^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

73
den kunnen meten, langzaam tot bij den westkant van de
Missigit terug.
Verlieten, zooals wij reeds mededeelden, onze troepen den
IQden April 's avonds tegen 6 uur geheel vrijwillig de Missigit,
evenzoo was dit het geval in den morgen van den 17 den April.
Toen werd de Missigit voor de tweede maal verlaten en wel
omdat, na den ungünstigen afloop van het gevecht op den
vorigen dag, besloten was de operaties in het binnenland te
staken en naar het standbivak terug te keeren.
Dat roemrijke gevecht van 16 April, al eindigde het ook
met een terugtocht, mag ik, als niet behoorende tot mijn bestek,
hier thans niet beschrijven.
Doch een enkele bijzonderheid er van, ook als besluit van
dit gedeelte mijner voordracht, moet ons nog van het hart.
De indruk van dat feit toch was van dien aard, dat de zestien
jaren, die er sinds verloopen zijn, dien niet hebben kunnen
uitwisschen.
Ja, dikwijls hebben wij gewenscht bet penseel als een
Hoijnck van Papendrecht te kunnen hanteeren, om het toen
geziene op het doek te kunnen weergeven en voor het nageslacht
te bewaren.
Wil mij dus voor de mededeeling er van nog eenige oogenblikken
Uwe aandacht schenken.
De vreeselijke strijd van den 16 den April, waarbij in 40
minuten van de ongeveer 700 man, die in het vuur waren,
125, waaronder 9 officieren, buiten gevecht werden gesteld,
eindigde zonder resultaat
Het doel, de verovering van de vijandelijke versterkingen,
kon niet worden bereikt.
Bevel werd dus gegeven aan de strijdende troepen om het
gevecht af te breken en in de Missigit terug te trekken.
De talrijke gesneuvelden en gekwetsten werden voor het meerendeel
het eerst binnengedragen.