Untitled - Stichting Papua Erfgoed

hier allemaal zo half en half, dat ze je op een zacht pitje hebben
gezet. We hebben laatst een hele avond bij Kees zitten zwammen.
Die ouwe Rudolf, je weet wel, heeft ons door zitten zagen over het
existentialisme..."
„Ik ben een nare egoïst geweest, liefste. Ik hoop, dat je mij een
beetje nodig zult hebben in de toekomst. Ik heb jou ook zo nodig..."
„Geisha had wat aan het rechter-achterbeen. Ik heb er de veearts
bij gehaald. Een ontsteking in de spieren ..."
„Met Sinterklaas gaan we naar Karel. Ik heb gisteren met vader in
Amsterdam inkopen gedaan. Voor kleine Kareltje hebben we een
teddybeer gekocht en voor Marja een pop met slaap-ogen..."
„Kun je het nogal uithouden bij de menseneters? Het dispuut ligt
bijna op zijn achterste, een hoop keet onder elkaar..."
„Zou er een huis voor ons zijn in Hollandia, lieveling?"
„De kinderen worden echte duvels. Ze trekken er zich niet veel
van aan, dat pappa als dominee zijn prestige moet bewaren. Maar
de mensen hier zijn zo aardig..."
„Zul je voorzichtig zijn met koud water drinken, jongen? Als je zo
bezweet bent, is dat niet goed. Wacht liever tot je je afgedroogd
hebt..."
„Ik zeg tegen je moeder: wedden, dat we nog een baantje maken
samen? Ze wilde eerst niet, maar ik heb haar zo gek gekregen. En
het ging best. Je had ons eens moeten zien zwieren!"
„Ik houd van je, liefste..."
De stem van Van Weghen dreunde door het vertrek. „Zeg, ouwe
sobat, wat zou je er van zeggen als we eens een hapje gingen eten?
Ik rammel van de honger."
Evert schrok op. Hij reisde terug naar zijn eigen realiteit en hij zat
in het posthuis van kampong Waris en keek naar het lachende gezicht
van Jaap van Weghen, Hoofd van het Plaatselijk Bestuur in
Kota Baroe. „Ja .. ." zei hij wezenloos. „Ja ..."
186