^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

20
leurlinie hadden uitgezet, een drietal Atjehers gevangen, die later
bleken te zijn bewoners van bet ons niet vijandig gezinde Merasa.
Kwartier over elven zond de Opperbevelhebber, die thans
op de sawah gekomen was, order aan de voorhoede om in de
richting van de groote Missigit verder op te rukken.
Jammer slechts, dat ook thans weder zoo dikwerf halt moest
worden gehouden om de achterhoede, die nog bezig was de
lagunebrug over te trekken, in te wachten.
Ruim half twaalf had deze den overtocht volbracht en een
kwartier uur later verscheen zij in de sawah.
De voorhoede rukte ondertusschen verder voort en de voorste
sectie, — de tirailleurlinie had zich vereenigd — was gekomen
tot een grafheuvel van anderhalven Meter hoogte en
een 20-tal Meter in omtrek, waarop een vrij hooge waringinboom
stond, gelegen op een afstand van ongeveer 300 M. van
den westelijken muur der Missigit.
Dit heuveltje eigende zich bijzonder tot het doen van waarnemingen.
De Ie compagnie en een peloton van de 6e compagnie van
het 3e bataljon Infanterie stelden zich nu aan en nabij zijn
voet op, terwijl enkele officieren dier compagnieën en de luitenant
der opnemingsbrigade met zijne opnemers, zoomede de commandant
der voorwacht op het heuveltje gingen staan om het omringend
terrein en voornamelijk de omgeving van de Missigit gade te
slaan.
De muur van dit gebouw was thans zeer duidelijk zichtbaar,
doch geen enkel Atjeher werd gezien.
Het scheen nu werkelijk, dat het geheeleland verlaten was.
Ook den Kapitein J. H. Romswinckel, Adjudant van den
Opperbevelhebber, die kwam mededeelen, dat de Generaal aan
de terreinafscheiding gekomen was, kon niets anders worden
gezegd dan dat nergens iets van den vijand te bespeuren was
en de Missigit vermoedelijk niet door de Atjehers bezet en verdedigd
zou worden.