^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

28
uit een donderbus of lilla, dat blijkbaar een afgesproken sein
was, viel en onmiddellijk daarop een 15 à 20tal vijanden, met
klewang en lans bewapend, uit het boschje stormde en onze
soldaten te lijf viel.
Deze waren op dien aanval in het geheel niet voorbereid,
ja zelfs hadden zij geen tijd om een schot te doen op de aanstormende
Atjehers, want de geweren werden overgedragen
en de hanen waren nog in de rust.
Doordien uit de flank op twee gelederen gemarcheerd werd,
zagen slechts weinigen onzer dadelijk in, aan welk gevaar zij
waren blootgesteld.
De vreeselijke kreten van „là ilâha illa'llâh" (er is geen
God dan God) klonken echter allen spoedig zoo duidelijk in
de ooren, dat geen twijfel aangaande den toestand, waarin
men zich bevond, overbleef.
Die onverwachte, ontzettende aanval in den onslagvaardigen
toestand, waarin dat l stB peloton van de I e * 8 comp ie van het
3 6 bataljon Infanterie zich bevond, gevoegd bij de omstandigheid,
dat noch officieren, noch kader tijd hadden om eenig
commando te doen of zelfs eenig woord te spreken, was vermoedelijk
wel de oorzaak, dat bij velen, wij mogen het gerust
noemen de bij elk mensch aangeboren neiging tot zelfbehoud
niet alleen ontwaakte, doch ook bij enkelen tot uitvoering kwam.
Zij weken terug en noodzaakten daardoor de op hen volgende
manschappen insgelijks halt te houden. Toen nu de Atjehers
schreeuwende en om zich heen houwende tusschen de voorste
rotten drongen, ging de wijkende en halthoudende beweging
over in eene terugkeerende, en het grootste gedeelte van het
l 8te peloton door een paniek bevangen, maakte rechtsomkeert
en trok in den looppas op het gros der voorhoede terug, den
compagniescommandant, die zelf struikelde en viel en ook zijne
tegenwoordigheid van geest verloor, medesleepende.
Voor de eer onzer wapens haast ik mij hier dadelijk bij te
voegen, dat een lltal van de onzen geen voetbreed gronds