Untitled - Stichting Papua Erfgoed

Evert haalde voorzichtig het kind uit de tas en gaf het aan de
moeder terug. De vrouw boog en glimlachte. Zij ging er mee naar
haar hut. Evert zag haar na en hij wist, moedeloos opeens, dat, na
zijn vertrek, het kind weer in de tas gehangen zou worden, totdat
het verhongerd zou zijn.
Suangi...
Als er iemand ziek is, komt de kepala aandragen met de gorakka,
een knolgewas, dat als een al-medicijn wordt gebruikt. De mannen
en vrouwen van de kampong kauwen de gorakka tot een pap en
spuwen deze over de zieke uit. Daarna begeven zij zich naar de
plek, waar de zieke voor het laatst gezond gezien is en roepen luidkeels
zijn naam, opdat de verdwaalde, gezonde geest de weg naar
de hut van de zieke zal terugvinden.
Suangi...
Als de zieke sterft, zoeken zij in de omgeving van zijn huis naar
voetsporen.
Suangi schrijft:
„Wiens voetsporen gij
zult vinden, bezit
de gezonde geest
van de gestorvene
en hij zal sterven
met hem..."
De voetsporen wijzen altijd iemand aan, die niet in de kampong
woont en hij wordt vermoord.
Suangi...
In het neven-gebouwtje van het boedjanghuis trof Evert een paar
dode Punda-Papoea's aan. De lijken lagen op baleh-baleh's uitgestrekt.
Onder de lichamen brandden kleine, rokerige vuurtjes.
Als de lijken begonnen te rotten, zette men er tassen met sago
onder, zodat het lijkenvocht in de sago druppelde.
176