^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

T."»
Daar verschijnt het vaandel van het 3e bataljon Infanterie,
op zijde marcheert de bataljonscommandant, terwijl gelijktijdig
nog de laatste gewonden en gesneuvelden de Missigit worden
binnengedragen.
Thans scheen elkeen behoefte te hebben om aan zijn gevoel
lucht te geven en, zonder dat eenig bevel daartoe gegeven
was, presenteeren soldaten hunne geweren, salueeren officieren
met hunne sabels, terwijl velen van de officieren zonder troepen
hunne hoofden ontblooten.
Maar zie, wat nadert daar ?
Al de troepen, die aan den vergeefschen aanval hebben
deelgenomen, zijn reeds binnen de Missigit teruggekeerd en
toch ziet men nog op een 100-tal passen afstands twee officieren
aankomen. Beiden schijnen gewond te zijn geweest, ten
minste de een heeft een verband om bet hoofd, de ander een
doek om den pols gebonden. Zij dragen tusschen hen in het lijk
van een gesneuvelden Amboineescben fuselier.
Wat was er gebeurd?
De kapitein Huijer, die met' zijne compagnie ook aan dit
gevecht had deelgenomen, bemerkte bij het terugtrekken dat
een gewonde soldaat van zijne compagnie op het gevechtsveld
was blijven liggen. Hij snelt daarheen, tilt den gewonde op en
brengt hem bij de ambulance, die nog op het terrein aanwezig
is.
Weder bij zijne compagnie teruggekeerd, en terwijl reeds
het meerendeel der troepen de Missigit was binnengemarcheerd,
meent hij dat in de verte nog een gewonde of gesneuvelde ligt.
Zijne meening wordt gedeeld door den 2 luitenant J. G.
Blanken van het 3 B bataljon Infanterie, die in het begin van
het gevecht een vrij ernstig schampschot aan het hoofd gekregen
had, doch na zich te hebben laten verbinden zich onmiddellijk
weder bij zijn peloton gevoegd en moedig aan het gegevecht
deelgenomen had.
Beide officieren loopen daarop terug, zonder eenige dekking