^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

7b
gedeelte stond bekend onder den naam van „rivierbatterij."
De enveloppe met hier en daar traversen en rugdekkingen
was eene lage, vrij zware borstwering, 1,8 à 2,5 M. hoog,
2 à 4 M. dik en op enkele plaatsen gebroken, zoodat kruisvuur
kon worden verkregen.
De rivierbatterij en een groot gedeelte van de noordzijde
bestond eigenlijk uit een aaneenschakeling van rechthoekige
redouten van zeer ongelijke afmetingen, afwisselende van 8 tot
30 M. zijden, ') die door den hoofdwal verbonden waren en
waarlangs en achter, dikwijls in van boven gedekte loopgraven,
de gemeenschap plaats had.
De buitentaluds waren gewoonlijk 1 op 1, de binnentaluds
daarentegen op de meeste plaatsen vrij steil opgezet en wel met
behulp van planken, sessak of zoden.
In die binnentaluds waren hier en daar nisvormige ingravingen,
welke tegen de granaatscherven vrij veilige schuilplaatsen
opleverden en ook als munitie- en wapendepôts dienst deden.
Bovendien waren achter den hoofdwal op enkele plaatsen lange,
1 à 1,5 M. breede, ondiepe grachtjes gegraven, die met water
gevuld waren en als smoorkuilen voor onze granaten met tijdbuizen,
die bij de I e expeditie gebezigd waren, moesten dienen.
Nog werden vele afdaken met ongeveer een halven Meter dikke
aardbedekking aangetroffen, die, al verdienden zij den naam
van biindeeringen niet, toch zeker voor dekkingen van scherven
en granaatkartetskogels uitmuntende diensten hebben bewezen.
1) De reden van deze ongelijke afmetingen der redouten was, dat
het volk van een moekim een of meer redoutes opwierp en dat
hoe talrijker de opkomst, hoe grooter ook de door hen opgeworpen
redoutes waren.
Wanneer men bedenkt, dat de Atjehers werken niet met schop
en kruiwagen, doch met de patjol en gevlochten mandjes, waarin
de aarde vervoerd wordt, dan wekken reeds daarom de versterkingen,
welke zij in enkele weken tijds opwierpen, bewondering op.