^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

SI
kingen uit den grond deed verrijzen en die door zijne doode
verdedigingsmiddelen, veel meer nog dan de woedende klewangaanvallen
bij de I e expeditie, de oorzaak was, dat onze overwinningen
tijdens de 2 e expeditie zoo bijzonder bloedig waren !
Ja, had die man evenals Osman-Pacha kunnen beschikken
over duizenden Henry-Winchesters met millioenen patronen,
misschien zouden onze overwinningen zoo niet onmogelijk geworden,
dan toch verkregen zijn ten koste van duizenden offers,
instede van de honderden, welke zij ons nu veroorzaakten.
De man, die ook de leider en de ziel der verdediging was,
die als onze onverzoenbaarste vijand gekenschetst wordt, die
nooit ofte nimmer van eenige onderwerping of zelfs eenige toenadering
wilde weten en den oorlog à outrance voerde, ook
toen de Kraton genomen en de Sultan gestorven was, die door
den Generaal van Swieten „de Todleben der Atjehers" en dooiden
gids Swensen, den Deen, die langen tijd op Groot-Atjeh
verblijf gehouden had, „de Atjehsche Generaal" genoemd
wordt, verdient, daar wij gaarne hulde brengen aan zijne
energie, volharding, werkkracht, dapperheid en vaderlandsliefde,
wel, dat wij het een en ander omtrent hem mededeelen.
In 1863 nam een zekere Toeankoe Itam het eiland Kampej,
dat beoosten de rivier Tamiang was gelegen en behoorde aan
den sultan van Siak, wederrechtelijk met eenige Atjehers in
bezit en versterkte er zich door het bouwen van eene benting,
waarop hij de Atjehsche vlag heesch.
Kwam een Nederlandsch stoomschip in de nabijheid, dan nam
de bezetting der benting eene vijandelijke houding aan en zelfs
weigerde Toeankoe Itam elke ontmoeting met den Resident van
Riouw, die hem daartoe herhaaldelijk uitnoodigde.
De lankmoedigheid van onze Regeering was toen gelukkig
spoedig ten einde. Zij zond in 1865 eene expeditie en wel het
halve 12 e bataljon Infanterie en eene halve veldbatterij, onder
bevel van den majoor W. E. F. van Heemskerk en een zestal
6