^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

41
Om het blusschen te bemoeilijken werd verder door twee
mortieren met granaten doorgevuurd.
Spoedig zag men enkele rookwolkjes uit het gebouw opstijgen.
Weder sloegen er een tweetal lichtkogels door het dak heen.
Geschreeuw en geloop binnen de enceinte namen hoorbaar
toe, terwijl het vijandelijk vuur verminderde.
Ieders aandacht was nu gericht op de rookwolken, welke in
de lucht opstegen.
Knielende en liggende houdingen, zoowel als dekkende voorwerpen
worden reeds verlaten en allen staren naar de Missigit,
om te zien of het lang verbeide oogenblik eindelijk is aangebroken.
Daar wordt een donkere rookwolk zichtbaar, welke loodrecht
ten hemel stijgt.
Gedurende de seconden, die nu volgen, wordt de rookwolk
elk oogenblik donkerder en grooter van omvang ; tevens hoort
men een vreeselijk en ontzettend geschreeuw binnen de enceinte.
Doch ook bijna op hetzelfde oogenblik hoort uien een juichtoon,
een hoerah, een leve de koning, een voorwaarts, door
enkele monden begonnen en spoedig door honderden, zoo niet
r allen, die zich toen in de sawahvlakte bevonden, herhaald.
Die kreten schenen elkeen kracht te verleenen.
Afmatting, vermoeidheid, uitputting, dit alles werd vergeten
en eene algemeene, versnelde voorwaartsche beweging, of
juister een algemeene storm op de Missigit had nu plaats.
Laat ik trachten dit moment — het was toen ongeveer twee
uur — te beschrijven en daartoe beginnen met den linkervleugel,
alwaar de stormcolonne zich op 100 pas noordwaarts van den
noord westhoek der Missigit bevond.
De doortastende commandant dier colonne, de kapitein Van
Lier, was de eerste, die hier het „voorwaarts" uitriep.
Met groote onverschrokkenheid en onder een algemeen élan,
stormden die soldaten van het 3 e bataljon Infanterie, hoewel
het vijandelijk vuur daar nog niet ophield, op den muur aan,