^tjeh'g gfoote Np^igil - Acehbooks.org

stem dikwerf de sedert populair geworden woorden : Madjoe !
Madjoe ! (voorwaarts !) deed hooren, was toch het zwaar begroeide
terrein oorzaak, dat de colonne slechts zeer langzaam
vorderde — 7.5 à 10 M. per minuut —.
Zou, dit was de gedachte, die velen onzer bij dien langzamen
opmarsch bezig hield, de vijand het onder het hevig vuur der
positie-artillerie — elke minuut vlogen toch 3 à 4 granaten,
granaatkartetsen of bommen door de lucht — en zooals in de
commandementsorder voorondersteld werd, het in zijne versterkingen
niet kunne.n uithouden en dus den aanval der Infanterie
onnoodig maken ?
Waarlijk, tijd tot overpeinzing hadden wij in den beginne
genoeg, want orders vielen er niet over te brengen ; slechts „voorwaarts",
„voorwaarts" was de eenige order, welke gedurig naar
het hoofd der colonne gezonden werd.
Na vijf kwartier, dus tegen negen uur, was het hoofd deicolonne,
waarvan de linkervleugel en de sectie Artillerie, in
colonne met stukken, zooveel mogelijk het voetpad langs de
rivier behielden, ongeveer 600 M. ver door omheinde gras- en
suikerrietvelden, door struikgewas, door heggen en boschjes
voortgeworsteld, toen eensklaps, terwijl luitenant Hulstkamp
met den rechtervleugel van zijne tirailleurs een karbouwengat,
dat in een bamboedoeripagger was, doorkroop, aan de spanning,
waarin elkeen verkeerde, een einde gemaakt werd door een
vreeselijk gegil — de Allahkreten — en een hevig salvovuur van
geweren en lilla's, gelost door een voor ons onzichtbaren vijand
en dat aan de l'- compagnie van het linkerhalf 8* bataljon Infanterie
al dadelijk vijf gekwetsten kostte, waaronder de fuselier
G. van Ameijde n°. 68751 ernstig en de fuselier J. E. A.
Keetels n°. 68757 licht.
Die eerste onverwachte schok werd door de Europeesche soldaten
van de zooeven genoemde compagnie, waarbij zich de
soutiens in de tirailleurlinie hadden opgelost, flink doorstaan ;