Untitled - Stichting Papua Erfgoed

massa's, die in slierten de hellingen afrolden en als zwevende, witte
gewaden boven de bomen hingen.
Beneden in de kampong krijste een kind...
IV
JVombjeti danste ...
Maanden tevoren waren de mannen van de kampons? de bossen ingetrokken
om eten te verzamelen voor het feest. Sago-palmen vielen
onder het kappend geweld van hun scherpe bijlen krakend
door de oetan en wilde varkens zakten dof-rochelend door hun
voorpoten en stierven onder de snelle flits van pijlen. Het voedsel
werd de kampong ingedragen en opgetast. Sago-koeken en hompen
gebrand varkensvlees, het eten voor de genodigden — en wee hem,
die het wagen durfde geen acht op een uitnodiging te slaan! — en
de kampongbevolking.
Het terrein voor het heilige huis, een paar honderd meter buiten de
kampong gelegen, werd schoongekapt en aangestampt. Dagenlang
bonsden de stampers tussen de uitgespreide benen der vrouwen,
totdat de bodem zo hard als gebakken leem was geworden.
Onder het stampen door hadden zij, met schuwe eerbied en vrees
in hun ogen, gezien hoe de mannen rond het sacrale huis een pagger
van sago-bladeren hadden opgetrokken. Zij wisten het: achter
deze beschutting maken de mannen zich gereed voor de dans. In
de dans zullen zij niet langer onze mannen zijn, doch jiemsa, de
geesten van onze voorvaderen. Vloek en dood komen over ons, zo
wij hen als mannen en niet als geesten herkennen. Onze mannen
worden jiemsa, hadden zij gepeinsd, — jiemsa of jejonggoewai,
aofrai of janges, dansende geesten in ons midden. Dat de vruchtbaarheid
over ons komen moge...
Kombjeti danste...
94