Untitled - Stichting Papua Erfgoed

voorgalerij van het posthuis te wachten op de klanten, die echter
niet in groten getale kwamen opdagen. De belangstelling op de
publieke tribune was groot: een groep kampongbewoners zat urenlang
zwijgend gehurkt bij de voorgalerij, met intense belangstelling
kijkend naar alles wat Evert deed. De meeste gevallen werden door
de schrijver ter tafel gebracht. Hij deed dit met pathetische gebaren
en een stortvloed van woorden, terwijl hij, om aan zijn woorden
kracht bij te zetten, „officiële stukken" voorlegde, welke bij
nadere beschouwing onooglijke vodjes papier bleken te zijn, waarop
met potlood enige onleesbare krabbels stonden.
Het enige geval, waaraan Evert met een glimlach kon terugdenken,
was de kwestie van de Papoea Ivanus, een jongeman van even
twintig jaar, die door de missie was opgevoed en van een naam was
voorzien. Ivanus was afkomstig van kampong Yetti, enige uren
gaans van Wembi verwijderd.
Het ongeluk wilde, dat Ivanus geen zusters had, terwijl er in zijn
hele familie geen ongetrouwde meisjes beschikbaar waren. De adat
in de streek bezuiden Hollandia, tot aan de grens van het onder
bestuur gebrachte gebied, schreef voor, dat een Papoea, die wilde
trouwen, de familie van zijn vrouw een zuster in ruil moest aanbieden,
zodat deze als vrouw kon worden bestemd voor een der
mannelijke leden van die clan. Bezat hij geen zuster, of was het
hem onmogelijk een vrij meisje in zijn familie te vinden, dan zat er
niets anders op dan ongetrouwd te blijven tot het einde van zijn
dagen of, en daar kwam het meestal op neer, om de kampong te
verlaten. Van Weghen had Evert voor diens vertrek deze adatgebruiken
haarfijn uitgelegd en hem op het hart gedrukt alle overtredingen,
die hem zouden worden voorgelegd, met veel souplesse
en met de wijsheid van een Salomo te behandelen.
En nu stond daar Ivanus voor de tafel onder beschuldiging, zo
deelde de schrijver met plechtige omhaal van woorden mee, het
ongehuwde meisje Rosalia uit de kampong Wembi geschaakt te
61