^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

87
Dit gelukte en de granaten vielen binnen de enceinte.
Doch de uitwerking van dit vuur op den vijand was schijnbaar
gering. Ten minste hij gaf over den muur telkens salvo's
uit geweren en donderbussen op de troepen, die zich in den
omtrek bevonden.
Viel er een granaat binnen de enceinte, dan hoorde en zag
men soms de Atjehers wegloopen, vermoedelijk om zich op den
grond te werpen of zich achter een muur, boom of in een gat
te dekken. Na het springen begon hun geweervuur weder
dadelijk.
Terecht begreep de luitenant De Moulin, dat zijn werpen,
door het aanhoudend van elevatie veranderen met behulp van
steenen, en door de omstandigheid, dat de korte afstand oorzaak
was dat de granaten eerst sprongen een acht à tiental seconden,
nadat zij op den grond gekomen waren, weinig uitwerking had
en zeer zeker bij den vijand geen indruk teweegbracht. Hij
begaf zich daarop alleen langs den noordwesthoek der Missigit
naar den kapitein van Lier, om vergunning te vragen eene
betere stelling te kiezpn.
Die toestemming werd gegeven en de wakkere artillerieluitenant
keerde thans niet meer als het ware langs de trompen
der Atjehsche geweren, doch door bet suikerrietveld naar zijne
mortieren terug en gaf bevel de muildieren op te laden.
Hiermede bezig zijnde, kwam de luitenant-kolonel Boumeester,
commandant der expéditionnaire artillerie, en vroeg naar De
Moulin's verdere plannen. Deze deelde ze mede, onder bijvoeging,
dat hij plan had wederom nabij zijne eerste positie in
stelling te komen. Tevens vroeg hij vergunning het Atjehsche
heiligdom met lichtkogels 3 ) in brand te schieten, waarvoor de
toestemming gegeven werd.
De sectie mortieren marcheerde nu af en kwam tusschen
1) Brandkogel» beliooren niet tot de uitrusting der mortieren.