Untitled - Stichting Papua Erfgoed

TWEEDE HOOFDSTUK
I
1 ussen de Jautefa-baai en het eigenlijke oerbos lagen de steile
heuvels, bedekt met leemachtige, rode aarde, begroeid met laag
struikgewas, waaraan scherpe dorens haakten. De grond, nog wasemend
van de regens der laatste weken, was glad en vettig. Dikke,
rode leemklompen bleven log en zwaar aan de schoenzolen klonten.
Onbarmhartig fel brandde de zon boven het landschap in een
enorme, alles omvamende hitte.
Op handen en voeten kroop Evert Caldenhove tegen de hellingen
op. Hij gleed, struikelde, viel een paar meter terug, hees zich
verder op, schramde zijn armen, wondde zijn handen en krampte
zijn spieren samen om een houvast, een klein steunpunt in de botervette
leembodem. Voor hem uit klom Polisie Arnold en achter hem,
in verspreide orde, klommen de zeven dragers. Zij hadden, zo
gauw zij kampong Nafri verlieten, hun broeken en jasjes uitgetrokken
en zij liepen naakt, op een vies, voddig schaamdoekje na.
De rauwe kreten, waarmee zij elkaar aanriepen, snerpten hoog door
de zinderende hitte. Zij hadden de barang met een reep boomschors
om hun voorhoofd gebonden. De twintig kilo zware vrachten
rustten op hun gespierde nekken en ruggen.
De enige gedachte, waarvan Evert zich bewust was, terwijl hij
hijgend voortzwoegde, was: niet achterblijven, in vredesnaam niet
achterblijven! Het enige gevoel, dat hem beroerde, was jaloezie, als
hij de lange, forse gestalte van Polisie Arnold voor zich uit zag
24