u - Acehbooks.org

Gl
schrijfwijze schijnt de oudste te zijn ; zij komt
in de Chinesche jaarboeken der tiende eeuw
reeds voor, en men vindt haar op onderscheidene
Chinesche wereldkaarten (104). Uit den
mond der zuidelijke bewoners van China, luiden
de klankteekens van dat woord P'hö t n î, en uit
dien der Japanezen Bötneï. Men ziet, dat de
sluitende r van de lettergreep bor, als een vreemd
dement voor het Chinesche spraakorgaan, geheel
weggevallen of door eene t vervangen is.
Den tweeden vorm, Wen laï, ontmoet men
als plaatsvervanger van den naam Boernî, in
de, door eenen bereisden Chinees, in 1730 vervaardigde
landbeschrijving : Hai koeë wen kien
loe (103) ; die beide phonetische teekens luiden
in de tongvallen van zuidelijk China Ben laï,
bij de Japanezen Boenrai, en beantwoorden
dus, door letterverzetling voor de Chinesche tongen
vloeijender geworden, tamelijk wel aan den
naam Boernî.
Als eene van dien vorm afwijkende lezing, is
Wen ts'ai of Ben ts'ai, hetwelk op de Chinesche
wereldkaart: Hoeân thiên ihoê schoeë
(104) Onder anderen in de wereldkaart, welke op de, in 1723
in het licht verschenen Encjclopaedische tabel San ts'ai i koeân
thoê voorkomt; gelijk ook op de, door Li Ming tje, in 1820,
te Kanton uitgegeven kaart Hoeân thién thoê schoeë. Zie het
JYouv. Journ. Asiatique, X, p. 522.
(105) Zie in het Jfouv. Journ. Asiatique, X, p. 521, Notice
d'une Mappemonde et d'une Cosmographie chinoises, par Klaproth.