok
zijn nieuwe covers over
de nokkenasriemen en een
magnesium koppelingsdeksel.
Verder werd de gehele
motorfiets smaller door een
koelsysteem met twee radiatoren
en een kleine waterolie
warmtewisselaar.
Frame van de 1198
Het frame is afgeleid van het
stalen buizen ladderframe
van de 1198, maar de Streetfighter
heeft een nieuw subframe
en een grotere balhoofdhoek.
Ook de
enkelzijdige aluminium
swingarm komt van de 1198,
maar is 35 mm langer. De
vering bleef ongewijzigd
(met Showa’s voor en achter),
maar de langere swingarm
zorgt wel voor een iets
zachtere veerkarakteristiek.
De Streetfighter ‘S’ heeft
Öhlins vering, gesmede Marchesini
wielen, een carbon
voorspatbord en carbon nokkenasriem
covers. Het drooggewicht
is daardoor 2 kg
Bij het uitkomen Van
de Bocht geniet ik
Van de krachtSexPLoSie
minder dan de 169 kg van de
standaard uitvoering, maar
deze cijfers zijn zonder olie en
koelvloeistof, en zelfs zonder
accu. De S-uitvoering is verder
net als de 1198S uitgerust
met twee zaken uit Ducati’s
elektronische trukendoos:
DTC traction control en een
DDA datalogger.
Look van de 1098R
De rode ‘Fighter S’ die ik uit
de rij motoren in de pitsstraat
uitkies, ziet er ondanks
zijn hoge stuur en de afwezigheid
van een kuip slank

12
en racy uit. De scherp gestileerde
koplamp heeft dezelfde
look als de witte wedstrijdnummerplaat
van de
1098R, en wordt geaccentueerd
door twee positie
lampjes die weer lijken op
de koplampen van de R. De
buddy is iets dikker dan die
van de 1198, maar met 840
mm voor de meeste rijders
laag genoeg om je voeten
plat op de grond te zetten.
Ook de nieuwe schakelaars
zien er netjes en overzichtelijk
uit. Hendels, voetsteunen
en pedalen staan allemaal
wat lager en meer
naar achteren dan die van
Dankzij de
nieuwe covers
op de nokkenasriemen
ziet het
1098 blok er nog
strakker uit.
Ondanks de compacte
afmetingen geeft het
hoekige dasboardje
volop informatie.
de Monster S4Rs, wat het
comfort tijdens een stadsritje
ongetwijfeld ten goede
komt. De windbescherming
is praktisch nul, tenzij je je
weet op te vouwen achter
het hoekige dashboardje,
dat dezelfde ruime hoeveelheid
informatie geeft als de
1198, maar dan op een nog
compactere display.
Klaas Zwart
Ascari is een uniek en buitengewoon
uitdagend circuit:
een 5,4 km lange privé
speeltuin met 26 bochten,
aangelegd in het Spaanse
binnenland door de Neder-
ANWB Motorverzekering
schadevrije jaren 0 1 3
wa niet mogelijk niet mogelijk 80,28
wa + diefstal niet mogelijk niet mogelijk 505,22
allrisk niet mogelijk niet mogelijk 2007,25
(Regio: Randstad, persoon van 50 jaar, t/m 8000 km per jaar, geen winterstop, eigen
risico €150 (laatste twee kun je kiezen) Voor meer informatie: anwb.nl/verzekeringen
landse multimiljonair en
speed-freak Klaas Zwart.
Door z’n bochten, hellingen
en muurtjes langs de baan
voelen sommige stukken
meer aan als een normale
weg dan een racebaan,
maar het is een fantastische
plek voor het testen van een
naked sportfiets.
We rijden eerst twee relatief
rustige rondjes om het circuit
te leren kennen en de
banden op te warmen. Maar
dan catapulteert de krachtige
achtkleps V-twin me het
rechte eind op, met een licht
aanvoelend voorwiel als ik
hard doortrek in de tweede
versnelling. De heftig aan
mijn leren pak rukkende rijwind
bevestigt dat ik hier
met een uiterst snelle naked
V-twin aan het sturen ben.
Al van onder de 4000 tpm
bouwt de direct reagerende
Marelli injectie het vermogen
met scheppen tegelijk
op, met een huiveringwekkende
kick in het middengebied,
en een dermate breed
koppel, dat je in krappe
bochten altijd de keus hebt
uit twee versnellingen.
Welluidend
Op de twee rechte stukken
laat de Streetfighter zijn
spierballen zien, en gaat er
kogelhard vandoor, op die
zelfde moeiteloze manier
waar alle Ducati achtkleppers
bekend om staan. Terwijl
de winddruk op mijn
borst gigantisch toeneemt,
stormt de motor door naar
een top die waarschijnlijk
rond de 260 km/u zal liggen,
als je daar voldoende ruimte
en nekspieren voor hebt.
Deze achtkleps V-twin bulkt
werkelijk van het karakter,
maar door de onwaarschijnlijk
luide klappen die hij produceert
vroeg ik me ook nu
weer af, hoe Ducati dit wel-
luidende blok door de geluidskeuring
kreeg.
Het enige zwakke punt van
de motor bleek de versnellingsbak,
die bij een paar
rijders soms in een valse
neutraalstand schoot. Verrassend,
want dezelfde bak
zit ook in de 1198. Mijn enige
probleem was, dat ik af en
toe zat te worstelen om mijn
voet op tijd onder het schakelpedaal
te krijgen om op
te schakelen, wanneer de
Streetfighter in de lagere
versnellingen naar zijn limiet
van 10.700 tpm schiet.
Traction Control
Over het Ducati Traction
Control was ik een beetje
teleurgesteld, hoewel dat
geen fout is van het systeem,
want eerder op de
1198 was ik daar flink van
onder de indruk. Om het
DTC volledig tot zijn recht te
laten komen, moet je bij het
uitkomen van bochten voortdurend
op de limiet van de
tractie van de achterband
rijden. Dat kon op de supersport
Ducati in Portimao
een paar maanden geleden,
maar de muurtjes langs diverse
bochten van het Ascari
circuit moedigen je niet
met deze Streetfighter
win je eLk StraatgeVecht
aan het uiterste uit de Pirelli
band te halen. Op stand
zes (van de acht) waarop de
fabriek de tractiecontrole
standaard instelt, grijpt het
systeem af en toe in op momenten
dat ik het niet echt
nodig vond. Uiteindelijk
zette ik met de knop op de
De Streetfighter laat zijn
aanwezigheid goed horen.

linker stuurhelft het DTC op
stand drie, maar nog steeds
kon ik niet voelen dat het
werkte. Misschien dat het
wel zou hebben ingegrepen
als ik de achterband nog
meer had kunnen laten driften.
Ik kreeg verder niet de
kans om de informatie te
bekijken op de DDA datalogger.
Die legt snelheden en
toerentallen vast, plus de
stand van het gashendel en
de gereden versnelling.
Asfaltschraper
Het was te verwachten dat
de Streetfighter met zijn
hoog ontwikkelde frame en
onderstel fantastisch stuurt.
En dat deed hij ook, alhoewel
hij niet de bochtsnelheden
haalt waartoe de 1198 in
staat is. De Ducati is op snelheid
indrukwekkend stabiel,
en bleef zelfs in de snelle
rechterbocht en het daaropvolgende
korte rechte stuk
van het Ascari circuit onverstoorbaar
op zijn lijn. Sturen
doet hij ook heel gemakkelijk,
met dank aan het relatief
brede stuur waarmee ik de
lichte machine in de diverse
chicanes moeiteloos van de
ene bocht in de andere kon
gooien. Aanvankelijk stond
de vering te slap naar mijn
smaak, wat niet verrassend
was, omdat hij was afgesteld
door Ducati’s supersnelle,
maar zeer lichte testrijder
Vittoriano Guareschi.
De motor dook tijdens het
remmen, de voorkant voelde
wat vaag aan in bochten,
en de grondspoiler schraapte
in sommige bochten vervaarlijk
over het asfalt
Maar met wat meer voorspanning
en wat extra klikjes
demping voor en achter
voelde de motor veel strakker
en gecontroleerder aan.
De stuggere voorkant zorgde
ook voor meer grondspeling,
waardoor ik de Pirelli voorband
en de ultra sterke
Brembo monobloc remklauwen
volledig kon benutten.
De Streetfighter geeft je echter
niet het gevoel alsof de
voorkant een verlengstuk
van je lichaam is, zoals bij
sommige goed afgestelde
supersport machines. Misschien
komt dat door zijn wat
minder extreme geometrie,
in combinatie met de kracht
die de rijwind via je armen
op het stuur uitoefent. Maar
ik denk dat hij op de openbare
weg gewoon fantastisch
goed rijdt, en ik zou ook geen
andere naked bike weten die
op het circuit beter stuurt.
Idealiter zou Ducati deze test
hebben moeten afsluiten
met een snelle rit naar het
nabijgelegen plaatsje Ronda,
en van daar via de fabuleus
kronkelende bergweg naar
Marbella aan de kust. De
Streetfighter zou er in zijn
Proefrijden ducati Streetfighter (S) 13
IN HET KORT (Streetfighter S tussen haakjes)
MoToR vloeistofgekoelde 90° V-twin, 8 kleps dohc BoRing x sLAg 104 x 64,7 mm CiLindeRinhoud 1099 cc
CoMpRessieveRhouding 12,5 : 1 BRAndsToFsysTeeM Marelli elektronische injectie, ovale aanzuigbuizen
overeenkomend met Ø 60 mm TRAnsMissie meervoudige droge platenkoppeling, zesbak RijWieLgedeeLTe volledig
verstelbare 43 mm Showa (Öhlins) upside down voorvork, volledig verstelbare Showa (Öhlins) mono-achtervering
WieLBAsis 1475 mm BALhooFdhoeK 25,6° nALoop 114 mm vooRReM 330 mm schijven, vierzuiger Brembo
monoblok remklauwen AChTeRReM enkele schijf 245 mm, tweezuiger remklauw BAndenMAAT voor 120/70 x 17
achter 180/55 x17 BAndenMeRK/Type Pirelli Diablo Corsa III ZiThoogTe 840 mm TAnKinhoud 16,5 ltr dRoog
geWiChT 169 kg (167 kg) zonder accu, olie en koelvloeistof veRMogen 155 pk bij 9500 tpm KoppeL 115 Nm bij
8000 tpm pRijs € 16.800 (€ 21.000) iMpoRTeuR Ducati North Europe, Den Haag, tel. 070-3017399, www.ducati.nl
element zijn geweest, zowel
in het bochtenwerk als op de
boulevard. Maar helaas was
er bij deze persintroductie
geen mogelijkheid op de
openbare weg te rijden. Misschien
waren ze bij Ducati
bang dat we wedstrijdjes
zouden aangaan met de
locale motorrijders. Maar
daar hoeven ze zich absoluut
geen zorgen over te maken,
want de Streetfighter heeft
de potentie om ieder straatgevecht
met een andere
naked bike te winnen.
Conclusie
De Streetfighter is een uitstekende
opvolger van de
Monster S4Rs. Misschien
dat zijn enige handicap de
prijs is, want voor een naked
bike zijn beide uitvoeringen
zeker niet goedkoop. Hoe
begeerlijk de Öhlins vering,
gesmede wielen en slimme
elektronica van het S-model
ook zijn, ik zou toch de
standaard versie kopen en
met een gedeelte van het
prijsverschil mooie carbon
en aluminium accessoires
uit de Ducati Performance
folder kiezen. Hoe dan ook,
het lijkt er op dat Ducati’s
agressieve nieuwe V-twin
familie nog heel wat
teweeg gaat brengen.